Ο Δημήτρης Μπισλάνης γεννήθηκε το 1933. Ήταν ένας αξιόλογος καρατερίστας, που δυστυχώς δεν πρόλαβε να προσφέρει όσα ήθελε και μπορούσε μέσα από την υποκριτική του δύναμη, αφού έφυγε πολύ νέος ενώ δεν είχε παιδιά.
Όταν δεν έπαιζε σε σανίδι και γυαλί, έκανε παρέα με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, έναν άνθρωπο με τον οποίο διατηρούσε αμοιβαία εκτίμηση και φιλία.
Ο Δημήτρης Μπισλάνης γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη και σπούδασε στην Αθήνα στη Δραματική Σχολή Εθνικού Ωδείου. Η πρώτη του θεατρική εμφάνιση ήταν το 1961 στο έργο «Απόψε Αυτοσχεδιάζουμε» με τον θίασο του Δημήτρη Μυράτ, ενώ το κινηματογραφικό του ντεμπούτο έγινε το 1963 στο μιούζικαλ της Φίνος Φιλμ «Μερικοί το Προτιμούν Κρύο» σε σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη.
Έκτοτε, ο Δημήτρης Μπισλάνης ακολούθησε μια σημαντική κινηματογραφική καριέρα σε χαρακτηριστικούς δεύτερους ρόλους, υποδυόμενος είτε τον κακό της ταινίας, είτε τον αρχηγό σπείρας, είτε τον Μανιάτη αδερφό που θέλει να προστατέψει την αδερφή του. Ο Δημήτρης Μπισλάνης είχε γόνιμη συνεργασία με τον Νίκο Ξανθόπουλο, με τον οποίο έπαιξαν μαζί σε 8 ταινίες.
Παρά το σύντομο της καριέρας του, μιας και έφυγε πολύ νωρίς από τη ζωή, ο Δημήτρης Μπισλάνης πρόλαβε να γυρίσει καμιά ογδονταριά ταινίες σε ένα διάστημα μόλις 15 ετών! Κι αυτό γιατί τόσο το κοινό όσο και το κινηματογραφικό στερέωμα τον ήθελαν διακαώς στις παραγωγές να χαρίζει κάτι από το «βαρύ» της προσωπικότητάς του.
Ένας από τους κακούς-αρχέτυπα του πανιού πέρασε και έφυγε από δίπλα μας σαν κομήτης, πρόλαβε ωστόσο να μας χαρίσει μια ιδιαίτερη κινηματογραφική περσόνα που αναγνωρίζουμε ακόμα ως αναπόσπαστο μέλος της χρυσής παρέας του ελληνικού σινεμά.
Η χαρακτηριστική ψιλόλιγνη φιγούρα και το άγριο παρουσιαστικό του ταίριαζαν γάντι στους ρόλους που αναλάμβανε σωρηδόν, προστατεύοντας τη μικρή αδερφή ή σπέρνοντας κακό και όλεθρο στους πρωταγωνιστές.
Το 1961 ο Δημήτρης Μπισλάνης έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο σανίδι και δύο χρόνια αργότερα κέρδισε τον πρώτο του ρόλο στον κινηματογράφο. Έπαιξε στην ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη «Μερικοί το προτιμούν κρύο» που ήρθε 1η εισπρακτικά, ανάμεσα σε 82 ελληνικές ταινίες της χρονιάς. Ήταν η αρχή της κινηματογραφικής του καριέρας που θα διαρκούσε 15 χρόνια.
Ξεχώρισε, υποδυόμενος τον ιδιοκτήτη νυχτερινού κέντρου στην κωμωδία, «Η Βίλλα των Οργίων» (1964) και τον ανακριτή ασφαλείας στην ταινία, «Κοντσέρτο για Πολυβόλα» (1967). Σημαντική ήταν και η θεατρική του παρουσία σε έργα του Ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου, όπως στη «Βασίλισσα Αμαλία» με τη Νόνικα Γαληνέα σε σκηνοθεσία Δημήτρη Παπαμιχαήλ.
Ο Δημήτρης Μπισλάνης είχε έντονη τηλεοπτική παρουσία στα πρώτα χρόνια της κρατικής τηλεόρασης, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την σειρά «Η Γειτονιά μας» το 1972. Επίσης εμφανίστηκε και στις τηλεοπτικές σειρές, «Παράξενος ταξιδιώτης» , «Κεκλεισμένων των θυρών» (1972 – ΕΙΡΤ) και «Αστυνομικές ιστορίες» .
Στην κινηματογραφική ταινία, “Φλογισμένη Σάρκα” του 1971 εμφανίζεται ως Δημ. Μπισλάνης. Στα “Land of the Minotaur” του 1976 και “Όργια σε τιμή ευκαιρίας” του 1973 εμφανίζεται ως Fernando Bislani και στο “Tango 2001” του 1973 ως Bislani.
Ο Δημήτρης Μπισλάνης μπήκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο το 1976, κατά τη διάρκεια των θεατρικών και κινηματογραφικών του υποχρεώσεων. Διακομίστηκε σε νοσοκομείο του Βερολίνου, όπου υποβλήθηκε σε αφαίρεση του ποδιού του, που είχε πάθει γάγγραινα. Εκεί άφησε την τελευταία του πνοή την Πρωτομαγιά του 1977, εγκαταλείποντας πρόωρα το αγαπημένο του σανίδι και πανί. Ήταν μόλις 44 ετών.
Την εξόδιο ακολουθία του έψαλλε ο αδερφός του, ο οποίος ήταν ιερέας και ετάφη στο κοιμητήριο της Καλλιθέας. Παρόντες τότε στη κηδεία του ήταν ο Δημήτρης Κωνσταντάρας και συντετριμμένος ο Μάνος Κατράκης. Είναι σίγουρο πως θα ήταν τελείως διαφορετική η καριέρα του αν δεν έφευγε τόσο νέος…
ellinikoskinimatografos.gr/bislanis-dimitris
Δεν γνώριζα το τραγικό του τέλος. Τον θυμάμαι σε πάρα πολλές ταινίες. Είχε γυρίσει και αμιγώς ερωτικά φιλμ με αδερφό παπά;