«Η βεντούζα κρατά στη θέση του οτιδήποτε προσαρμόσεις πάνω της», ομολογούσαν περιχαρείς οι «New York Times» ήδη από τον Οκτώβριο του 1925.
Και δεν ήταν οι μόνοι φυσικά -αν και ήταν οι πρώτοι δημοσίως- που ένιωσαν εντυπωσιασμένοι από το μαραφέτι που μπορούσε να κολλήσει πάνω σε οποιαδήποτε λεία επιφάνεια.
Αν και ο κόσμος δεν είχε δει ακόμα τις τεράστιες πρακτικές εφαρμογές που θα είχε η εφεύρεση που δημιουργεί κενά αέρος και κρατά στη θέση του το αντικείμενο με τη βοήθεια της ατμοσφαιρικής πίεσης. Πλέον οι βεντούζες χρησιμοποιούνται για τα πάντα, από το να κρατούν το κινητό τηλέφωνο στη θέση του ενώ οδηγούμε μέχρι και σε εγχειρίσεις με τεχνολογία αιχμής!
Και βέβαια πρόκειται για κάτι που έκανε τουλάχιστον έναν άνθρωπο πάμπλουτο. Παρά το γεγονός ότι η συγκεκριμένη χρήση της βεντούζας έμελλε να είναι αυτή που φέρνει τις χειρότερες αναμνήσεις στον νου, μιας και μιλάμε για την ελαστική βεντούζα με την οποία ξεβουλώνουμε την τουαλέτα!
Παρά το γεγονός ότι η εφεύρεση δεν έχει ακριβή ημερομηνία, η παλιότερη πατέντα της βεντούζας για τη λεκάνη μάς έρχεται από το 1875 και είναι έργο κάποιου Νεοϋορκέζου ονόματι John S. Hawley.
Έκτοτε η βεντούζα έχει μετρήσει αμέτρητες χρήσεις και έχει γνωρίσει εξίσου αναρίθμητες δάφνες, καθώς η εμπορική απήχησή της αποδείχτηκε ακαταμάχητη. Ο άνθρωπος δεν σταμάτησε μάλιστα ποτέ να τη βελτιώνει, κάτι που συνεχίζεται ακόμα και σήμερα. Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Αλάσκας στο Άνκορατζ πειραματίζονται πλέον με μια καινοτόμα βεντούζα που μπορεί να προσαρμόζεται σε τραχιές και υγρές επιφάνειες αντλώντας έμπνευση από τα πλάσματα της θάλασσας.
Ένας άνθρωπος που εντυπωσιάστηκε επίσης με τις βεντούζες και τις πρακτικές τους χρήσεις ήταν ο Bill Adams, ο οποίος βάσισε όλη την επαγγελματική του καριέρα στη μικροσκοπική εφεύρεση. Ο επιχειρηματίας αποπειράθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1970 να φτιάξει κάτι στόρια για τα παράθυρα που να κολλάνε στα τζάμια με βεντούζες. Παρά το γεγονός ότι αρχικά πούλησε μερικά κομμάτια, η λύση που πρότεινε για τα νοικοκυριά αποδείχτηκε αποτυχία, κι έτσι κατέληξε με άπειρα μέτρα υφάσματος στα χέρια του και εξίσου άπειρες βεντούζες.
«Είχα την ιδέα για τις βεντούζες όταν είδα πόσο πολλές επιχειρήσεις είχαν πινακίδες στα παράθυρά τους κολλημένες με ταινία», είπε σχετικά πρόσφατα ο επιχειρηματίας που γενίκευσε τη χρήση της βεντούζας: «Σταματούσα και τους έδειχνα πώς μπορούσαν οι βεντούζες να κρατήσουν στη θέση τους τις πινακίδες, να δείχνουν ωραία και να μην αφήνουν λεκέδες όταν αφαιρούνται».
Ο Adams επικεντρώθηκε τελικά στη βεντούζα και σύντομα η εταιρία του πουλούσε τις μικροσκοπικές βεντούζες στη λιανική, αν και τα προβλήματα δεν έλειψαν. Ακόμα και ζημιές αναφέρθηκαν σε ταμπλό αυτοκινήτων, μιας και οι βεντούζες λειτουργούσαν άθελά τους σαν μεγεθυντικοί φακοί!
Ο πιονέρος της βεντούζας κατάλαβε τότε πως για να δουλέψει το πράγμα θα έπρεπε τα πολυχρηστικά μαραφέτια όχι μόνο να κάνουν την απλή δουλειά για την οποία φτιάχτηκαν, αλλά και να μη δημιουργούν προβλήματα. Η βεντούζα μπήκε και πάλι στο σχεδιαστήριο και ο Adams την έφτιαξε έτσι που να διαχέει το φως κι όχι να το συγκεντρώνει.
Μπόλικες βελτιώσεις αργότερα και ο Adams τα είχε καταφέρει και με το παραπάνω. Μέχρι το 1992, η Adams Manufacturing ήταν ο μεγαλύτερος κατασκευαστής βεντούζας στις ΗΠΑ και ένας από τους ηγέτες της παγκόσμιας αγοράς, πουλώντας 50 εκατ. βεντούζες εκείνη τη χρονιά!
Ο δημιουργός λάμβανε, κατά δήλωσή του πάντα, ευχαριστήριες επιστολές από τον κόσμο, ο οποίος είχε βρει επίσης αμέτρητες και εντελώς απροσδόκητες χρήσεις της. Η ίδια εταιρία μάς λύνει επίσης και ένα μεγάλο μυστήριο, αν το να υγράνεις τη βεντούζα (με σάλιο, π.χ.) θα την κάνει να κολλήσει καλύτερα.
Όπως λέει, «μια στάλα βαζελίνης ή μαγειρικού λαδιού» θα βελτιώσει το κόλλημα. Και πιθανότατα πρέπει να την πιστέψουμε, αφού όπως μας διαβεβαιώνει, η Adams USA έχει «διδακτορικό στη βεντουζο-λογία»!
