Το μοναστήρι του Προυσού είναι ένα απ’ τα μεγαλύτερα προσκυνήματα της Ελλάδας. Ιδιαίτερα βέβαια για τους Ευρυτάνες και Αιτωλοακαρνάνες. Προπάντων κατά την ημέρα της πανήγυρης στις 23 Αυγούστου. Όπου οι μερακλήδες της εποχής πήγαιναν να χορέψουν, δεδομένου ότι παλιότερα οι άνθρωποι δεν είχαν τα ραδιόφωνα, οπότε μπορούν όλη την ώρα να έχουν πανηγύρι.
Ένας απ’ τους μεγάλους μερακλήδες του περασμένου αιώνα, που σύχναζαν στο πανηγύρι ήταν και ο παπα-Γιώργης Λωρίδας,απ’ την Αράχοβα Αυτωλοακαρνανίας, που λόγω των κόκκινων μαλλιών και της γενειάδας του, τον έλεγαν παπα-Κόκκινο.
Την παραμονή, λοιπόν, της γιορτής ο παπα-Γιώργης, κάπως αργά, για να μην τον καρφώσει κάποιος στο δεσπότη, που αναπαυόταν πήγε να χορέψει. Αλλά αυτό, που φοβόταν δεν το γλίτωσε.
Οπότε ο δεσπότης, που εντυπωσιάστηκε απ’ την προκλητική περιγραφή του ρουφιάνου, ντύθηκε πρόχειρα και πήγε στο χοροστάσι, όπου παρακολούθησε για λίγο το τσάμικο του παπα-Γιώργη.
Και στρεφόμενος στο ρουφιάνο του λέει: Αυτός δεν είναι πια άνθρωπος, έγινε αρχάγγελος. Δεν είναι αμαρτία που μπήκε στο χορός, αμαρτία είναι να τον βγάλεις απ’ την έκσταση, στην οποία βρίσκεται. Και γύρισε ξανά στον κοιτώνα του, για να συνεχίσει την ανάπαυσή του.
Το περιστατικό αφιερώνεται σε όλους βέβαια τους φίλους, αλλά ιδιαίτερα στο φίλο Νικόλα Καρπούζη, ο οποίος μου έστειλε τα δύο επόμενα βίντεο, που αναφέρονται στο ζεμπέκικο:
