Zώρας Τσάπελης: Η “στυγνή” μορφή ήταν ένας αδικημένος ρολίστας. Τι κρυβόταν πίσω από το πιο ψυχρό βλέμμα του ελληνικού κινηματογράφου

Κλασικός ρολίστας του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου.

Ο Ζωγράφος (Ζώρας) Τσάπελης γεννήθηκε το 1921 στη Σαλαμίνα. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1945, ερμηνεύοντας ένα μικρό ρόλο («Λιουλιούκοφ») στον «Επιθεωρητή» του Γκόγκολ, σε σκηνοθεσία Σωκράτη Καραντινού. Στη θεατρική του διαδρομή συνεργάστηκε με αξιόλογους θιάσους (Λαμπέτη – Παππά – Χορν, Κατερίνας – Κωνσταντάρα, Κυβέλης, Λαμπέτη, Μουσούρη, «Λαϊκό Θέατρο» του Μάνου Κατράκη) και το 1958 συγκρότησε θίασο με τον Τίτο Βανδή και την Ελένη Χατζηαργύρη, με τους οποίους ανέβασε τη «Μάγδα» του γερμανού δραματουργού Χέρμαν Ζούντερμαν. Το 1966 προσλήφθηκε στο Εθνικό Θέατρο, στο οποίο παρέμεινε έως το 1982.

Στη μεγάλη οθόνη πρωτοεμφανίσθηκε το 1946 στο αντιστασιακό δράμα «Αδούλωτοι σκλάβοι», που ξεκίνησε να σκηνοθετεί ο Μάριος Πλωρίτης και ολοκλήρωσε ο Βίων Παπαμιχάλης. Έπαιξε σε περισσότερα από 30 έργα, με πιο χαρακτηριστικούς ρόλους στις ταινίες «Κοντσέρτο για πολυβόλα», «Εκείνος κι εκείνη», «Όταν η πόλις πεθαίνει», «Λεωφόρος της προδοσίας», «Ορατότης μηδέν», «Εν ονόματι του νόμου», και «Αυτοί που ξέχασαν τον όρκο τους». Υπήρξε μία από τις πιο χαρακτηριστικές φιγούρες του ελληνικού κινηματογράφου· ένας ψηλόλιγνος άνδρας με έντονο βλέμμα και πρόσωπο με γωνίες και …τάση προς τους «κακούς» ήρωες.

Ο Ζώρας Τσάπελης πέθανε στην Αθήνα στις 11 Ιανουαρίου 2002. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του αντιμετώπισε πολλά προβλήματα υγείας, με αλλεπάλληλα εγκεφαλικά επεισόδια.

 Πρώτη δημοσίευση: 19 Φεβ 2017