υπάρχει ένα καταπράσινο πανέμορφο νησάκι που ακούει στο όνομα Μονή, όντας ιδιοκτησία της Ιεράς Μονής Χρυσολεόντισσας της Αίγινας. Η ιδιαιτερότητα του είναι ότι οι κάτοικοί του δεν είναι άλλοι πέρα από μερικά άγρια ζώα.
Για τριάντα ολόκληρα χρόνια, από το 1960 έως και το 1990, η Μονή ανήκε στην Ελληνική Περιηγητική Λέσχη, στα μέλη της οποίας και οφείλει τον σημαντικό αριθμό άγριων ζώων που αποτελούν πλέον το οικοσύστημα του νησιού, ενώ από το 1962 έχει ανακηρυχθεί σε Πάρκο φυσικής εκτροφής θηραμάτων. Εκεί ζουν ελεύθερα στο δάσος ελάφια ροδίτικου είδους, σκίουροι αλλά και πολλά παγώνια τα οποία είναι αρκετά εξοικειωμένα με τους ανθρώπους. Επίσης στα βραχώδη σημεία του νησιού σκαρφαλώνουν ανενόχλητα αγριοκάτσικα τύπου κρι – κρι, τα οποία ξεδιψούν πολλές φορές με το θαλασσινό νερό. Κατά το παρελθόν υπήρχαν και άλλα είδη όπως λαγοί και αλογάκια πόνυ, τα οποία όμως δυστυχώς δεν επιβίωσαν.
Μέσα σε αυτές τις τρεις δεκαετίες, στο νησί λειτουργούσε οργανωμένο κάμπινγκ, απομεινάρια του οποίου μπορεί να συναντήσετε κατά την περιήγησή σας εκεί.
Όσο για τους λάτρεις της πεζοπορίας, στο ψηλότερο σημείο του νησιού, μέσα από μια διαδρομή στα χαμηλά της οποίας θα περπατήσετε ανάμεσα σε αγριελιές, σχίνα και κέδρους, θα βρεθείτε στο παρατηρητήριο, κατάλοιπο των Γερμανών, με την απίστευτη θέα στον Σαρωνικό κόλπο και στα γύρω νησιά. Και μπορεί η οροφή του παρατηρητηρίου να είναι πεσμένη με τα χρόνια, εντούτοις η κάλυψη που προσφέρουν τα βραχώδη ψηλότερα περάσματα είναι σίγουρη. Αυτοί ήταν και οι λόγοι άλλωστε που επιλέχθηκε αυτό το σημείο για να χτιστεί εξ αρχής εκεί το παρατηρητήριο.
Και ενώ η νοτιοανατολική πλευρά του νησιού είναι άγονη και γεμάτη απόκρημνα βράχια, η βορειοδυτική του πλευρά είναι γεμάτη βλάστηση, η οποία μάλιστα φτάνει τόσο χαμηλά που αγγίζει την επιφάνεια της θάλασσας.
Στο σημείο αυτό κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες λειτουργεί οργανωμένη αμμουδερή παραλία με ξαπλώστρες και beach bar για ποτό, μουσική αλλά και χορταστικούς μεζέδες για όλα τα γούστα.
Στην Μονή υπάρχουν δύο πανέμορφες καταγάλανες παραλίες, στα δροσερά νερά των οποίων, εκτός από μια αναζωογονητική βουτιά, μπορείς ακόμα και να ψαρέψεις, απολαμβάνοντας μοναδικές ήρεμες στιγμές παρέα με κατάλευκους γλάρους και μικρά καβουράκια τα οποία τριγυρνάνε στα λειασμένα βράχια τους. Στην αγκάλη τους επίσης θα συναντήσεις αρκετά σκάφη που αγκυροβολούν εκεί κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες για ατελείωτες βουτιές, αναζητώντας την ηρεμία της φύσης που τους προσφέρεται απλόχερα στο νησί.
Όσο για την μετάβαση σου εκεί, σε περίπτωση που δεν ανήκεις σε αυτή την ομάδα, γίνεται μονάχα με καΐκια, τόσο από το λιμάνι της Αίγινας όσο και από την Πέρδικα, τα οποία, με πολύ μικρό κόστος, αναχωρούν ανά τακτά χρονικά διαστήματα από τις 10 το πρωί έως τις 6 το απόγευμα.
Όσο όμως το νησί αποτελεί προστατευόμενο οικοσύστημα, η διανυκτέρευση εκεί θα γίνεται μονάχα από τους «μόνιμους» κατοίκους του, αφήνοντας στον άνθρωπο την χαρά της ηρεμίας και της εξερεύνησης του μονάχα τις στιγμές που ο ήλιος βρίσκεται ψηλά στο ουράνιο στερέωμα.
Από travelinspiration
