Διαβάστε μερικές από τις καταγγελίες των αναγνωστών του makeleio.gr…
«Εκανα αιτηση για τα προγραμματα κοινωφελής εργασίας του ΟΑΕΔ για τις 28.000 θέσεις Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (ΔΕ).Μέσα στους φορείς επιλογής μου ήταν και ο ΟΑΣΑ.
Ο οργανισμός αυτος θα δεχοταν 200 θέσεις ΔΕ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ.Πηγα γιατι ημουν επιτυχών..και έμαθα τα καθέκαστα..
1)Η θέση τελικά δεν ειναι ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ αλλά εξωτερικού ελεγκτή εισητηρίων
Κάτι τέτοιο δεν αναφερόταν πουθενα στην προσκληση ενδιαφέροντος και το μάθαμε ολοι μόλις σημερα..
2)Αν δεν δεχτώ τη θέση τότε σαν τιμωρία θα μου αφαιρέσουν την ανεργία μου που την έχω 3 χρόνια και θα βγάλω σαν ΝΕΟΣ ανεργος
Πάλι κατα την αρχικη προσκληση δεν αναφέρονταν πουθενα αυτη η «τιμωρία»
Λοιπόν εγώ δεν προκειται να δεχτώ τη θέση όχι γιατί δεν εχω αναγκη τη θέση αλλα γιατί δεν μπορώ σαν ανθρωπος να ζητάω εισητηριο απο ανεργους Ελληνες και ξένους…Δεν μπορώ σαν ανθρωπος να τους πιεσω,ουτε να χρησιμοποιησω τις μεθόδους τραμπουκισμού που μπορει να χρησιμοποιούν ώστε να υποβάλουν πρόστιμα…
Κανω αυτή την καταγγελία για να ακουστεί προς τα έξω ο εκβιασμός που υποκειμαι…Δεξου την θέση-μη μιλάς-αλλιως θα χασεις την καρτα σου..την στιγμή που στις θεσεις δεν αναφερόταν η ειδικότητα ελεγκτης..
Ειμαι σιγουρος οτι όλο αυτό έγινε εκ του πονηρού γιατί κανενας δεν θα ηθελε να παει να ζηταει ουσιαστικά λεφτά απο εξαθλιωμενους ΕΛΛΗΝΕΣ και ΞΕΝΟΥΣ…
Εχω κανει ένσταση στον ΟΑΣΑ ωστε να τοποθετηθω εγω και αλλοι υποψηφιοι σε θεσεις ΔΕ ΔΙΟΙΗΤΙΚΟΥ προσωπικού και σας την παραθέτω…Πηγα επειτα στον συνηγορο του πολιτη αλλα ουσιαστικά μου ειπαν να μην ειμαι αχαριστος και να παω για δουλεια…
Ελπιζω να αναδειξετε το θεμα γιατι ειμαστε εκ-βιαζόμενοι ανθρωποι χωρίς φωνη…Ολοι λενε μη μιλας να λες ευχαριστώ…
Ευχαριστώ εκ των προτερων
Παναγιώτης…»
«Ντροπή να μιλάνε οι Μελάδες για αξιοκρατία!»
Zω κι εργάζομαι στο Κερατσίνι εδώ και 30 χρόνια. Έβγαλες στην εκπομπή σου προχτές των πρώην Δήμαρχο τον Μελά, ο οποίος κατήγγειλε ότι ο νυν Δήμαρχος ο Τζανής δεν πληρώνει τους εργαζόμενους. Λοιπόν επειδή όλοι τους είναι παραμυθάδες, θα σου πω έγω την αλήθεια. Όντως δεν τους πληρώνει ο Τζανής αυτούς. Βέβαια σε αντίθεση με άλλους δημάρχους δεν τους έδιωξε. Τους κράτησε και προσπαθει να τους κάνει μόνιμους. Όμως κι αυτοί εδώ και δύο χρόνια δεν πατάνε στη δουλειά τους και θα πάρουν και τα λεφτά που τους χρωστάει ο Δήμος. Άσε που μπήκαν όλοι με μέσον. Πάνω από 5 είναι ανίψια του Μελά. Μάλιστα η μία απ αυτούς έπαιρνε 2700 ευρώ καθαρά το μήνα!!! Τα περισσότερα ΑΜΕΑ δεν είναι ΑΜΕΑ και όλη η φασαρία γίνεται για πολιτικούς λόγους. Είναι ντροπή να μιλάνε και οι Μελάδες για αξιοκρατία. Διόρισαν όλο τους το σόι και καταχρέωσαν το Δήμο.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
Άραγε τι να λέει τώρα ο Μισέλ της Βαυαρίας για τον Μισέλ της Λούτσας;
Και οι δυο με αγάπη στα θηριώδη αυτοκίνητα ( ένα range rover στο Μόναχο κι ένα ακόμη να περιμένει το γιόκα του να το οδηγήσει όταν έρχεται στην Ελλάδα για διακοπές περιμένει στην Αραβαντινού στην Εκάλη – εννοείται με γερμανικές πινακίδες). Τα παιδιά τους κολλητοί φίλοι κάναν βουτιές στην πισίνα στην τεράστια βίλα του Λιάπη στη Μύκονο….
Στέφανε, μου φαίνεται τον έχεις αφήσει στην ησυχία του τον πράκτορα της Μέρκελ…
Δ.Π.
ΑΓΑΠΩ ΤΗΝ ΕΛΛΑΣ, ΑΓΑΠΩ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΘΕΛΩ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΟΥ ΚΑΘΑΡΗ ΑΠΟ ΔΙΑΠΛΕΚΌΜΕΝΑ, ΧΑΡΑΜΟΦΑΙΔΕΣ ΜΑΛΑΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ!
Είμαι ένα παιδί μετανάστης όπως πολλά παιδιά της καημένης χώρας μου, της Ελλάδας. Είμαι 23 ετών και πραγματικά δεν θέλω να γυρίσω πίσω.Φοβάμαι πως αν γυρίσω δεν θα μπορέσω να ζήσω, δεν θα μπορέσω να βρω τη δουλειά που μου αξίζει.
Λόγου χάρη, φέτος το καλοκαίρι δούλευα στη Ζάκυνθο σ’ένα ξενοδοχείο και μου έδιναν μόνο 250 ευρώ το μήνα και έτυχε να δουλεύω και 19 ώρες την ημέρα συνεχόμενα. Δεν έχω μέλλον στη χώρα μου την οποία την αγαπώ όσο τίποτε άλλο. Μάλλον, ΑΥΤΟΙ που κυβερνούν με κάνουν να μην έχω μέλλον για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα.
Η χώρα μας θα μπορούσε να ήταν μία από τις πλουσιότερες χώρες στο κόσμο αν εκμεταλλευόταν τον φυσικό της πλούτο και τη μεγαλειώδη χάρη της. Θα μπορούσε να ήταν ακόμα ο φωστήρας του κόσμου και η πνευματικότητα να ήταν στα ύψη. Αλλά αντί γιαυτό, έχουμε μια απο τις πιο διεφθαρμένες χώρες στο κόσμο, και μας κατατάσσουν στη λίστα με τα μουσουλμανικά κράτη της διαφθοράς. Δεν εκμεταλλευόμαστε τίποτα από τα φυσικά μας χαρίσματα,εν αντιθέσει έχουμε φλώρους και τενεκέδες πρωθυπουργούς οι οποίοι στήνουν κώλο για τους ξένους και βεβηλώνουν την αξία των προγόνων μας και αφήνουν επίτηδες τους Έλληνες να πεινάνε, να πονάνε, και να δυστυχούν…Με αποτέλεσμα να φεύγουν από τη Πατρίδα τους και στη θέση αυτών να έρχονται οι λαθραίοι.
Παρακολουθώ την εκπομπή μέσω του διαδικτύου ( youtube ) και έτυχε να δω και τις φωτογραφίες που έβγαλε το «έγκυρο Δελτίο » του καναλιού ALPHA. Γέλασα μέχρι δακρύων όταν είδα τους υποτιθέμενους χρυσαυγίτες στις φωτογραφίες και τα υποτιθέμενα οπλοστάσια. Πιστεύω πως πρέπει ο κόσμος να ξέρει, πως στις φωτογραφίες ήταν ένα οπλοστάσιο μαύρων ελεφαντοφυλάκων στο ΓΚΟΓΚΟ παρακαλώ. Στη φώτο με το μπαζούκα είναι ο Alfredo Reinado και σε μία φωτογραφία είναι ο Ζαν Κλοντ Βαν Νταμ από την ταινία Victory.
Πραγματικά δεν έχω λόγια…καμιά δημοκρατία δεν υπάρχει, καμιά δικαιοσύνη δεν υφίσταται στη χώρα οι οποία γέννησε αυτές τις δύο λέξεις. Νιώθω ΝΤΡΟΠΗ, και ΜΙΣΟΣ μπορώ να πω γιαυτά τα ατομάκια, αυτά τα μιάσματα των ΜΜΕ και της κυβέρνησης. Ντροπιάζουν τη χώρα μου, ντροπιάζουν και μειώνουν την νοημοσύνη ΜΑΣ, την ΝΟΗΜΟΣΎΝΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ. Μας πλασάρουν ψεύτικα στοιχεία για να κάνουμε στη άκρη ένα κόμμα ΠΟΥ ΟΙ ΊΔΙΟΙ ΈΦΤΙΑΞΑΝ. Με όλες αυτές τις διαπλοκές που έχουν γίνει όλα αυτά τα χρόνια, όλες αυτές οι κλεψιές, οι αδικίες, η Χρυσή Αυγή άρχισε να μεγαλώνει και να αυξάνεται από Έλληνες πολίτες οι οποίες μόνο μίσος για το σύστημα έχουν. Διότι τους καταστρέφει τη ζωή, και τη δική μου, και όλων μας.
Δεν ψηφίζω ΧΑ, αλλά θα το έκανα..Οχι γιατι μου αρέσει ο Εθνικοσοσιαλισμός, και ο κρατισμός, αλλά γιατί θέλω να τους καταστρέψω, να τους χτυπήσω στην Αχίλλειο φτέρνα τους. Το ξέρω ότι δεν πρόκειται ο δικός μου πόνος να βγει ποτέ στον αέρα και να ακουστεί δημόσια, γιαυτό σου γράφω εσένα Κύριε Στέφανε, διότι όταν δεν μπορεί κάποιος να ακουστεί….γράφει αυτό που νιώθει. Η ίδια η κυβέρνηση καθώς πολεμά τη ΧΑ, μας πηγαίνει όλο και πιο πολύ κοντά σε αυτή. Διότι δεν πολεμά δίκαια, πολεμά βρώμικα και κουτοπόνηρα και δυστυχώς πιάστηκε στα πράσα! Αυτές είναι οι σκέψεις μου, η άποψη μου.
Καμιά ιδεολογία δεν μπορεί να μπει ανάμεσα σε δυο υγιείς ανθρώπους αν το μυαλό τους είναι ανοιχτό.
Με εκτίμηση, Μαριάννα Τηλιακού!
Σκανδαλο Δημου Θεσπιεων πυροπληκτων
«Το ιδιο σκανδαλο με τα λεφτα των πυροπληκτων ηταν στο Δημο Θεσπιεων τωρα Δημου Αλιαρτου…
Ειχαν βγει χρηματα για πυροσβεστηκο οχημα κ για ζωνες ασφαλειες γιατι ειναι ορεινη περιοχη και τα φαγανε ολα…»
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
Το αφιερώνω στους αριστερούς με όλη μου την αγάπη να ξεστραβωθούν!
76 χρόνια πριν: Η «Ελληνική Επιχείρηση» του Στάλιν
«Η 15η Δεκεμβρίου του 1937 θεωρείται η ημέρα που ο όρος «Ελληνας» μετατράπηκε σε πολιτική κατηγορία και οδήγησε σε μαζικές συλλήψεις κατά των μελών της ελληνικής μειονότητας στη Σοβιετική Ενωση. Οι διώξεις συμπεριέλαβαν όλους τους άρρενες Ελληνες ανεξάρτητα από την πολιτική ή κοινωνική τους θέση. Συνελήφθη όλη η ελληνική ηγετική ομάδα που αποτελείτο από πιστά μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος. Συνελήφθησαν τόσο οι ντόπιοι Ελληνες (Μαριουπολίτες, Πόντιοι, απόγονοι των παλιών μεταναστών από τον ελλαδικό χώρο), όσο και οι πολιτικοί πρόσφυγες από Ελλάδα -μέλη και φίλοι του ΚΚΕ- που είχαν καταφύγει στη Σοβιετική Ενωση για να αποφύγουν τις πολιτικές διώξεις που είχαν ξεκινήσει με το Ιδιώνυμο (1928) και εντάθηκαν την περίοδο της δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά.
Με το Διάταγμα-Ντιρεκτίβα 50215 που έφερε την υπογραφή του επικεφαλής της Κρατικής Ασφάλειας (ΝΚVD) Νικολάι Γιεζόφ, η ελληνική σοβιετική μειονότητα είχε θεωρηθεί ύποπτη. Σύμφωνα με αυτήν την αντίληψη, η εθνοτική καταγωγή ταυτιζόταν με πολιτικό αδίκημα. Υπολογίζεται ότι η Ασφάλεια συνέλαβε 15.000 πολίτες ελληνικής καταγωγής. Ενα σημαντικό τμήμα της μειονότητας, που προερχόταν από τις περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και είχε εγκατασταθεί στην ΕΣΣΔ εξαιτίας της Μικρασιατικής Καταστροφής, βίωνε για δεύτερη φορά μέσα σε λίγα χρόνια μια παρόμοια κατάσταση, καθώς λίγα χρόνια πριν είχε βρεθεί στο στόχαστρο των Νεότουρκων εθνικιστών. Η πολιτική αυτή της συλλογικής ευθύνης λόγω της ένταξης σε μια εθνοτική ομάδα και της ενοχοποίησης της πολιτισμικής ταυτότητας, θα αποτελέσει βασικό άξονα της σταλινικής πολιτικής κατά συγκεκριμένων μειονοτικών ομάδων.
Ενα διάταγμα σήμανε τις ομαδικές διώξεις κατά της μειονότητας
Τα σύννεφα είχαν αρχίσει να πυκνώνουν από το φθινόπωρο του ’37. Ο Ivan Tzouha (Iβάν Τζουχά) στο βιβλίο του «Gretseskayia Operatsia» («Ελληνική Επιχείρηση») αναφέρει ως πρώτη επίσημη πράξη κατά των μειονοτήτων, την απόφαση που ελήφθη στη συνεδρίαση του Οργανωτικού Γραφείου της Κ.Ε. του Κομμουνιστικού Κόμματος (ΠΚΚ-μπ) με βάση την οποία η ύπαρξη εθνικών σχολείων (φινλανδικών, γερμανικών, αγγλικών, ελληνικών κ.λπ.) θεωρείτο «επιβλαβής» για τον σοβιετικό σοσιαλισμό και καλούσε τους υπεύθυνους της NKVD να λάβουν τα αναγκαία μέτρα. Τότε έκλεισαν 250 ελληνικά σχολεία στον Καύκασο, την περιοχή Κρασνοντάρ (Νότια Ρωσία), την Κριμαία και την περιοχή της Αζοφικής (Μαριούπολη-Ντονιέτσκ).
Η πολιτική της στοχοποίησης της ελληνικής μειονότητας θα κωδικοποιηθεί με το Διάταγμα-Ντιρεκτίβα υπ. αριθμ. 50215. Στο Διάταγμα που είχε την υπογραφή του Γιεζόφ, «επιτρόπου του ΛΚΕΥ (Λαϊκό Κομισαριάτο Εσωτερικών Υποθέσεων) της ΕΣΣΔ, γενικού επιτρόπου της Κρατικής Ασφάλειας», αναφέρονταν τα εξής:
«Παράλληλα με την κατασκοπευτική και υπονομευτική δραστηριότητα προς το συμφέρον των Γερμανών και των Ιαπώνων, η ελληνική κατασκοπεία αναπτύσσει εντατική αντισοβιετική και εθνικιστική δραστηριότητα, στηριζόμενη σε πολίτες με αντισοβιετικές βλέψεις… ανάμεσα στον ελληνικό πληθυσμό της ΕΣΣΔ. Με σκοπό την αναχαίτιση της δραστηριότητας της ελληνικής κατασκοπείας στο έδαφος της ΕΣΣΔ ΔΙΑΤΑΣΣΩ:
Στις 15 Δεκεμβρίου ταυτόχρονα, σ’ όλες τις Δημοκρατίες και τις Περιφέρειες, να συλληφθούν όλοι οι Ελληνες, οι οποίοι είναι ύποπτοι για κατασκοπευτική, αντάρτικη και εθνικιστική αντισοβιετική δραστηριότητα.
Συλλαμβάνονται όλοι οι Ελληνες (Ελληνες υπήκοοι και πολίτες της ΕΣΣΔ) των εξής κατηγοριών:
Α) Οσοι είναι εγγεγραμμένοι στον κατάλογο του ΛΚΕΥ και όσοι είναι υπό παρακολούθηση.
Β) Πρώην μεγαλέμποροι, μαυραγορίτες και λαθρέμποροι.
Γ) Ελληνες που αναπτύσσουν εντατική εθνικιστική δραστηριότητα, πρώτοι απ’ όλους οι πρώην κουλάκοι και όσοι απέφυγαν την αποκουλακοποίηση.
Δ) Πολιτικοί πρόσφυγες από την Ελλάδα και όλοι οι Ελληνες, οι οποίοι ήρθαν παράνομα στην ΕΣΣΔ, άσχετα από ποια χώρα έφτασαν».
Προσπαθώντας να μελετήσω την άγνωστη ιστορία του σοβιετικού ελληνισμού και ειδικά την εποχή των σταλινικών διώξεων, συνάντησα κάποιους αξιοσημείωτους ανθρώπους που έζησαν σε όλες τις μορφές τη βία εκείνης της εποχής. Τον Γιάννη Καραμανίδη τον συνάντησα στα τέλη της δεκαετίας του ’80 σ’ ένα φτωχικό αυθαίρετο σπιτάκι στην Ανω Φούσα Ασπροπύργου. Ο Καραμανίδης είχε βιώσει όλη την κοσμογονική αλλαγή που συνέβη στις δύο ακτές της Μαύρης Θάλασσας. Τη γενοκτονία και την κυριαρχία του τουρκικού εθνικισμού στις περιοχές του μικρασιατικού Πόντου, την προσφυγιά στη Σοβιετική Ενωση και τις πολιτικές εξελίξεις του Μεσοπολέμου. Εζησε τη Νέα Οικονομική Πολιτική (ΝΕΠ) και υπήρξε θύμα του σταλινισμού κατά την έναρξη της «Ελληνικής Επιχείρησης».
O Kαραμανίδης ήταν γόνος εύπορης οικογένειας των Κοτυώρων του μικρασιατικού Πόντου. Η πολιτική των Νεότουρκων τον υποχρέωσε να ανέβει στο βουνό στα 17 του χρόνια και να γίνει αντάρτης. Με τη Μικρασιατική Καταστροφή, μετά από πέντε χρόνια αντάρτικης δράσης, κατέφυγε στο Αντλερ της Σοβιετικής Ενωσης, όπου συνελήφθη το 1937. Περιέγραψε ως εξής τη σύλληψή του: «Με έπιασαν στις 18 Δεκεμβρίου 1937. Με πήγαν στη φυλακή του Κρασνοντάρ. Μου ζητούσαν να υπογράψω ότι ανατίναξα το γεφύρι στο Τανγκανρόκ. Εγώ δεν ήξερα ούτε πού βρισκόταν αυτό… Εκεί έφαγα πολύ ξύλο… Στις 12 το βράδυ έρχονται, με παίρνουν για ανάκριση. Με χτυπούσαν και μου έλεγαν να υπογράψω ότι χάλασα το γεφύρι. Με έβαλαν γυμνό σε μια κάμαρα να στέκω όρθιος. Οι τοίχοι γύρω ήταν γεμάτοι καρφιά. Δεν μπορούσες να ακουμπήσεις πουθενά. Εριχναν κρύο νερό πάνω μου. Πρήστηκα. Με έβγαλαν έξω να υπογράψω. Εγώ δεν υπόγραφα. Εκλειναν με το χέρι τους το κείμενο και μου έλεγαν “υπόγραψε”. Τους έλεγα “να διαβάσω τι γράφει και μετά θα το υπογράψω”. Αυτός δεν το φανέρωνε αλλά έβριζε και μου έλεγε “υπόγραψε”. “Ανοίχτε να διαβάσω για να ξέρω γιατί με έχετε εδώ” έλεγα. Τότε άρχιζε το ξύλο. Πολύ ξύλο. Με χτύπαγε ο ένας και μετά με πέταγε στον άλλο. Τα ίδια και αυτός. Μέχρι που σωριαζόμουν κάτω».
Τελικά η Δυάδα των Γιεζόφ και Βισίσκι που υπέγραφε όλες τις καταδίκες ή τις εκτελέσεις -από τον Σεπτέμβριο του ’38 το δικαίωμα υπογραφής δίνεται σε τοπικές Τριμελείς Επιτροπές (τρόικα)- τον καταδίκασε σε 10ετή κάθειρξη. Ο Καραμανίδης περιπλανήθηκε σε διάφορα μέρη στην Απω Ανατολή: Καμτσάτκα, Σαχαλίνη, Βλαδιβοστόκ για να καταλήξει τελικά στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Μαγκαντάν της Κολιμά. Περιγράφει ως εξής τις συνθήκες διαβίωσης: «Το στρατόπεδο ήταν γεμάτο από Ελληνες. Υπήρχαν απ’ όλα τα έθνη: Ρώσοι, Γεωργιανοί, Πολωνοί, Εγγλέζοι. Δεκαοχτώ χιλιάδες έφεραν με μας εκεί. Από αυτούς επέζησαν οι 300. Οι άλλοι πέθαναν από την πείνα και το κρύο. Μαγειρεύαμε πριονίδι για να τρώμε. Στοίβες ήταν τα πτώματα. Μαυρισμένα ήταν. Εσκαβαν λάκκους 50 μέτρα μήκος και 15 πλάτος. Για να ανοίξουν ένα λάκκο έκαναν 4 με 5 μέρες. Παγωμένο ήταν το χώμα. Δεν σκαβόταν. Εσκαβαν λίγο, μετά έχυναν πετρέλαιο και έβαζαν φωτιά. Ετσι έλιωνε ο πάγος και συνέχιζαν το σκάψιμο. Μετά από λίγο πάλι. Μέχρι να φτάσουν τα τρία μέτρα. Τους πεθαμένους τους έσπρωχναν μ’ ένα τρακτέρ μέσα στο λάκκο. Χιλιάδες ομαδικοί τάφοι υπήρχαν σ’ εκείνους τους κάμπους της Κολιμά… Στη δουλειά μας πήγαιναν 20-30 ανθρώπους. Γύρω μας φαντάροι. Αν κάποιος δεν μπορούσε να περπατήσει τον χτυπούσαν. Το χειρότερο όμως ήταν τα σκυλιά. Οποιος ήταν φυλακισμένος με το άρθρο 58 του ποινικού κώδικα δεν είχε κανένα δικαίωμα. Κι αν πέθαινες και αν σε σκότωναν δεν έδιναν λογαριασμό σε κανένα. Στη φυλακή δεν μιλούσαμε καθόλου. Ο πολιτικός κρατούμενος δεν έχει γλώσσα. Παντού στη στολή είχαμε το νούμερό μας. Εγώ ήμουν το νούμερο 665. Αυτόν είχα μέχρι το τέλος. Οι ποινικοί κρατούμενοι είχαν περισσότερες ελευθερίες».
«Από 25.000 μείναμε 600»
Στην ερευνητική μου περιπλάνηση συνάντησα στη Νέα Σμύρνη και τον Παύλο Κερδεμελίδη. Αλλον έναν ομογενή που είχε βιώσει τη σταλινική βία και είχε ζήσει στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της περιοχής Βορκουτά 12,5 χρόνια. Ο Κερδεμελίδης είχε γεννηθεί στα περίχωρα της Τραπεζούντας του Πόντου και είχε καταφύγει στην Κριμαία της Ρωσίας λόγω της γενοκτονίας που πραγματοποιούσε ο νεοτουρκικός εθνικισμός στα νότια παράλια της Μαύρης Θάλασσας. Τον συνέλαβαν στις 15 Δεκεμβρίου 1937 στην Αλούπκα (παραφθορά της Αλωπεκής Φωλέα, όπως ήταν η αρχαία ελληνική ονομασία της περιοχής). Ηταν ο πρόεδρος της «κοπερατίβας φωτογράφων».
Η σύλληψή του έγινε με τον εξής τρόπο: «Με συνέλαβε η NKVD χωρίς να ξέρω το γιατί. Αργότερα άρχισαν τις ανακρίσεις και μας πήγαιναν από τη Γιάλτα στη Σεβαστούπολη. Στις ανακρίσεις χτυπούσαν με βούρδουλα και ρωτούσαν τι ξέρω γι’ αυτόν ή τον άλλο. Δεκαοχτώ μήνες γίνονταν οι ανακρίσεις… Η κατάθεση που υπόγραψα έλεγε ότι ήμουν σε κάποια ομάδα, ότι θέλαμε να ρίξουμε τη σοβιετική κυβέρνηση».
Με βάση την ομολογία του ο Κερδεμελίδης καταδικάστηκε σε καταναγκαστικά έργα από την Τριμελή Επιτροπή. Μετά από περιπλάνηση σε διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης τον μεταφέρουν σε στρατόπεδο στην περιοχή Βορκουτά. Περιγράφει με τον εξής τρόπο τη μεταφορά τους στο στρατόπεδο και τις συνθήκες διαβίωσης: «Το 1939 μας φόρτωσαν σε 90 βαγόνια 25.000 άτομα (σ.σ. απ’ όλες τις εθνικότητες) και μας πήγαν στη Σιβηρία. Εκεί ήταν δάση. Μας έβγαλαν, ανοίξαμε δρόμο και φτάσαμε σε μια πεδιάδα. “Εδώ θα μείνετε” μας είπαν. Μέσα στο δάσος, δίχως σπίτια, δίχως τίποτα. Μέσα στο χιόνι. Ετσι, σε έξι μήνες από 25.000 μείναμε 600… Εκεί δουλεύαμε. Κόβαμε ξύλα και τα στοιβάζαμε. Γύρω μας ήταν φαντάροι μ’ αυτόματα. Ολα τα ξύλα σάπισαν εκεί βέβαια. Ηθελαν να μας εξοντώσουν. Οι περισσότεροι πέθαναν. Κανείς ποτέ δεν θα μάθει πόσοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι… Πηγαίναμε για δουλειά τέσσερις τέσσερις. Γύρω τα σκυλιά και τα αυτόματα. Ενα βήμα δεξιά, ένα βήμα αριστερά πυροβολούσαν χωρίς προειδοποίηση».
Μικρό ενδιαφέρον από την ελληνική ιστοριογραφία
Παρότι έχουν περάσει 23 χρόνια από την έκδοση στην Ελλάδα της πρώτης μονογραφίας για εκείνα τα συγκλονιστικά γεγονότα με τίτλο «Ποντιακός Ελληνισμός: Από τη Γενοκτονία και τον Σταλινισμό στην Περεστρόικα», εντούτοις ελάχιστα ενδιαφέρθηκε γι’ αυτά η νεοελληνική ιστοριογραφία. Και ας ακολούθησε η κατάρρευση του κομμουνιστικού κόσμου, ας γέμισαν οι ελληνικές πολιτείες με χιλιάδες απόκληρους πρόσφυγες, ομογενείς και άλλους, του αποτυχημένου σοσιαλιστικού πειράματος του 20ού αιώνα και ας βιώνει ακόμα ο πλανήτης την ανισορροπία που επέφερε το τέλος του διπολικού κόσμου. Η ουδέτερη στάση -ίσως και αδιάφορη, αλλά και κάποιες φορές επιδοκιμαστική των διώξεων- είναι αποκαλυπτική των νεοελληνικών μας ορίων, της περιορισμένης ικανότητας να αντιλαμβανόμαστε τις εξελίξεις στον περιβάλλοντα χώρο, την έλλειψη συναισθημάτων αλληλεγγύης προς πληθυσμούς που υποφέρουν, αλλά και της βαθύτατης αλλοτρίωσης στην οποία έχει περιέλθει ο νέος ελληνισμός.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
«Λυπάμαι πολύ που έχει λείψει ο σεβασμός σε υπερήλικες που αγωνίζονται να επιβιώσουν στην λαίλαπα της δήθεν δημοκρατίας»
Αποφάσισα να σας γράψω γιατί συνέβη χθες ένα περιστατικό που με συγκλόνισε. Πήρα το λεωφορείο 305 από το τέρμα του (στην Αρτέμιδα) την Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου. Θα έφευγε για το Νομισματοκοπείο στις 13.15. Είχε φθάσει λίγα λεπτά νωρίτερα και είχαμε επιβιβαστεί περίπου 5-6 άτομα και μεταξύ αυτών μια υπερήλικη γριούλα με ένα σιδερένιο καρότσι της λαϊκής.
Ο οδηγός απαίτησε να κατέβει η γριούλα, λέγοντας ότι δεν πρόκειται να ξεκινήσει αν δεν κατέβει η γιαγιά. Φώναζε ότι ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ τα καρότσια της λαϊκής και θα εφαρμόσει τον νόμο!!! Την ώρα εκείνη έβρεχε αρκετά και τον παρακάλεσε η γριούλα ότι θα πάει μόνο μία στάση παρακάτω και δεν μπορεί να πάει μόνη της, γιατί την πονούσαν τα πόδια της.
Μόνον εγώ τον ρώτησα γιατί συμβαίνει αυτό και αν μπορούσε να κάνει μια εξαίρεση. Ήταν δυστυχώς ανένδοτος. Τον ρώτησα πως θα ψωνίζει ο κόσμος εδώ στην περιοχή, δεδομένου ότι κάθε Σάββατο που έχει λαϊκή γεμίζουν τα λεωφορεία με κόσμο με καρότσια.
Αντέτεινε σε ότι του έλεγα ότι δεν είναι δικό του πρόβλημα και δεν ενδιαφέρεται. Τον ρώτησα τι θα κάνουμε όλοι εμείς που δεν έχουμε αυτοκίνητο και δεδομένου ότι δεν μας φέρνει κανείς τα ψώνια στο σπίτι, πως θα εξυπηρετηθούμε. Μου απάντησε ότι πρέπει να κάνω τα παράπονα στο υπουργείο μεταφορών που έχει τέτοιο κανονισμό!!!
Τελικά η γριούλα κατέβηκε κλαίγοντας μέσα στην βροχή και το μόνο που του είπε ήταν: «είσαι κακός άνθρωπος».
Ειλικρινά κε Χίο, αρρώστησα από αυτό το γεγονός και θα ήθελα να ψάξετε να δείτε αν όντως υπάρχει τέτοιος νόμος ή κανονισμός για τα σιδερένια καρότσια της λαϊκής και αν υπάρχει ποιο διεστραμμένο μυαλό το σκέφθηκε. [Δεν αποκλείεται να γράφτηκε από τον Λιάπη, τόσα και τόσα έκανε…]
Έχουν κάνει το σύνταγμα κουρελόχαρτο, κόβουν μισθούς και συντάξεις και από την άλλη βλέπουμε τα δικά τους πόθεν «αίσχος» και ζαλιζόμαστε. Τι επιδιώκουν να κάνουν; Πως θα μπορέσει κάποιος φτωχός να επιβιώσει και να μπορέσει αξιοπρεπώς να φθάσει μέχρι τα μαγαζιά, τα σούπερ μάρκετ, τις λαϊκές για να κάνει ότι αγορές μπορεί ακόμα να κάνει;
Τι ζημιές προκαλούν στα λεωφορεία τα σιδερένια καροτσάκια και τα απαγόρεψαν (αν τα απαγόρευσαν);
Λυπάμαι πολύ που έχει λείψει ο σεβασμός σε υπερήλικες που αγωνίζονται να επιβιώσουν στην λαίλαπα της δήθεν δημοκρατίας.
Με εκτίμηση
ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ
