Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη διαλύει τα Κεντρικά Ιατρεία Αστυνομίας

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ετοιμάζεται να φέρει μια ακόμη αλλαγή με αμφίβολες συνέπειες, επιχειρώντας την ένταξη των Κεντρικών Ιατρείων της Ελληνικής Αστυνομίας, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στα στρατιωτικά νοσοκομεία. Μια απόφαση που λαμβάνεται χωρίς ξεκάθαρο σχεδιασμό και χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια ενίσχυση των υφιστάμενων δομών. Αντί να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα των στρατιωτικών νοσοκομείων, η κυβέρνηση επιλέγει να τα επιβαρύνει περαιτέρω, γεγονός που αναμένεται να προκαλέσει μεγαλύτερες καθυστερήσεις, χαμηλότερη ποιότητα περίθαλψης και επιπλέον γραφειοκρατικά εμπόδια. Αυτό αποτελεί ένα ακόμη πλήγμα για όσους καθημερινά αγωνίζονται για την τήρηση της τάξης και την προστασία των πολιτών.

Πίσω από αυτή την απόφαση, ανακύπτει εύλογα το ερώτημα αν πρόκειται για ένα μεταβατικό στάδιο που οδηγεί στην πλήρη ιδιωτικοποίηση της υγειονομικής περίθαλψης των ενστόλων, στο πλαίσιο μιας ευρύτερης στρατηγικής αποδυνάμωσης των δημόσιων υπηρεσιών. Η σταδιακή υποβάθμιση των κρατικών υποδομών και η μεταφορά τους σε ήδη επιβαρυμένες δομές δείχνει περισσότερο μια πολιτική προετοιμασίας του εδάφους για την εκχώρηση της περίθαλψης σε ιδιωτικά συμφέροντα. Η αποσύνθεση ενός συστήματος που εξυπηρετεί όσους διασφαλίζουν την κοινωνική συνοχή και την εθνική σταθερότητα δεν είναι απλώς μια αποτυχημένη επιλογή – αποτελεί ένα ακόμη βήμα προς την διάλυση των θεσμικών μηχανισμών ασφαλείας και την εγκατάλειψη της κρατικής ευθύνης.

Η αδιαφορία της κυβέρνησης για τις πραγματικές ανάγκες του συστήματος και η προσπάθεια μετακύλισης του προβλήματος χωρίς βιώσιμες λύσεις εγείρει σοβαρά ερωτήματα για τις πραγματικές της προθέσεις. Εάν στόχος ήταν η αναβάθμιση της υγειονομικής περίθαλψης, το ορθό θα ήταν η ενίσχυση τόσο των Κεντρικών Ιατρείων όσο και των στρατιωτικών νοσοκομείων, αντί για μια πρόχειρη συγχώνευση που
επιβαρύνει και τις δύο πλευρές. Η διαδικασία αυτή δημιουργεί την αίσθηση μιας οργανωμένης στρατηγικής υπονόμευσης του κρατικού μηχανισμού, με απώτερο σκοπό τη σταδιακή ιδιωτικοποίηση των κρίσιμων υποδομών.

Η προτεινόμενη αλλαγή δεν λύνει κάποιο υπαρκτό ζήτημα. Αντιθέτως, δημιουργεί νέα αδιέξοδα, τόσο για το ήδη καταπονημένο στρατιωτικό υγειονομικό σύστημα όσο και για τους αστυνομικούς. Αν η πρόθεση ήταν πραγματικά η βελτίωση των υπηρεσιών, τότε θα έπρεπε να προηγηθεί η ουσιαστική ενίσχυση των υφιστάμενων δομών και η εξασφάλιση επαρκούς προσωπικού και εξοπλισμού. Διαφορετικά, η κυβερνητική
στρατηγική μπορεί να ερμηνευθεί ως μια σκόπιμη αποψίλωση των δημόσιων υπηρεσιών, με τελικό στόχο την πλήρη ιδιωτικοποίησή τους. Αυτή η πολιτική σταδιακά αποδυναμώνει το κράτος, αφαιρώντας από τους Έλληνες πολίτες κάθε εγγύηση για αξιόπιστη και δωρεάν περίθαλψη, προς όφελος ξένων και επιχειρηματικών συμφερόντων.