Η Süddeutsche Zeitung δημοσιεύει ρεπορτάζ για την ένταση που σημειώνεται το τελευταίο διάστημα ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία με αφορμή τα κυριαρχικά δικαιώματα στη θάλασσα και τις γεωτρήσεις για την αναζήτηση φυσικού αερίου. Το ρεπορτάζ αναφέρεται καταρχάς στις δηλώσεις του υπουργού Άμυνας Νίκου Παναγιωτόπουλου, ο οποίος τόνισε ότι η παρουσία τουρκικών γεωτρύπανων στα ελληνικά χωρικά ύδατα συνιστά παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας. Στη συνέχεια το άρθρο αναφέρεται στη συνέντευξη του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Μεχμέτ Τσαβούσογλου στην ίδια εφημερίδα όπου υπογράμμισε ότι «κανείς δεν θα τολμήσει να σταματήσει τα γεωτρύπανά μας». Το ρεπορτάζ κατόπιν κάνει λόγο για τη συμφωνία που υπέγραψε η Τουρκία με τη Λιβύη και την αντίδραση της Αθήνας που θεωρεί ότι δεν έχει απολύτως καμία νομική βάση και η εφημερίδα επισημαίνει ότι:
«Η διαμάχη μεταξύ των δυο χωρών του ΝΑΤΟ, της Τουρκίας και της Ελλάδας ανησυχεί όλο και περισσότερο τα άλλα κράτη της συμμαχίας. Την προηγούμενη εβδομάδα εκπρόσωπος του γαλλικού υπουργείου Άμυνας κάλεσε το ΝΑΤΟ να λάβει υπόψιν του την τουρκική συμπεριφορά στη Λιβύη και στη Μεσόγειο και να αναγνωρίσει επιτέλους ότι υπάρχει ένα ‘κοινό πρόβλημα Τουρκία’ και δεν μπορεί πλέον να στουθοκαμηλίζει. Την ίδια ώρα ο έλληνας Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν σε επίσκεψη στο Ισραήλ όπου μίλησε με τον ομόλογό του Βενιαμίν Νετανιάχου για τον αποσταθεροποιητικό ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή και για την αμυντική συνεργασία, η οποία θα γίνει στενότερη. Οι υπουργοί Ενέργειας των δυο χωρών υπέγραψαν συμφωνία για την επέκταση της ενεργειακής τροφοδοσίας. Τον Ιανουάριο Ελλάδα και Ισραήλ είχαν υπογράψει συμφωνία για την κατασκευή ενός αγωγού με την ονομασία Eastmed. H Άγκυρα θεωρεί ότι προκαλείται από αυτό το σχέδιο και βλέπει παραβίαση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων που περιγράφονται στη συμφωνία με τη Λιβύη».
Και το άρθρο συνεχίζει: «Η Ελλάδα υπέγραψε αυτό το μήνα συμφωνία με την Ιταλία, η οποία ορίζει τη χρήση των θαλάσσιων περιοχών και τα κυριαρχικά δικαιώματα ανάμεσα στις δυο χώρες. Η Αθήνα θέλει να δείξει ότι όσον αφορά το θέμα των απαιτήσεων στην ανατολική Μεσόγειο προκρίνει τη διπλωματία και το Διεθνές Δίκαιο».
Να σημειωθεί πάντως ότι η προσέγγιση των ελληνοτουρκικών διαφορών γίνεται σταθερά σε πολύ διακριτικούς τόνους από την γερμανική διπλωματία. Κι αυτό γιατί υπάρχουν ιδιαίτερες και στενές σχέσεις Γερμανίας και Τουρκίας τόσο οικονομικό όσο και πολιτικό επίπεδο – χωρίς κανείς να παραγνωρίζει και τους ιστορικούς δεσμούς ανάμεσα στις δύο χώρες, που αποδείχθηκαν και με τη σύμπλευσή τους στη διάρκεια των δύο παγκοσμίων πολέμων, πριν και μετά τον Κεμάλ Ατατούρκ.
Ειδικά σε οικονομικό επίπεδο, πάντως, οι αριθμοί είναι αδιαμφισβήτητοι: Η Γερμανία, για του λόγου το αληθές, είναι ο μεγαλύτερος οικονομικός εταίρος της Τουρκίας, με το διμερές εμπόριο να αγγίζει σε αξία τα 35 δισ. δολάρια ετησίως και να αυξάνεται διαρκώς. Παράλληλα, περισσότερες από 7.000 επιχειρήσεις γερμανικών συμφερόντων (θυγατρικές ή κοινοπραξίες με τουρκικές) δραστηριοποιούνται στην τουρκική αγορά και μάλιστα σε ιδιαιτέρως κρίσιμους τομείς. Επίσης, οι άμεσες επενδύσεις από τη Γερμανία προς την Τουρκία αντιπροσωπεύουν το 7-8% των συνολικών προς τη χώρα και η ροή συνεχίζεται. Την ίδια στιγμή, σχεδόν 75.000 τουρκικές επιχειρήσεις – κυρίως μικρές και μεσαίες – λειτουργούν στη Γερμανία, έχοντας ιδρυθεί από μέλη της πολυπληθούς κοινότητας των 3 και πλέον εκατ. Τούρκων που ζουν στη χώρα. Ο κύκλος εργασιών τους ξεπερνά τα 35 δισ. ευρώ ετησίως και συνεισφέρει σημαντικά στο γερμανικό ΑΕΠ. Σημαντικός είναι και ο αριθμός των Γερμανών τουριστών που επισκέπτεται την Τουρκία, ο οποίος τείνει να φτάσει τα 4 εκατ. σε ετήσια βάση, προσφέροντας έσοδα πολλών δισ. στον προϋπολογισμό της. Αλλά και σε επίπεδο εξοπλισμών, η αξία των γερμανικών εξαγωγών προς την Τουρκία το 2019 άγγιξαν τα 300 εκατ. ευρώ.
