Ενα μικρό, ολοπράσινο κοιμητήριο με θέα που ξεπερνά τον κόλπο της Σούδας και χάνεται στον ορίζοντα του Κρητικού πελάγους θα γίνει από μεθαύριο Πέμπτη η τελευταία κατοικία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη που απεβίωσε τα ξημερώματα της Δευτέρας, σε ηλικία 99 ετών.
Στο Δημοτικό Νεκροταφείο του Αργουλιδέ, στο Ακρωτήρι Χανίων, από νωρίς το πρωί είναι σε εξέλιξη πυρετώδεις προετοιμασίες. Πρέπει να γίνει καθαριότητα και φροντίδα του χώρου αλλά και συντονισμός των όλων των εμπλεκομένων για την οργάνωση της τελετής ταφής του πρώην Πρωθυπουργού που έχει προγραμματιστεί για τις 5 το απόγευμα της Πέμπτης.
Εξάλλου, για όλα τα υπόλοιπα είχε φροντίσει ο ίδιος εδώ και 15 περίπου χρόνια. Όσο ήταν εν ζωή, ακμαίος και υγιέστατος.
Για την μητέρα του
Την απόφασή του για κατασκευή δύο ταφών εκεί, για τον ίδιο και για την αγαπημένη του Μαρίκα, ο Μητσοτάκης είναι άγνωστο πότε την έλαβε. Την ανακοίνωσε όμως, το 2004.
Η επιλογή του σημείου κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν. Εκτός από το προνομιακό τοπίο, εκεί, χωμένο μέσα στα βράχια, βρισκόταν ένα μικρό εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού, το οποίο αποφάσισε να «υιοθετήσει» τιμώντας την μητέρα του, Σταυρούλα Πλουμιδάκη – Μητσοτάκη. Από εκείνη ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε πάρει πολλά φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά αλλά και στοιχεία του χαρακτήρα του.
Σύντομα στην περιοχή ξεκίνησαν εργασίες ανάπλασης, τις οποίες ο ίδιος σχεδίαζε προσεκτικά και επιτηρούσε στενά. «Όλα αυτά τα χρόνια φρόντισα και φτιάξαμε διάφορα, όπως περιμάντρωση, συντήρηση των δένδρων, αύξηση της πυκνής βλάστησης, δημιουργία δύο τάφων…» είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στο Βήμα, τον Φεβρουάριο του 2010.
Επισκεπτόταν την περιοχή πολύ συχνά, κάθε καλοκαίρι μόλις «κατέβαινε» στα Χανιά για να απολαμβάνει το τοπίο και να αγναντεύει τη θάλασσα. Όταν οι εργασίες ολοκληρώθηκαν, ο ίδιος φρόντισε μέχρι και για την δωρεά παρακείμενου οικοπέδου στην εκκλησία ώστε να δημιουργηθεί πάρκινγκ για τον κόσμο που θα ερχόταν να τους αποχαιρετίσει.
Η ταφή της Μαρίκας
Είναι 9 Μαΐου του 2012 όταν ο Μητσοτάκης συντετριμμένος περνά τη σιδερένια πόρτα του νεκροταφείου για να αποχαιρετίσει τη λατρεμένη του Μαρίκα που είχε φύγει από την ζωή τρεις ημέρες νωρίτερα.
Έκτοτε, τα ταξίδια του στα Χανιά αραιώνουν αλλά ο Αργουλιδές είναι πάντα το πρώτο και το τελευταίο μέρος που επισκέπτεται.
Πηγή: zarpanews.gr
…ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΨΗΛΕ….
Ο χρυσός και το μάρμαρο
του Ιωάννη Πολέμη (1862-1924)
Λέγει ο χρυσός στο μάρμαρο : – Στα πέρατα του κόσμου
ποιος ήλιος λάμπει ωσάν εμέ, ποιο φως έχει το φως μου;
Εγώ τον κόσμο κυβερνώ, την ευτυχία υφαίνω,
ποδοπατώ την εμορφιά, την ασχημιά ομορφαίνω.
Εγώ οδηγώ στα σκοτεινά του κλέφτη μου το χέρι,
εγώ ακονίζω του φονιά το δίκοπο μαχαίρι.
Εγώ αγοράζω την τιμή και την πουλώ στο δρόμο,
εγώ νικώ την αρετή, καταπατώ τον νόμο.
Περίσσες είν΄ οι χάρες μου, κ΄ η δύναμή μου μόνη
κρεμνίζει θρόνους απ΄ εδώ, θρόνους εκεί στηλώνει…
Εσύ τι κάνεις, μάρμαρο; Και τ΄ απαντάει εκείνο :
– Εγώ σε τάφου σκοτεινιά την δύναμή σου κλείνω