Τον ρατσισμό που βίωσε πολίτης στην τροχαία Καλλιθέας μάς κατήγγειλε, επισυνάπτοντας και τις αντίστοιχες φωτογραφίες.
Ακολουθεί αυτούσια η καταγγελία του:
A.M.E.A. για κάποιους σημαίνει Ατομα Με Ειδικές Αβάντες. Παρακαλώ δημοσιοποιήσετε το πρόβλημα που αντιμετώπισα με το τμήμα Τροχαίας Καλλιθέας. Μετά και τα πρόσφατα γεγονότα κατάχρησης εξουσίας (πχ απρόκλητη βια στις συγκεντρώσεις για τα Τέμπη), ή αβάντες σε ημέτερους (πχ στα Χανιά με αποτέλεσμα το θάνατο του 22χρονου νεαρού), θεωρώ υποχρέωση μου ως ενεργός πολίτης να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία μου που καταδεικνύει την άκαμπτη, αδιάφορη, μή ανθρώπινη, εκτός κοινωνίας συμπεριφορά αρχών.
Στις 16/1/2025 και στις 03:30 μετά από 30’ του καθημερινού δράματος «Βρές κι εσύ ένα πάρκινγκ στην Καλλιθέα» κ μετά από βόλτες στις γύρω γειτονιές βρίσκω θέση σε ένα σκοτεινό κ άγνωστο σε μένα σημείο. Μπροστά μου σταθμευμένο ένα αυτοκίνητο χωρίς πινακίδες. Στο πεζοδρόμιο στο πίσω μέρος του πινακίδα που προειδοποιεί πως η θέση είναι για ΑΜΕΑ. Κρίνοντας πως το εν λόγω όχημα είχε σταθμεύσει παρανόμως στην θέση κ γι’αυτό του είχαν αφαιρεθεί οι πινακίδες, άφησα το δικό μου πίσω του.
Το πρωί επιστρέφοντας στο σημείο διαπιστώνω πως αυτό ήταν ένα παιχνίδι του κουρασμένου μου μυαλού κ πως όχι το μπροστινό μου αλλά το δικό μου όχημα ήταν στη θέση ΑΜΕΑ. Είχε αφαιρεθεί η πινακίδα μου κ είχα μια κλήση στο παρμπρίζ μου. Δεν θα εξαιρώ τον εαυτό μου, σέβομαι τους κανόνες που διαφοροποιούν την κοινωνία από τη ζούγκλα.
Πήγα στο τμήμα όπου δεν μου επιτράπηκε η είσοδος «λόγω αναβάθμισης του λογισμικού στο σύστημα μηχανογράφησης».
Πλήρωσα το πρόστιμο στο δήμο Καλλιθέας κ επέστρεψα την επόμενη μέρα για να κάνω ένσταση.
Στο γραφείο ακροάσεων (ο διοικητής έλλειπε όπως πληροφορήθηκα) με άκουσε ο αστυνομικός Γιώργος Βαρβάκης κ με παρέπεμψε στον αξιωματικό υπηρεσίας. Εκείνος με παρότρυνε να περάσω την επόμενη μέρα ώστε να μιλήσω με τον διοικητή μήπως εξαιρεθώ. Την επόμενη μέρα πάλι δεν ήταν διαθέσιμος ο διοικητής, κάνω την ένσταση γραπτώς επιτόπου παραδίδοντας πινακίδες και φωτοτυπίες από τα δικαιολογητικά μου και το δίπλωμά μου για 2 μήνες. Κινούμαι από το περασμένο φθινόπωρο και καθ όλο το το 24ωρο ανάμεσα στον τόπο διαμονής μου (Καλλιθέα) στην εργασία μου με βάρδιες (Σπάτα) και στο πατρικό μου (Αγία Παρασκευή) για να φροντίσω την μητέρα μου καρκινοπαθή σε στάδιο χημειοθεραπειών και κατάκοιτη (άτομο με ειδικές ανάγκες δηλαδή). Ακολούθησαν τέσσερις απέλπιδες ενστάσεις (ηλεκτρονικά).
Οι ανάγκες μετακίνησης μου συχνές κ άστατες λόγω μεταβολών στην κατάσταση της υγείας της μητέρας χρειαζόμουν την ευελιξία της προσωπικής μετακίνησης αποφεύγοντας τον συγχρωτισμό στα αναξιόπιστα ΜΜΜ για αποφυγή καθυστερήσεων κ μεταφοράς μικροβίων σε έναν εξασθενημένο οργανισμό. Οι ενστάσεις συνοδεύονταν από παραπεμπτικό του νοσοκομείου Γεννηματάς για εξετάσεις ή χημειοθεραπείες.
Η απάντηση ήταν κ τις 3 τις φορές αρνητική.
Τη μία με παρέπεμψαν στον δήμο Καλλιθέας δηλώνοντας αναρμόδιοι (!). Κατέληξα να κάνω καταγγελία στο Υπουργείο προστασίας του πολίτη επισυνάπτοντας πάντα δικαιολογητικά μήπως και κάποιος ευαισθητοποιηθεί. Αδίκως. Το υπουργείο ανακατεύθυνε την καταγγελία μου στο τμήμα Καλλιθέας κοινοποιώντας το κ σε μένα. Και το κερασάκι για το τέλος για τις αρχές που δίνουν το παράδειγμα σε όλους εμάς τους ανυπεράσπιστους πολίτες της ελληνικής δημοκρατίας στην περίπτωσή μου όπου κ βίωσα την αναλγησία, τον δημοσιοϋπαλληλισμό προς τον δίχως «μέσο» πολίτη, από θέση ισχύος στην μπανανία που ονομάζουμε Ελλάδα. Τις δύο φορές που πήγα αυτοπροσώπως στην τροχαία Καλλιθέας συνάντησα στην θέση ΑΜΕΑ έμπροσθεν του τμήματος τη μία φορά ΙΧ αυτοκίνητο ΑΡΤΙΜΕΛΟΥΣ οδηγού το οποίο απεχώρησε με τον οδηγό του ενώπιον μου.
Και την άλλη φορά ένα ΠΕΡΙΠΟΛΙΚΟ είχε σταθμεύσει κ ηταν κλειστό στην ίδια θέση για πολλή ώρα. Δίπλα ακριβώς εμείς οι υπό διωγμό πολίτες πληρώνουμε υπόγειο πάρκινγκ για το εν λόγω τμήμα το οποίο είχε θέσεις εκείνη τη Αλλά η εύκολη επιλογή είναι το πρόστιμο όχι λύση στα προβλήματα.
Ποιό το παράδειγμα που θα πρέπει να ακολουθούμε λοιπόν; Υπάρχουν εξαιρέσεις σε αυτόν τον κανόνα, κι αν ναι περιορίζονται μόνο στην χρήση θέσης ΑΜΕΑ μόνο από την ΕΛΑΣ ή ημετέρους; Ο διοικητής του τμήματος που σε εμένα αρνήθηκε να επιστρέψει έστω λίγο νωρίτερα το δίπλωμα για τους σοβαρούς ανθρωπιστικούς λόγους που προανέφερα γνωρίζει και ανέχεται ή αγνοεί τι συμβαίνει στην υπηρεσία του;
Η μητέρα μου έπαθε λοίμωξη αναπνευστικού και εμβολή όσο τη φρόντιζα στο σπίτι επιπροσθέτως λόγω της επίδρασης του καρκίνου στο ανοσοποιητικό της. Αφότου μπήκαμε στο νοσοκομείο (έπρεπε να αφήσω τη βάρδια μου και να κινηθώ με λεωφορείο για να προστρέξω σε εκείνη), κόλλησε γρίπη Α και γρίπη Β’ κατά τη νοσηλεία της. Συνέχισα να λαμβάνω αρνητικές απαντήσεις από την τροχαία ενώ αναγκαζόμουν να συγχρωτίζομαι στα ΜΜΜ για να κινούμαι και να παραβρίσκομαι για πολλές ώρες σ’ ένα θάλαμο με τρείς ασθενείς (και)με λοιμώξεις. Τελικά έχασα τη μητέρα μου. Δεν άντεξε το ανοσοποιητικό της τις απανωτές λοιμώξεις Είμαι πεπεισμένος ότι δεν άλλαξε κάτι για κανέναν άλλον εκτός από εμένα χάνοντας αυτό τον πόλεμο.
