Υπάρχουν μεγάλα σπίτια, υπάρχουν δαιδαλώδη σπίτια,

υπάρχουν τρομαχτικά σπίτια. Και υπάρχει και το μέγαρο Γουίντσεστερ, που είναι όλα αυτά μαζί και θεωρείται το πιο στοιχειωμένο σπίτι στην ιστορία. Και αυτό επειδή χτίστηκε για να παγιδεύσει μέσα του τις ψυχές όλων όσων έχουν σκοτωθεί από τις επαναληπτικές καραμπίνες της εταιρείας Γουίντσεστερ – μιλάμε για πολλλλλά φαντάσματα!

Ωραία ιδέα για ταινία θα πείτε, και μένει να δούμε αν εκείνη με την Έλεν Μίρεν («Winchester: Το Σπίτι των Φαντασμάτων») που θα προβάλλεται στους κινηματογράφους από τις 15 Φεβρουαρίου θα είναι το ίδιο ενδιαφέρουσα με την ιστορία του σπιτιού.

Η Σάρα Παρντί παντρεύτηκε, εν μέσω του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου το 1862, στο Νιου Χέιβεν του Κονέκτικατ, τον Γουίλιαμ Γουίρτ Γουίντσεστερ, κληρονόμο μιας επιχείρησης που έκανε χρυσές δουλειές με την κατασκευή και πώληση όπλων για τον πόλεμο, και αργότερα για την εκκαθάριση των Ινδιάνων – η καραμπίνα του 1873 έγινε γνωστή ως «το όπλο που κέρδισε τη Δύση». Το 1866 γεννήθηκε η κόρη τους, που κατάφερε να ζήσει μόλις 40 ημέρες. Το ζεύγος δεν έκανε ποτέ άλλα παιδιά και ο Γουίλιαμ πέθανε το 1881 από φυματίωση.

Η Σάρα Γουίντσεστερ κληρονόμησε μια περιουσία 20 εκατ. δολαρίων (που στη σημερινή εποχή θα αντιστοιχούσαν σε περίπου 507 εκατομμύρια!), το 48,9% της εταιρείας Winchester Repeating Arms και ένα εισόδημα 1.000 δολαρίων την ημέρα, που σήμερα αντιστοιχεί σε 25.359 δολάρια. Την ημέρα! Χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της περιουσίας της, όπως και την εύθραυστη ψυχική της κατάσταση, για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τα όσα ακολούθησαν.

Οι απώλειες του παιδιού και του συζύγου της εξακολουθούσαν να τη βασανίζουν, και η Σάρα απευθύνθηκε σε ένα μέντιουμ που μπορούσε να τη φέρει σε επαφή με τα πνεύματά τους. Υποτίθεται ότι το πνεύμα του Γουίλιαμ της μίλησε μέσα από το μέντιουμ και της είπε να ταξιδέψει στη Δύση και να χτίσει ένα σπίτι για τα πνεύματα όλων εκείνων που είχαν σκοτωθεί από όπλα Γουίντσεστερ. Μάλιστα η ίδια η ζωή της θα ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με αυτή τη «φυλακή πνευμάτων», καθώς η Σάρα θα πέθαινε την ημέρα που θα ολοκληρώνονταν τα έργα κατασκευής.

Η χήρα Γουίντσεστερ πούλησε ό,τι είχε στο Νιου Χέιβεν και ξεκίνησε για την Καλιφόρνια. Το 1884 αγόρασε στην περιοχή του Σαν Χοσέ ένα αγρόκτημα με σπίτι οκτώ δωματίων και ξεκίνησε την ανακατασκευή και επέκτασή του. Ο αρχιτέκτονας σύντομα απολύθηκε και οι εργασίες γίνονταν πάνω σε σχέδια της ίδιας. Πολύς κόσμος βρήκε δουλειά στο εργοτάξιο τα επόμενα χρόνια. Οικοδομικά υλικά κατέφθαναν συνεχώς με σιδηροδρομική γραμμή και οι εργασίες πραγματοποιούνταν 24 ώρες το 24ωρο. Μέχρι τον θάνατο της Σάρα Γουίντσεστερ στα 83 της χρόνια το 1922, το σπίτι είχε φτάσει τα 160 δωμάτια. Ο μεγάλος σεισμός του 1906 το άφησε με τέσσερις ορόφους αντί για επτά που είχε μέχρι τότε, αλλά το οίκημα συνέχισε να μεγαλώνει.

Όσο για τη διαρρύθμισή του; Ένα χάος! Το σπίτι ήταν σωστός λαβύρινθος, γεμάτο πόρτες που δεν άνοιγαν ή οδηγούσαν στο κενό, σκάλες που σταματούσαν στο ταβάνι, δωμάτια μέσα σε δωμάτια. Ο αριθμός 160 δεν είναι απολύτως ακριβής, καθώς κάθε φορά που κάποιοι επιχειρούσαν να μετρήσουν τα δωμάτια έβγαζαν διαφορετικό αριθμό. Μόλις το 2016 ανακαλύφθηκε ένα ακόμη άγνωστο δωμάτιο, ένας χώρος σοφίτας με αρμόνιο, βικτωριανό καναπέ, ραπτομηχανή και πίνακες στους τοίχους.

Η λογική πίσω από την παράλογη διαρρύθμιση ήταν ότι το σπίτι θα έπρεπε να μπερδεύει τα πνεύματα και να τα κρατάει παγιδευμένα. Η Σάρα κοιμόταν κάθε βράδυ σε διαφορετικό δωμάτιο – το σπίτι έφτασε να διαθέτει 40 κρεβατοκάμαρες – για να μην τη βρουν οι «φιλοξενούμενοι». Είχε ωστόσο ένα συγκεκριμένο δωμάτιο που χρησιμοποιούσε για να επικοινωνεί μαζί τους. Τα ταμπλόιντ της εποχής έκαναν πάρτι με την εκκεντρική ιδιοκτήτρια του σπιτιού που σχεδόν ποτέ δεν έβγαινε έξω, και ο κόσμος προσπαθούσε να τη δει ή να μάθει για εκείνη. Μια ιδέα για το κλίμα της εποχής δίνει το παρακάτω ντοκιμαντέρ που αφηγείται η σταρ του βωβού κινηματογράφου, Λίλιαν Γκις.

Ο αριθμός 13 εμφανίζεται παντού στο σπίτι. Από σκάλες με 13 σκαλοπάτια μέχρι πολυελαίους με 13 φώτα και από το θερμοκήπιο με τους 13 τρούλους μέχρι τις 13 τρύπες στα καλύμματα των σιφονιών!

Αμέσως μετά τον θάνατο της Σάρα Γουίντσεστερ οι εργασίες σταμάτησαν. Όλα τα υπάρχοντά της πέρασαν στην ανιψιά και γραμματέα της, η οποία κράτησε ό,τι ήθελε και πούλησε τα υπόλοιπα σε δημοπρασία. Στη διαθήκη δεν γινόταν αναφορά στο σπίτι, το οποίο κρίθηκε ακατάλληλο για κατοικία εξαιτίας των ζημιών από το σεισμό και της εχθρικής προς τον κάτοικο διαρρύθμισης. Πουλήθηκε για 135.000 δολάρια στην οικογένεια Μπράουν που αμέσως το μετέτρεψε σε αξιοθέατο και το άνοιξε στο κοινό τον Φεβρουάριο του 1923, πέντε μήνες μετά από τον θάνατο της ιδιοκτήτριάς του.

Από τους πρώτους διάσημους επισκέπτες του ήταν ο μάγος Χάρι Χουντίνι και όλα αυτά τα χρόνια ακολούθησαν αμέτρητα μέντιουμ και ερευνητές του παραφυσικού που ήθελαν να διαπιστώσουν την ύπαρξη πνευμάτων. Πολλοί επισκέπτες έκαναν λόγο για μυστηριώδεις θορύβους, φωνές, σημεία που ήταν τόσο κρύα που έβλεπες τα χνώτα σου, πόρτες που ανοιγόκλειναν, πόμολα που γυρνούσαν μόνα τους… Όσοι επιθυμούν να το γνωρίσουν από κοντά, θα βρουν πληροφορίες στην ιστοσελίδα του.

Κάθε ταινία με στοιχειωμένο σπίτι που έχετε δει είναι πιθανότατα εμπνευσμένη από το σπίτι της χήρας Γουίντσεστερ. Το ίδιο ισχύει και για μυθιστορήματα, διηγήματα, θεατρικά έργα (στο «Hammers» του 1997 ήρωας είναι ένας ξυλουργός που πέρασε όλη του τη ζωή δουλεύοντας στο σπίτι), κόμικς όπως το «House of Penance» του 2016, βιντεοπαιχνίδια όπως το «The Evil Within» του 2014. Είπαμε, υπάρχουν στοιχειωμένα σπίτια, υπάρχει και το μέγαρο Γουίντσεστερ.

reader