Καθολική εφαρμογή του πλαστικού χρήματος σε όλες τις συναλλαγές ιδιωτών και επιχειρήσεων και εξαφάνισης των μετρητών σχεδιάζει το υπουργείο Οικονομικών, προκειμένου να δελεάσει την τρόικα και να μην επιμείνει στις αντιρρήσεις της για την εφαρμογή των ελαφρύνσεων.
Σύμφωνα με ανώτατη πηγή του ΥΠΟΙΚ, κατά τη χθεσινή συνάντηση με τους επικεφαλής των θεσμών, παρουσιάστηκε το σχέδιο της κυβέρνησης για την επέκταση από το 2020 της χρήσης των ηλεκτρονικών πληρωμών, με υποχρεωτική μορφή ή και κίνητρα.
Το μέτρο της επέκτασης των ηλεκτρονικών πληρωμών, αποτελούσε πάγιο αίτημα των θεσμών, για την πάταξη της φοροδιαφυγής και της διακίνησης του «μαύρου χρήματος» και το υπουργείο Οικονομικών θα εκμεταλλευτεί την περίσταση.
Κατά τη χθεσινή συνάντηση υποστήριξε ότι η επέκταση των ηλεκτρονικών πληρωμών, θα ενισχύσει τα έσοδα από τον ΦΠΑ, αλλά και τον φόρο εισοδήματος, καθώς θα περιοριστούν οι συναλλαγές με μετρητά και οι περιπτώσεις μη έκδοσης αποδείξεων λιανικής πώλησης αγαθών και υπηρεσιών.
Στο πλαίσιο αυτό, θα αυξηθούν τα έσοδα του Δημοσίου και θα απομακρυνθεί το ενδεχόμενο αστοχίας από τον στόχο του πλεονάσματος 3,5% του ΑΕΠ για το 2020.
Τα μέτρα που πρότεινε στην τρόικα το ΥΠΟΙΚ
Σύμφωνα με πληροφορίες το κυβερνητικό σχέδιο για την ώρα, περιέχει διάφορα σενάρια που εξετάζονται τα οποία είναι τα ακόλουθα:
1. Θα μειωθεί το επιτρεπτό όριο των συναλλαγών με μετρητά. Σήμερα είναι στα 500 ευρώ, ενώ αν η συναλλαγή είναι μεγαλύτερη θα πρέπει να γίνεται αποκλειστικά με πλαστικό χρήμα ή με τραπεζική συναλλαγή. Η κυβέρνηση θέλει να μειώσει το όριο των 500 ευρώ, σε 100 ευρώ! Οι επιχειρήσεις που δέχονται πληρωμές με μετρητά άνω των 500 ευρώ, σήμερα έχουν πρόστιμο ύψους 100 ευρώ για κάθε συναλλαγή.
2. Η υποχρέωση των μισθωτών συνταξιούχων και αγροτών να συγκεντρώσουν περισσότερες αποδείξεις για το χτίσιμο του αφορολόγητου ορίου. Πληροφορίες αναφέρουν ότι τα ισχύοντα, σήμερα, όρια σχεδόν θα διπλασιαστούν. Όπως έγραψε το Σin:
Για το εισόδημα έως 10.000 ευρώ, θα απαιτούνται αποδείξεις για ηλεκτρονικές αγορές, τουλάχιστον 20% του δηλωθέντος εισοδήματος, από 10% σήμερα.
Για το κλιμάκιο του εισοδήματος από 10.000 μέχρι 30.000 ευρώ οι αποδείξεις θα πρέπει να ανέρχονται στο 25%, από 15% που είναι σήμερα.
Για το κλιμάκιο του εισοδήματος άνω των 30.000 ευρώ, το ποσοστό των αποδείξεων θα πρέπει να ανέρχονται στο 30% ή και 40%, από 20% που είναι σήμερα.
3. Μηδενίζεται το όριο συναλλαγών μεταξύ επιχειρήσεων. Σε ότι αφορά στις συναλλαγές μεταξύ των επιχειρήσεων, δηλαδή στα τιμολόγια προμήθειας αγορών αγαθών ή λήψης υπηρεσιών, σχεδιάζεται όπως το υφιστάμενο όριο των 500 ευρώ, να μηδενιστεί.
Σήμερα οι πληρωμές μεταξύ των επιχειρήσεων, μέχρι 500 ευρώ, μπορούν να γίνονται με μετρητά ενώ τα τιμολόγια μεγαλύτερης αξίας, για να αναγνωριστούν ως δαπάνες θα πρέπει να εξοφλούνται υποχρεωτικά μέσω τραπεζών.
Προκειμένου να περιοριστεί αποφασιστικά η χρήση των μετρητών και η φοροδιαφυγή, εξετάζεται ο μηδενισμός του ορίου πληρωμής με μετρητά στις συναλλαγές μεταξύ των επιχειρήσεων.
Όταν πληρωμές μεγαλύτερου ποσού γίνονται με μετρητά, δεν υπάρχει χρηματικό πρόστιμο, αλλά οι συγκεκριμένες δαπάνες δεν αναγνωρίζονται προς έκπτωση από τα έσοδα της εταιρείας.
Ακόμα μία προσπάθεια του “ελάχιστου” να γράψει Ιστορία. Ακόμα μία φορά στις εκατοντάδες φορές που ανακαλύπτοντας τον τροχό θα “παταχθεί η φοροδιαφυγή”. Αξιότιμοι Κύριοι, η φοροδιαφυγή δεν πατάσσεται επειδή δεν το θέλουν οι υπεύθυνοι λειτουργοί γι’ αυτό. Γιατί οι ωφελημένοι απ’ αυτήν είναι λίγοι αλλά δυστυχώς δυνατοί και σε βάθος χρόνου έχουν στήσει καλά το μαγαζί τους. Όσα λοιπόν μέτρα και να θεσπιστούν, όσο κι αν ενταθούν οι έλεγχοι, όσοι νόμοι κι αν ψηφιστούν και όσο αγνές και να είναι οι προθέσεις για τη λύση του ζητήματος, κανείς αγοραστής δεν θα αντισταθεί ποτέ στο δίλημμα του πωλητή: Με απόδειξη ΤΟΣΟ, χωρίς απόδειξη τόσο. Ακόμα κι αν φτάσουμε στο σημείο η δαπάνη για τον αγοραστή να είναι αναγνωρισμένη εξολοκλήρου από το σύστημα, αυτό δεν θα γίνει πριν από ένα χρόνο όπου θα δηλωθούν οι δαπάνες του προηγούμενου. Ζήσε Μάη μου λοιπόν. Το ζήτημα λοιπόν της φοροδιαφυγής λύνεται εύκολα, γρήγορα και προ παντός αποτελεσματικά. Θα σας περιγράψω παρακάτω έναν τέτοιο τρόπο για να μην θεωρηθεί ότι αρκούμαι μόνο στα λόγια υποδεικνύοντας μ’ αυτόν τον τρόπο πως τα προβλήματα που χρονίζουν λύνονται με μεθόδους Γόρδιου Δεσμού. Η Πολιτεία για κάθε επιχείρηση ή ελεύθερο επαγγελματία, διαθέτει στα χέρια της ένα πανίσχυρο όπλο. Αυτό λέγεται ΑΔΕΙΑ ΛΑΙΤΟΥΡΓΙΑΣ. Με τον τρόπο ατόν λοιπόν έχουμε πληρέστατη βάση δεδομένων για τις επιχειρήσεις και τους επαγγελματίες που υπάρχουν. Εφαρμόζοντας λοιπόν αντικειμενικά κριτήρια μπορούμε να υπολογίσουμε το ποσό του τζίρου που η κάθε άδεια πραγματοποιεί με ποσοστό πολύ υψηλό σε σχέση με την πραγματικότητα. Επί του ποσού αυτού και υπολογισμένο τον Φ.Π.Α. με τον αντίστοιχο συντελεστή απαιτούμε από τον υπόχρεο την εξόφληση του προκύπτοντος ποσού και μάλιστα σε διάστημα του τρέχοντος έτους ή της τρέχουσας χρήσης σε 12 ισόποσες μηνιαίες δόσεις. Ο νόμος θα είναι όσο πρέπει ελαστικός μόνο μέσα στην τρέχουσα χρήση ενώ σε άλλη περίπτωση ο υπόχρεος απλά καταθέτει την άδειά του. Λίγα λόγια τώρα για τον αντικειμενικό προσδιορισμό του τζίρου στο οποίο αναφερθήκαμε πριν. Θα χρησιμοποιήσουμε συγκεκριμένα παραδείγματα: Έστω επιπλοποιός (πχ κουζινάς) σε ιδιόκτητο εργοστάσιο στο λεκανοπέδιο που απασχολεί 3 – 5 εργαζομένους τζιράρει κατ’ έτος το ποσό των € 1.200.000 (ποσό μαχητό και συζητήσιμο) Με το ποσοστό του 23% που υπάγεται το προϊόν θα υποχρεώνεται σε ποσό Φ.Π.Α. των € 276.000 καταβλητέο σε 12 ισόποσες δόσεις των € 23.000 μηνιαίως. Έτσι υλοποιείται μόνο ο Φ.Π.Α. ενώ για όλα υπόλοιπα φορολογικά βάρη (εισοδήματος, μερίσματα κ.α.) δεν υπάρχει αρχικά διαφοροποίηση. Αν η επιχείρηση ήταν αλλού (π.χ. στο Αγρίνιο) είχε περισσότερους ή λιγότερους εργαζομένους αντίστοιχα διαφοροποιημένες θα ήταν και οι παράμετροι υπολογισμού του τζίρου. Σε ένα ακόμα παράδειγμα θα επικαλεστώ πολιτή – παραγωγό λαϊκών αγορών. Ένας τέτοιος επαγγελματίας με παρουσία στις λαϊκές αγορές της Θεσσαλονίκης τζιράρει ποσό € 400.000 στο οποίο με ποσοστό 13% αντιστοιχεί ποσό μόνο για Φ.Π.Α. € 58.500 εξοφλητέο σε 12 ισόποσες δόσεις των € 4.850 αυστηρά μέσα στην τρέχουσα χρήση. Σε άλλη περίπτωση απλά ο υπόχρεος καταθέτει την άδειά του. Αυτό το σύστημα που αναλύθηκε σε λίγες γραμμές μπορεί να γίνει η απαρχή της λύσης αυτής της μάστιγας. Θέληση χρειάζεται λοιπόν ισχυρή θέληση.
Αξιότιμοι αναγνώστες, αν και θεωρώ πως κανείς δεν θα βρεθεί να διαβάσει και να εμβαθύνει σ’ αυτό το κείμενο. Αν πάλι κάποιος βρεθεί και θέλει παραπέρα διευκρινήσεις και μεθόδους εφαρμογής τότε ας με βρει να το συζητήσουμε. Σε περίπτωση όμως θεωρητικής έστω εφαρμογής της μεθόδου θα λυτρωθεί πραγματικά ο κάθε πολίτης τον βραχνά ή το δίλημμα της απόδειξης, θα είναι σίγουρος ότι τα χρήματά του πιάνουν τον τόπο που πρέπει και ο κάθε πωλητής θα γνωρίζει τις υποχρεώσεις του σε βάθος 12μήνου.
Νομίζω όμως ότι αρκετά σας κούρασα. Πάντως ευχαριστώ για το χρόνο σας και την καλή σας διάθεση να με ακούσετε.
Με εκτίμηση
Γ.Σ.
ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ
αυτα ειναι μαλακιες καρτα για την φοροδιαφυγη αμα ο αλλος θελει να φοροδιαφυγει θα βρει τον τροπο ολο αυτα γινετε για να μην υπαρχει χρημα και ολοι να εξαρτονται απο τισ τραπεζες ουτος ως αμα γινει μαλακια διεθνος να μην εχουμε ουτε για ψωμακι ουτε για νερακι λεφτα να το θυμαστε αυτο!!!