Leopard 2: Γιατί η Ουκρανία θέλει τα συγκεκριμένα τεθωρακισμένα -Τα κύρια χαρακτηριστικά τους

Τα Leopard 2 είναι γερμανικής κατασκευής τεθωρακισμένα τα οποία τέθηκαν για πρώτη φορά σε υπηρεσία το 1979. Ομως γιατί τα θέλει όσο τίποτα η Ουκρανία;

Οπως εξηγεί ο Guardian, ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι έχει κάνει πολλές φορές έκκληση στη Δύση ώστε να προμηθευτεί αυτά τα τεθωρακισμένα, καθώς θα είναι αρκετά αποτελεσματικά ενάντια στις ρωσικές δυνάμεις.

Τα χαρακτηριστικά του Leopard 2

Τo Leopard 2 που ζυγίζει 55 τόνους, έχει εμβέλεια βολής περίπου 500 χιλιόμετρα και έχει τελική ταχύτητα τα 68 χιλιόμετρα ανά ώρα. Το συγκεκριμένο τανκ είναι εξοπλισμένο με ένα πυροβόλο λείου διαμετρήματος 120 χιλιοστών ως κύριο οπλισμό, ενώ είναι επίσης οπλισμένο με δύο ομοαξονικά ελαφρά πολυβόλα 7,62 χιλιοστών. Το τανκ χειρίζεται τετραμελές πλήρωμα με ένα διοικητή, έναν πυροβολητή, ένα φορτωτή και έναν οδηγό.

Εκτός από τη χρήση του από τον γερμανικό στρατό, το Leopard 2 έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως στην Ευρώπη, με περισσότερες από δώδεκα χώρες να χρησιμοποιούν το άρμα, καθώς και πολλές άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένου του Καναδά. Τα άρματα μάχης έχουν αναπτυχθεί στο Κοσσυφοπέδιο, τη Βοσνία, το Αφγανιστάν και τη Συρία (από την Τουρκία), όπου αρκετά χάθηκαν από αντιαρματικούς πυραύλους.

Γιατί η Ουκρανία θέλει τα Leopard 2

Η Ουκρανία δήλωσε ότι έχει επείγουσα ανάγκη για βαρύτερα τεθωρακισμένα στον πόλεμό της κατά της ρωσικής εισβολής. Το Κίεβο έχει περιορισμένη διαθεσιμότητα αρμάτων μάχης, τα περισσότερα από τα οποία προέρχονται από τη σοβιετική ή τη μετασοβιετική εποχή.

Εκτός από την έμφαση που δίνει στην πεποίθησή του ότι η Μόσχα σκοπεύει να εξαπολύσει μια νέα σημαντική επίθεση τους επόμενους μήνες, το Κίεβο και πολλοί από τους συμμάχους του πιστεύουν ότι ο πόλεμος θα τελειώσει πιο γρήγορα αν η Ρωσία ηττηθεί στο πεδίο της μάχης στις δικές της αντεπιθέσεις της Ουκρανίας για την ανάκτηση των ρωσικών κατεχομένων εδαφών.

Ενώ η Ουκρανία έχει κερδίσει σημαντικές νίκες – στη μάχη για το Κίεβο στην αρχή του πολέμου, καθώς και στην περιφέρεια του Χάρκοβο και γύρω από τη Χερσώνα στα νότια – δυσκολεύεται από την έλλειψη αρμάτων μάχης για την υποστήριξη των επιχειρήσεών της και βρίσκεται αντιμέτωπη με τις ρωσικές δυνάμεις που διαθέτουν όλο και πιο σύγχρονα και ικανά Τ-90.

Η ευρεία διαθεσιμότητα των Leopard 2, συμπεριλαμβανομένης της γειτονικής Πολωνίας, η οποία θέλει να τα προμηθεύσει στην Ουκρανία, τα καθιστά κατάλληλα για το Κίεβο. Η Ουκρανία έχει προτείνει ότι χρειάζεται 300 άρματα μάχης, ενώ δυτικοί αναλυτές έχουν προτείνει ότι 100 θα μπορούσαν πιθανώς να αλλάξουν την ισορροπία του πολέμου.

Το πρόβλημα στην προμήθεια των Leopard 2

Επειδή τα άρματα μάχης παραδόθηκαν σε χώρες με άδειες εξαγωγής, η Γερμανία μπορεί να ασκήσει βέτο στην επανεξαγωγή, αν και η Πολωνία πρότεινε την Πέμπτη να αγνοήσει τη Γερμανία και να εξάγει τα Leopard 2 της ανεξάρτητα. Η θέση της ίδιας της Γερμανίας ήταν αντικρουόμενη. Προτιμά μια πολυμερή προσέγγιση σχετικά με την προμήθεια όπλων στην Ουκρανία παρά να φαίνεται ότι κινείται μονομερώς.

Παρόλο που η Γερμανία έχει προμηθεύσει μεγάλο αριθμό εξοπλισμού στην Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένων τεθωρακισμένων οχημάτων, παλεύει επίσης με την αντιμιλιταριστική της παράδοση μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η προμήθεια αρμάτων μάχης είχε θεωρηθεί προβληματική λόγω των πολύ πιο εμφανών επιθετικών δυνατοτήτων τους.

Η Γερμανία είχε προσπαθήσει να συνδέσει την προμήθεια των Leopard 2, με έναν ευρύτερο συνασπισμό που θα προμήθευε και άλλα άρματα, συμπεριλαμβανομένων των αμερικανικών Abrams – ένα άρμα που οι ειδικοί θεωρούσαν ότι ήταν λιγότερο κατάλληλο για τον πόλεμο στην Ουκρανία, λόγω της μεγάλης κατανάλωσης καυσίμων.

Το επιχείρημα κατά της προμήθειας των Leopard 2

Αυτοί που αντιτίθενται, πιστεύουν ότι η προμήθεια αρμάτων μάχης θα αποτελούσε κλιμάκωση της εμπλοκής των χωρών του ΝΑΤΟ στον πόλεμο, αυξάνοντας τον κίνδυνο.

Η Ουκρανία έχει δηλώσει ότι θα χρησιμοποιήσει τα άρματα μόνο εντός των διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων της, ενώ οι υπέρμαχοι λένε, ότι η Μόσχα είναι αυτή που συνεχίζει να κλιμακώνει τη σύγκρουση, κινητοποιώντας όλο και περισσότερα στρατεύματα, στοχεύοντας πολιτικές υποδομές και διατυπώνοντας συγκαλυμμένες απειλές για πυρηνικά πλήγματα.