Το όνομα του Jerry Krause δεν λέει πολλά σε όσους έχουν γεννηθεί από το 1990 κι έπειτα. Το πολύ-πολύ να έχουν ακούσει ότι ήταν ο general manager των Bulls κατά την διάρκεια της θητείας του Michael Jordan στην ομάδα, όταν οι “Ταύροι” κατέκτησαν 6 Πρωταθλήματα σε 8 χρόνια (1991-1993 και 1996-1998). Όσοι όμως έχουν κάνει την έρευνά τους, ξέρουν ότι χωρίς αυτόν τον παχουλό τύπο οι Bulls δεν θα γινόντουσαν ποτέ… Bulls. Κι ας είχαν στο ρόστερ τους τον καλύτερο παίκτη όλων των εποχών.
Ο Jerry Krause, ο οποίος έφυγε από την ζωή χθες (21/3), ήταν μία ιδιαίτερη μορφή ανθρώπου. Ποτέ δεν ήταν συμπαθής στον κόσμο, ίσως επειδή τον αντιπαθούσε ο Michael Jordan και δεν το έκρυβε. Ναι, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, όταν ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο δεν συμπαθεί κάποιον και το δείχνει δημόσια, τότε πολλοί επηρεάζονται από αυτό και διαμορφώνουν μία συγκεκριμένη άποψη. Ο Krause όμως δεν ενδιαφερόταν ποτέ για το τι πιστεύει ο κόσμος για αυτόν. Ενδιαφερόταν για τη νίκη. Και σε αυτή τη δουλειά ήταν πάρα πολύ καλός.
Ένας άνθρωπος μπροστά από την εποχή του
Ο Jerry Krause γεννήθηκε το μακρινό 1939 και μεγάλωσε στο Chicago, παίζοντας…μπέιζμπολ. Δεν ήταν πάντως ιδιαίτερα καλός. Αφού λοιπόν αποφοίτησε από το Κολέγιο του Bradley ασχολήθηκε με το σκάουτινγκ, τόσο του μπέιζμπολ, όσο και του μπάσκετ. Λέγεται μάλιστα ότι ήταν αυτός που, όντας σκάουτερ των Baltimore Bullets (πλέον Washington Wizards) είχε εισηγηθεί στην ομάδα να επιλέξει στο draft τους – μετέπειτα Hall of Famers – Earl Monroe και Wes Unseld! Δεν έμεινε όμως εκεί.
Έχοντας περάσει από τον ρόλο του σκάουτερ από τους Bullets, τους Lakers και τους Suns, ο Krause ήταν υπεύθυνος για τις επιλογές παικτών όπως ο Michael Cooper (δύο φορές καλύτερος αμυντικός του ΝΒΑ), του Jerry Sloan (ναι, του μετέπειτα Θρυλικού προπονητή των Jazz) και του Norm Nixon. Το μεγαλύτερο ταλέντο του; Είχε μία σπάνια αίσθηση να ανιχνεύει το ταλέντο, ανεξαρτήτου αθλήματος. Δεν τον πείραζε να σκέφτεται εναλλακτικά, τόσο στο μπάσκετ όσο και στο μπέιζμπολ.
Για 12 χρόνια ο Krause κατάφερνε να δουλεύει ως σκάουτερ και στα δύο αθλήματα (!), μέχρι που το 1985 εμφανίστηκαν στον δρόμο του οι Bulls και ο Ιδιοκτήτης της ομάδας, Jerry Reinsdorf, ο οποίος του πρότεινε να αφήσει την θέση του σκάουτερ που είχε στους Chicago White Sox (ομάδα μπέιζμπολ) και να αναλάβει την θέση του general manager των Bulls). Ο Reinsdorf δεν το ήξερε, αλλά μόλις είχε κάνει μία από τις σημαντικότερες κινήσεις στην ιστορία του ΝΒΑ.
Δεν έκανε draft τον Jordan. Έκανε όλα τα άλλα όμως…
Ο Krause πήγε στο Chicago βρίσκοντας στην ομάδα τον νεαρό τότε Michael Jordan, το άστρο του οποίου ήδη είχε αρχίσει να λάμπει, αλλά δεν είχε αρκετή βοήθεια για να βοηθήσει τους Bulls να κάνουν την υπέρβαση. Ο Krause όμως θα το άλλαζε αυτό, κάνοντας μία σειρά από κινήσεις που έμειναν στην ιστορία.
Η πρώτη κίνηση του Krause ήταν να αποκτήσει μέσω ανταλλαγής την ημέρα του draft του 1986 τον Charles Oakley από τους Cavaliers (Νο9 σε εκείνο το draft), τοποθετώντας έναν… bodyguard δίπλα στον Michael Jordan, έναν τύπο που θα έβαζε το σώμα του στην φωτιά για χάρη του “Air”. Ήταν ωστόσο οι επόμενες κινήσεις που έκαναν την διαφορά.
Στο draft του 1987 ο Krause είχε βάλει στο μάτι έναν πιτσιρικά που δεν τον ήξερε κανείς, αφού ερχόταν από Κολέγιο χαμηλότερης κατηγορίας. Το όνομά του ήταν Scottie Pippen! Ο έμπειρος παράγοντας λοιπόν έπεισε τους Seattle Supersonics να επιλέξουν τον “Ινδιάνο” στο Νο5 του draft του 1987 για τους Bulls και ακολούθως να τους τον παραχωρήσουν με ανταλλαγή για χάρη του Νο8 (Olden Polynice). Δύο νούμερα πιο κάτω, στο Νο10, θα επέλεγε τον Horace Grant! Το παρεάκι του Jordan είχε αρχίσει σιγά-σιγά να στήνεται. Το καλοκαίρι του 1988, στην ομάδα ήρθε μέσω ανταλλαγής από τους Knicks για χάρη του Oakley ο Bill Cartwright, ο center που έλειπε χρόνια από την ομάδα. Και έναν χρόνο αργότερα (1989) θα ερχόντουσαν οι δύο τελευταίες πινελιές με την αναβάθμιση του Phil Jackson σε πρώτο προπονητή και την επιλογή του B.J Armstrong στο Νο18 του draft του 1989. To Chicago ετοιμαζόταν να αλλάξει για τα καλά επίπεδο.
Με την τετράδα των Jordan, Pippen, Grant, Cartwright να τους οδηγεί, οι Bulls κατέκτησαν τρία σερί Πρωταθλήματα (1991, 1992 και 1993). Στο τέλος της σεζόν, με τον Jordan να ανακοινώνει την απόσυρσή του από την ενεργό δράση, στο Chicago έφτασε πριν την σεζόν 1993/94 ο Toni Kukoc (επιλογή στο draft του 1990) και οι Bulls αποκλείστηκαν στον 2ο γύρο με 4-3 από τους Knicks. Την επόμενη σεζόν (1995/96) o Jordan είπε το “I’m Back”, αλλά το Chicago αποκλείστηκε πάλι στον δεύτερο γύρο, αυτή τη φορά από τους Orlando Magic. Και τότε ήταν που ανέλαβε δράση πάλι ο Krause.
Με τον Jordan να έχει ζητήσει να του φτιάξει την καλύτερη δυνατή ομάδα, ο Krause πήρε το ρίσκο και έφερε στο Chicago τον Dennis Rodman! Μαζί του, λίγο νωρίτερα ή λίγο αργότερα, ήρθαν και παίκτες όπως ο Ron Harper, o Bill Wennington, o Luc Longley και o Steve Kerr. Η συνέχεια είναι γνωστή: Τρία σερί Πρωταθλήματα για τους Bulls (1996-1998) και η απόλυτη αποθέωση για τον Michael Jordan, ο οποίος μπήκε μία και καλή στην συνείδηση του κόσμου ως ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών. Μία άποψη που υποστηρίζεται τόσο για τα ατομικά όσο και τα ομαδικά του επιτεύγματα, με τον Krause να έχει παίξει τον ρόλο του στο δεύτερο σκέλος.
Αυτός ήταν και σε όποιον άρεσε
Ο Krause δεν άφηνε ποτέ κανέναν αδιάφορο. Είτε τον συμπαθούσε κάποιος για αυτά που είχε πετύχει είτε τον αντιπαθούσε. Οι υποστηρικτές του έχουν να λένε για την δυναστεία των Bulls που δημιούργησε. Οι πολέμιοί του ότι αυτός ήταν που τους διάλυσε κιόλας τους Bulls λόγω των διαφωνιών του με τον Phil Jackson, τον οποίο εξώθησε σε αποχώρηση, της κόντρας του με τον Jordan, την άρνησή του να προσφέρει μεγάλο συμβόλαιο στον Scottie Pippen και την κάθετη πτώση των Bulls από το 1998 μέχρι και το 2003, όταν και αποχώρησε από την θέση του General Manager της ομάδας. Σε κάθε φράση κρύβεται και μία αλήθεια, αλλά και μία υπερβολή.
Δε μπορεί κανείς να αμφισβητήσει κανείς ότι ο Krause ήταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Ότι χωρίς αυτόν οι Bulls δεν θα έγραφαν ιστορία. Δεν ήταν και αλάνθαστος βέβαια, έχοντας τεράστια λάθη στο βιογραφικό του, από την επιλογή παικτών όπως ο Brad Sellers και ο Will Perdue στο draft, μέχρι την απόφασή του το 2003 να στείλει τον – ήδη σταρ – Elton Brand στους Clippers για χάρη ενός Γυμνασιόπαιδου που ονομαζόταν Tyson Chandler, ασχέτως αν σε βάθος χρόνου δεν ήταν τόσο κακή αυτή η κίνηση.
Ο Krause “πλήρωσε” εν πολλοίς την άσχημη εικόνα που έδειχνε προς τα έξω λόγω του σουλουπιού του – γιατί κακά τα ψέματα ο κόσμος συνεχίζει να κρίνει κάποιον πρώτα από την εμφάνιση, όσο τραγικό και αν ακούγεται αυτό – αλλά και επειδή αρνήθηκε να συνεργαστεί με τους δημοσιογράφους, αφού από το στόμα του δεν βγήκε ποτέ κάποια είδηση. Ίσως για αυτό όταν δήλωσε κάποια στιγμή ότι “οι παίκτες και οι προπονητές δεν κερδίζουν μόνοι τους τα Πρωταθλήματα, αλλά οι σύλλογοι” παραποιήθηκε από πολλούς και βγήκε προς τα έξω ως “οι σύλλογοι κερδίζουν τα Πρωταθλήματα και όχι οι παίκτες”!
Όπως και να έχει, είτε αρέσει στον κόσμο είτε όχι, ο Krause ήταν πάντα ο εαυτός του. Δεν του άρεσε η προσοχή, προτιμούσε να δουλεύει μακριά από τα φώτα των ΜΜΕ και απλώς να απολαμβάνει τους καρπούς των πράξεών του. Μία δουλειά που την έκανε ίσως καλύτερα από κάθε άλλον.
sport24.gr
