Στην κλιμακούμενη ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τις προσδοκίες των Ελλήνων για στήριξη από τους Ευρωπαίους αναφέρεται άρθρο της Wall Street Journal υπό τον τίτλο «Για την Ελλάδα η ναυμαχία της Σαλαμίνας δεν τελείωσε ποτέ». Όπως σχολιάζει πολλοί Έλληνες πιστεύουν ότι καθώς οι Έλληνες προστάτευσαν την Ευρώπη στο μακρινό παρελθόν, αλλά και συνεχίζουν σήμερα να φυλάσσουν τα ανατολικά σύνορα της ηπείρου, οι Ευρωπαίοι οφείλουν να το ανταποδώσουν, τρόπον τινά, με τη σημερινή τους στήριξη.
Ο δημοσιογράφος Γιάννης Ψαρόπουλος, που υπογράφει το άρθρο, θυμίζει τον ιστορικό θρίαμβο στη ναυμαχία της Σαλαμίνας το 480 πΧ, όταν 300 ελληνικά πλοία νίκησαν έναν περσικό στόλο τέσσερις φορές μεγαλύτερο και αναφέρει ότι σχεδιάστηκε σειρά εκδηλώσεων στην Ελλάδα για την επέτειο των 2.500 ετών από τη ναυμαχία. Μεταξύ αυτών και η παράσταση της τραγωδίας «Πέρσες» του Αισχύλου στην Επίδαυρο τον Ιούλιο.
«Λίγες ημέρες πριν από την παράσταση στην Επίδαυρο η Ελλάδα ετοιμαζόταν για επανάληψη της ναυμαχίας» σημειώνει ο αρθογράφος, θυμίζοντας ότι την 21η Ιουλίου η Τουρκία ανακοίνωσε ότι το Oruc Reis θα περάσει τα ελληνικά χωρικά ύδατα για έρευνες πετρελαίου και φυσικού αερίου. «Για δύο ημέρες το ελληνικό και το τουρκικό πολιτικό ναυτικό ήταν σε θέση μάχης στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, πριν υπάρξει γερμανική παρέμβαση, η οποία οδήγησε τον Τούρκο πρόεδρο, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, να ανακοινώσει την αναστολή της αποστολής» γράφει.
Στο άρθρο αναφέρεται ότι η ένταση κλιμακώνεται σταδιακά επί χρόνια στο Αιγαίο και ελάχιστοι Έλληνες θεωρούν ότι ο κίνδυνος έχει ήδη κορυφωθεί, ενώ επισημαίνεται ότι η Γαλλία είναι η μόνη χώρα της Ε.Ε. που εμφανίζεται έτοιμη να προσφέρει στρατιωτική βοήθεια σε περίπτωση πολέμου, ενώ η Ελλάδα εξακολουθεί να αναζητεί στρατιωτική βοήθεια από το Ισραήλ, την Αίγυπτο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
«Από την εποχή της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας και έπειτα οι Έλληνες θεωρούν ότι φυλάσσουν τις ανατολικές πύλες της Ευρώπης» σχολιάζει ο αρθρογράφος, ενώ προσθέτει ότι ο Αισχύλος, βετεράνος της μάχης, υπογράμμισε τη διαφορά ανάμεσα στα πολιτικά συστήματα της δημοκρατικής Αθήνας και της μοναρχικής Περσίας. Στην παράσταση του καλοκαιριού, αναφέρει, το κοινό ξέσπασε σε χειροκροτήματα όταν η βασίλισσα των Περσών, Άτοσσα, ρώτησε τους Έλληνες «Ποιος σαν αφέντης τον στρατό ορίζει;» και ο χορός απάντησε:« Δούλοι δε λογιούνται ανθρώπου, ουδέ υπήκοοι κανενός».
Το Αιγαίο συνέχισε επί αιώνες να είναι το σύνορο Ευρώπης- Ασίας, αναφέρεται στο άρθρο, ενώ επισημαίνεται ότι «αυτό το γεωπολιτικό ρήγμα παραμένει αδρανές από το 1923, όταν η Συνθήκη της Λωζάνης όρισε τα σύνορα της σύγχρονης Ελλάδας και της Τουρκίας». Ωστόσο τώρα «επιστρέφει στη ζωή, σαν υποθαλάσσια τεκτονική πλάκα, καθώς η Τουρκία επιδιώκει να διευρύνει τα θαλάσσια όρια της βαθιά στη Μεσόγειο».
Οι προσφυγικές ροές από την Ασία και την Αφρική είναι επίσης ένας σημαντικός παράγοντα, μετά και την απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης τον Μάρτιο να ενθαρρύνει τους αιτούντες άσυλο να περάσουν από τα ελληνικά σύνορα στην Ε.Ε. «Η πολιτική ικανοποίησε την κοινή γνώμης στο εσωτερικό της Τουρκίας, που έχει κουραστεί με τους σχεδόν 4 εκατ. Πρόσφυγες, αλλά δημιούργησε νέα αγκάθια στις σχέσεις Ε.Ε.- Τουρκίας» αναφέρει το άρθρο.
Ο δημοσιογράφος σημειώνει επίσης πως όταν η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση οδήγησε στη κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας το 2010 οι εταίροι της Ευρωζώνης χορήγησαν δάνεια έκτακτης ανάγκης με αυστηρούς όρους για τον προϋπολογισμό. Τότε, θυμάται, ένας πρώην επικεφαλής της Αεροπορίας, του οποίου η σύνταξη κόπηκε στο μισό του είπε: «Δεν θυμούνται τη Σαλαμίνα; Δεν θυμούνται τον Μαραθώνα; Δεν αξίζουν αυτές οι μάχες να τις σκεφτόμαστε σήμερα; Δεν μπορούν να είναι λίγο πιο ‘μαλακοί’ μαζί μας σήμερα οι Ευρωπαίοι, που τους προστατεύσουμε τότε;».
Την άποψη αυτή, τονίζει ο Γιάννης Ψαρόπουλος, συμμερίζονται πολλοί στην Ελλάδα σήμερα. Όπως και το 480 πχ σήμερα οι Έλληνες αντιμετωπίζουν έναν αντίπαλο με υπεροχή στο στόλο. «Απέναντι στον νέο στόλο φρεγατών της Τουρκίας είναι πολεμικά πλοία της Ελλάδας έως και 50 ετών» αναφέρει. Σε αντίθεση με τον Θεμιστοκλή, τονίζει, η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει την πολυτέλεια ενός προγράμματος επανεξοπλισμού.
«Σήμερα το στενό της Σαλαμίνας είναι βιομηχανική ζώνη, με ναυπηγεία και εμπορευματικούς σταθμούς…Μόνο στο νησία της Σαλαμίνας υπάρχουν κάποια ίχνη της ναυμαχίας: Ένα άγαλμα δύο πολεμιστών στέκεται από το 2006 στο σημείο, όπου είχε γίνει η ταφή των νεκρών το 480 π.Χ. Αλλά η Ελλάδα πετυχαίνει ακόμη να δώσει λίγο χρήμα στην περιοχή της παλαιάς δόξας. Προς τιμήν της επετείου το νησί της Σαλαμίνας απαλλάχθηκε από έναν λογαριασμό 3 εκατ. ευρώ της ΕΥΔΑΠ, που δεν μπορούσε να πληρώσει» καταλήγει το άρθρο.
