Η Πάολα μιλά σε ένθετο κυριακάτικης εφημερίδας για τον έρωτα, τον γάμο της στα 19 της χρόνια και δεν διστάζει να αποκαλύψει γιατί δεν εύχεται ποτέ «χρόνια πολλά»!
Τι διαλέγεις, τον έρωτα ή την αγάπη;
Ωραία ερώτηση. Το είχα πει σε έναν σύντροφό μου. Προτιμώ τρία χρόνια έρωτα παρά 20 χρόνια αγάπης.

 Πώς παντρεύτηκες;
Ααα, τι να σου πω… Φορούσα ένα υπέροχο φόρεμα. Και στον γάμο μου είχε πολύ φασαρία. Χόρεψα μέχρι εξαντλήσεως. Ήμουν 19 ετών. Τι σήμαινε ο γάμος για μένα; Ο έρωτας ήταν αυτός που αποφάσιζε. Με πήγαινε όπου ήθελε εκείνα τα χρόνια ο έρωτας. Σήμερα δεν είμαι έτσι. Εκείνα τα χρόνια ήμουν ένα πουλάκι και σήμερα είμαι ένα πουλί.
Στον έρωτα – για αυτόν που τόση ώρα μιλάμε – κυριαρχεί το σαρκικό στοιχείο;
Ααα, δεν υπάρχει αυτό ούτε κατά διάνοια. Αυτό που υπάρχει είναι η μόνιμη ευχή μου. Καλή ψυχή. Δεν λέω χρόνια πολλά ποτέ. Δεν πίνω στην υγεία κανενός. Όλους τους χαιρετώ με αυτή την φράση: Καλή ψυχή. Όλοι αυτοί που βλέπεις έξω από το καμαρίνι μου έχουν από μία Πάολα μέσα τους. Θα ήθελα και εγώ να έχω έναν Πάολο μέσα μου. Ξέρεις γιατί έδωσα συνέντευξη σε σένα πρώτη φορά και γιατί μοιραία γίναμε μετά φίλοι; Διότι, όταν ήρθες μου είπες: “Κυρία Πάολα, τα χέρια σας φέρονται σαν πουλιά”. Αυτό πίστευα ότι μόνο εγώ το ξέρω. Πως το είδες εσύ; Κατάλαβα μετά ότι κι εσύ είσαι διαφορετικός από τους συναδέρφους σου. Επαγγελματίας ερευνητής ψυχών είσαι. Και σκεφτόμουν μετά πόσο ωραίο είναι το επάγγελμα που κάνεις. Πόσες φορές θα μπήκες σε πειρασμούς. Αλλά εγώ τους πειρασμούς, με τον τρόπο μου, ενώ τους προκαλώ, τους διαολοστέλνω. Παραδίδομαι στην ομορφιά. Είναι πολύ άδικο να βλέπεις την ομορφιά επί χίλια και να μην την πλησιάζεις.

Δεν κουράστηκες τόσα χρόνια να κάνεις περίπου το ίδιο πρόγραμμα;
Δεν καταλαβαίνεις τόση ώρα τι σου λέω; Το σώμα μου αντέχει, ό,τι και να κάνω. Το θέμα είναι να μην κουραστεί η ψυχή μου. Γιατί αυτό που κάνω είναι ένα μαχαίρι που με τρυπάει και ταυτόχρονα είναι η μόνη αγκαλιά που με αγκαλιάζει. Κάθε φορά που τραγουδάω, τελειώνω στις έξι. Οι εδώ μου λένε “Ρε Παολίνα, δεν κουράστηκες; Δεν θα πας σπίτι σου να ξεκουραστείς;” Όχι το καμαρίνι είναι η αγκαλιά που χρειάζομαι. Προτιμώ εδώ να γίνω καλά. Εδώ να νανουριστώ και μετά να πάω σπίτι. Είναι μαγικό αυτό που συμβαίνει μετά το τέλος της παράστασης”.