Με ορατό πλέον το ενδεχόμενο μεγάλων καθυστερήσεων στη διαδικασία αξιολόγησης, τους σκληροπυρηνικούς της Ευρωζώνης να προσπαθούν να τη συνδέσουν με χειρισμούς στο προσφυγικό και το ΔΝΤ να πιέζει για περισσότερα μέτρα, η κυβέρνηση προσπαθεί να επιτύχει συγκλίσεις με τους δανειστές, αντιπροτείνοντας εναλλακτικές λύσεις στο ασφαλιστικό και υιοθετώντας τις απόψεις της Κομισιόν για το δημοσιονομικό κενό.
Πρώτος στόχος είναι η επίτευξη συναινέσεων από τα υπόλοιπα μέλη του κουαρτέτου, ώστε να αποκρουσθούν οι πιέσεις του ΔΝΤ, οι οποίες συνδέονται με τις εκτιμήσεις του Ταμείου για το δημοσιονομικό κενό. Επισημαίνεται ότι το ΔΝΤ προβλέπει ότι θα είναι διπλάσιο από ότι υπολογίζει η Κομισιόν, κι αυτό αποτελεί τη λογική βάση των απαιτήσεων του για περικοπές στις κύριες συντάξεις και λήψη πρόσθετων μέτρων.
Οι «διαθέσεις» των εταίρων-δανειστών θα φανούν στη σημερινή συνεδρίαση του Euroworking Group, η οποία αντιμετωπίζεται ως «πρόβα τζενεράλε» στην προσπάθεια για την επίτευξη συμφωνίας, ώστε να προχωρήσει η τελική διαδικασία αξιολόγησης.
Η ελληνική πλευρά προσέρχεται με συμβιβαστική διάθεση, κομίζοντας σχέδιο εναλλακτικών προτάσεων, που θα μπορούσαν να γίνουν κατ’ αρχήν αποδεκτές από το κουαρτέτο, ώστε να καθοριστεί επιτέλους μια ημερομηνία έλευσης των επικεφαλής των Θεσμών στην Αθήνα για τον τελικό διάλογο-διαπραγμάτευση,
Η κίνηση αυτή εκτιμάται ότι θα άλλαξε επί τα βελτίω το οικονομικό και πολιτικό κλίμα, περιορίζοντας την αβεβαιότητα που επικρατεί όσον αφορά την έκβαση της διαδικασίας διαπραγμάτευσης-αξιολόγησης.
Η στάση του ΔΝΤ
Οι διαφορές εστιάζονται σε τέσσερα σημαντικά ζητήματα που αποτελούν «συγκοινωνούντα δοχεία»: το ασφαλιστικό, το φορολογικό, τα «κόκκινα» δάνεια και το δημοσιονομικό κενό. Οποιαδήποτε ελάφρυνση ζητά η ελληνική πλευρά σε ένα από αυτά τα μέτωπα, οι δανειστές ζητούν να συνδυαστεί με «αντιστάθμισμα» σε κάποιο άλλο θέμα.
Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στη συζήτηση για το δημοσιονομικό κενό, η οποία συνδέεται άμεσα με το ασφαλιστικό σύστημα. Στην πράξη, όσες περισσότερες παρεμβάσεις αποφασιστούν στο συνταξιοδοτικό, τόσο ευκολότερα θα κλείσει η απόσταση που χωρίζει την κυβέρνηση με το κουαρτέτο για τη μαύρη τρύπα μέχρι το 2018.
Το μεγάλο «αγκάθι» είναι οι σκληρές απόψεις του ΔΝΤ, οι οποίες, όπως λένε κυβερνητικά στελέχη, δεν μπορεί να γίνουν αποδεκτές. Με δεδομένο πάντως ότι πολλές χώρες – κυρίως η Γερμανία- θέλουν να παραμείνει το Ταμείο στο πρόγραμμα, η ελληνική πλευρά αναζητά μια χρυσή τομή: Να μετριάσει το ΔΝΤ τις απαιτήσεις του σε θέματα όπως το ασφαλιστικό, να γίνουν κάποιες υποχωρήσεις από ελληνικής πλευράς και οι διαδικασίες τελικής αξιολόγησης-εκταμιεύσεων να μην τραβήξουν σε μάκρος.
