Η υδραυλική μηχανική μπορεί πράγματι να ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από την κατασκευή των αρχαίων αιγυπτιακών πυραμίδων.
Σε μια προτυπωμένη δημοσίευση, οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η βαθμιδωτή πυραμίδα του Djoser στη Σακκάρα της Αιγύπτου -που θεωρείται ότι είναι η παλαιότερη από τις επτά μνημειακές πυραμίδες και ενδεχομένως κατασκευάστηκε πριν από περίπου 4.500 χρόνια- προσφέρει ένα αξιοσημείωτο σχέδιο για την υδραυλική μηχανική.
Ο υδραυλικός μηχανισμός θα μπορούσε να χειρίζεται τους υπερμεγέθεις πέτρινους όγκους που σχημάτιζαν την πυραμίδα, ξεκινώντας από το έδαφος. Η ερευνητική ομάδα λέει ότι η εσωτερική αρχιτεκτονική της Πυραμίδας Step συνάδει με έναν υδραυλικό μηχανισμό ανύψωσης, κάτι που δεν έχει αναφερθεί ποτέ στο παρελθόν σε εκείνο το μέρος ή σε εκείνη την εποχή.
Όποια και αν είναι η απάντηση, η πραγματοποίησή του στην Πυραμίδα του Βήματος δεν θα ήταν εύκολος άθλος.
Η ομάδα πιστεύει ότι με βάση τη χαρτογράφηση των κοντινών λεκανών απορροής, μία από τις ογκώδεις -και ανεξήγητες ακόμη- κατασκευές της Σακάρα, γνωστή ως περίβολος Gisr el-Mudir, έχει τα χαρακτηριστικά ενός φράγματος ελέγχου με σκοπό να παγιδεύει ιζήματα και νερό. Οι επιστήμονες λένε ότι η τοπογραφία πέρα από το φράγμα υποδηλώνει μια πιθανή προσωρινή λίμνη δυτικά του συμπλέγματος Djoser, με ροή νερού να την περιβάλλει σε ένα σχέδιο που μοιάζει με τάφρο.
Καθώς ένας παραπόταμος του Νείλου τροφοδοτούσε την περιοχή, ένα φράγμα θα μπορούσε να έχει δημιουργήσει μια προσωρινή λίμνη, συνδέοντας ενδεχομένως τον ποταμό με μια «ξηρή τάφρο» γύρω από τον χώρο του Djoser, βοηθώντας στη μετακίνηση υλικών και εξυπηρετώντας τις υδραυλικές ανάγκες.
«Οι αρχαίοι αρχιτέκτονες πιθανότατα σήκωσαν τις πέτρες από το κέντρο της πυραμίδας με ηφαιστειακό τρόπο χρησιμοποιώντας το νερό χωρίς ιζήματα από το νότιο τμήμα της ξηρής τάφρου», γράφουν οι συγγραφείς.
Η βραχώδης δομή που αποτελείται από διαδοχικά διαμερίσματα με βαθύ όρυγμα συνδυάζει την τεχνική απαίτηση μιας εγκατάστασης επεξεργασίας νερού – και είναι ένας σχεδιασμός που συναντάται ακόμη συχνά στις σύγχρονες εγκαταστάσεις επεξεργασίας νερού – περιλαμβάνοντας μια λεκάνη καθίζησης, μια λεκάνη κατακράτησης και ένα σύστημα καθαρισμού.
«Μαζί, το Gisr el-Mudir και το εσωτερικό νότιο τμήμα της ξηρής τάφρου λειτουργούν ως ένα ενοποιημένο υδραυλικό σύστημα που βελτιώνει την ποιότητα του νερού και ρυθμίζει τη ροή για πρακτικούς σκοπούς και ανθρώπινες ανάγκες», γράφουν οι συγγραφείς. Η ομάδα πιστεύει ότι το νερό που ήταν διαθέσιμο στην περιοχή ήταν επαρκές για να καλύψει τις ανάγκες του έργου.
