Μία διάρρηξη στο διπλανό σπίτι χωρίς να πάρουν τίποτα, και ο νοών νοείτω.
Μία απόπειρα δολοφονίας μου με δολιοφθορά στο λάθος αυτοκίνητο και με πολύωρη κατάθεση -φωτιά του ιδιοκτήτη του “λάθος” αυτοκινήτου στο Ανθρωποκτονιών.
Συνεχείς παρακολουθήσεις από άγνωστα πρόσωπα σε ένα δρόμο στην …κορυφή της Πεντέλης όπου είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού τα αυτοκίνητα και οι περιπατητές, με μάρτυρα των παρακολουθήσεων ακόμα και τον αντιδήμαρχο Διονύσου που κατοικεί εδώ δεκαετίες και πρώτη φορά ζει αυτά τα πράγματα.
Με εμένα επίσημα στόχο με διαταγή του Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας.
Με τον αρχηγό αυτό να μου έχει αφαιρέσει τον αστυνομικό που μου είχε ο ίδιος παραχωρήσει για την προστασία μου και να έχει περιορίσει την “προστασία” αυτή στις 24ωρες να ‘χαμε να λέγαμε περιπολίες, όπως έγινε τότε, χωρίς καν τις …ανύπαρκτες αυτές περιπολίες, με τον Στέφανο Χίο, ώστε άνοιξαν τότε τον δρόμο στους δολοφόνους του.
Όταν λέω “μέχρι το τέλος για το τέλος”, ΞΕΡΩ ποιο τέλος σκέφτεστε εσείς.
Το τέλος το δικό μου και της οικογένειάς μου.
Τον Θεό τον ρωτήσατε;
Πάμε λοιπόν!
Υ.Γ. Ο Έκτορας τον πήρε είδηση. Μόλις επέστρεφε.
Αχ, Θεέ μου…
