Μπορεί ο Πικάσο να ήταν ενεργό μέλος (μάλιστα με κάρτα που το αποδείκνυε) του Κομμουνιστικού Κόμματος για ολόκληρη τη ζωή του, στην ουσία του όμως ήταν ένας Σοσιαλιστής Της Σαμπάνιας.

Έμενε συχνά στο The Savoy του Λονδίνου, έραβε όλα τα κουστούμια του στο Savile Row’s Anderson & Sheppard και τα καπέλα του όλα αγορασμένα από το Lock & Co στο St James’s.

Ο Πικάσο ήταν από τους πρώτους σούπερ σταρ καλλιτέχνες. Μέχρι τότε κανείς ζωγράφος δεν είχε αναπτύξει τόσο πολύ την προσωπική μυθολογία του και δεν έριχνε με τα τσουβάλια το λίπασμα στο σταριλίκι του.

Ναι είναι αλήθεια, ο Πικάσο ήταν ο πρώτος σούπερ σταρ καλλιτέχνης του κόσμου.

Ήξερε από τα γεννοφάσκια του πως το στυλ ήταν κάτι που μετρούσε στον κόσμο της τέχνης και όχι μόνο το να κάνεις ωραία έργα.

Έκαναν πρόσφατα την εμφάνιση τους δύο ρολόγια του, τα οποία και είχε χαρίσει στον αγαπημένο του οδηγό, Maurice Bressneu. Πάνω σε αυτά τα καντράν αντί για αριθμούς υπάρχουν τα γράμματα του ονόματος του.

Πόσο νάρκισσος δηλαδή…έλεος. Αλλά θα μου πεις ΠΙκάσο ήτανε αυτός τι να κάνουμε. Εδώ άλλοι κι άλλοι είναι νάρκισσοι…

Σήμερα εμείς αναγνωρίζουμε το επιχειρηματικό δαιμόνιο του Πικάσο. Ο τύπος έφτιαξε δύο πανάκριβα και καλά ρολόγια με το όνομα του. Αλλά στην ουσία κανείς δεν γνωρίζει ποιος είναι ο κατασκευαστής τους.

Όλοι όμως ξέρουμε την αγάπη του Πικάσο για τα πανάκριβα ρολόγια, άλλωστε μας το αποδεικνύουν οι φωτογραφίες από το 1940 στις οποίες φοράει ένα Jaeger-LeCoultre Triple Date Moonphase, και από το 1960 που φοράει ένα GMT-Master Rolex.

Ναι είναι αλήθεια. Ο Πάμπλο ήξερε να διαλέγει ρολόγια, μέσα σε όλα τα υπόλοιπα που ήξερε να κάνει καλά.