Την Μήλο και την Τήνο συμπεριλαμβάνει το National Geographic στα καλύτερα ελληνικά νησιά για επίσκεψη το καλοκαίρι του 2024.
Για τη Μήλο, ή αλλιώς το νησί των χρωμάτων, το δημοσίευμα αναφέρει: «Η ηφαιστειακή Μήλος είναι ένα νησί χρωμάτων, με βραχώδεις σχηματισμούς σε αποχρώσεις του κόκκινου, του κίτρινου και του εκτυφλωτικού λευκού. Παρόμοια φωτεινές είναι οι πόρτες και τα παράθυρα που κοσμούν τα παραδοσιακά του Σύρματα – τις καλύβες που βρίσκονται μόνο γύρω από τη Μήλο και τη γειτονική Κίμωλο, σκαλισμένες στους μαλακούς ηφαιστειακούς βράχους από ψαράδες που προστατεύουν τις βάρκες τους για το χειμώνα. Μερικά έχουν μετατραπεί σε ιδιόμορφα μέρη διαμονής ακριβώς στην άκρη του νερού. Στην ξηρά, αναζητήστε τις κατακόμβες (οι μόνες σε ελληνικό νησί), το αρχαίο θέατρο και το αντίγραφο της Αφροδίτης της Μήλου, που σηματοδοτούν το σημείο όπου βρέθηκε το πρωτότυπο».
Η Τήνος, διάσημη για την γαστρονομία της, παρουσιάζεται με το ακόλουθο σχόλιο: «Τα τελευταία χρόνια η Κυκλαδίτικη Τήνος έχει γίνει διάσημη ως νησί της γαστρονομίας. Ευλογημένο με εύφορη γη και επακόλουθη αφθονία τοπικών προϊόντων, αποτελεί πόλο έλξης για σεφ από την κοντινή Αθήνα, οι οποίοι συχνά φεύγουν από τα εστιατόρια της πόλης τους, τους θερμότερους μήνες, για να πάνε στο νησί. Το Tinos Food Paths, ένα φεστιβάλ γαστρονομίας που γιορτάζεται κάθε χρόνο τη δεύτερη εβδομάδα του Μαΐου, σηματοδοτεί την έναρξη της εποχής της απόλαυσης. Ελάτε να συμμετάσχετε στη γιορτή του καλοκαιριού: ξεκινήστε το πρωί πίνοντας λαμπερό ελληνικό καφέ με ένα τραγανό φύλλο. Φορτίστε το απόγευμα με ένα μπολ acai με άγριες φράουλες και ολοκληρώνετε τη μέρα δοκιμάζοντας τοπικές σπεσιαλιτέ, από φρουτάλια – μια αφράτη ομελέτα φτιαγμένη με πατάτες – μέχρι τη λούζα, το χοιρινό κρέας του νησιού με μπαχαρικά».
Αναφορές υπάρχουν και για νησιά του Ιονίου, των Δωδεκανήσων, των Σποράδων και των Κυκλάδων, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται η Σαντορίνη, η Σύρος, η Σίφνος και η Νάξος.
Στο εισαγωγικό σημείωμα αναφέρεται: «Από τα γαστρονομικά νησιά των Κυκλάδων μέχρι τα αινιγματικά ερείπια των Δωδεκανήσων, καθένα από τα έξι κύρια ελληνικά νησιωτικά συγκροτήματα έχει τον δικό του ξεχωριστό χαρακτήρα. Ωστόσο, κοιτάξτε προσεκτικά και θα διαπιστώσετε ότι περισσότερο τα ενώνει παρά τα ξεχωρίζει: υπάρχουν απομονωμένες πόλεις που αγαπούν οι ντόπιοι καλοφαγάδες, κρυμμένοι κολπίσκοι γεμάτοι μυθικές ενώσεις και, πάνω απ’ όλα, ένα φυσικό μεγαλείο που έχει αιχμαλωτίσει τα μυαλά των καλλιτεχνών και των ανθρώπων της περιπέτειας».
