Αύριο ή την Δευτέρα, θα τα έχω στα χέρια μου και μαζί με αυτά όλο τον πειθαρχικό φάκελο, μέχρι τα …εξώφυλλά του.
Και από τα δικά μου χέρια θα περάσουν στα χέρια όλων σας.
Τα ΠΑΝΤΑ στο ΦΩΣ.
Αυτό που τρέμουν.
Ένθεν κακείθεν…
Την ίδια ώρα, οι περισσότεροι σίγουρα πιστεύετε ότι με έχει πάρει από κάτω η τρομακτική περιπέτεια του Έκτορα, ο τούρμπο καρκίνος του αδελφού μου και η εγκληματική αφαίρεση της δικηγορικής αδείας μου.
Πλανάστε.
Εσείς που το πιστεύετε αυτό, βλέπετε τα πράγματα με τα συνήθη ανθρώπινα δεδομένα.
Όπως ακριβώς τα βλέπουν και οι πανίσχυροι, αλλά τελικά πολύ “λίγοι”, συστημικοί πολέμιοί μου.
Το έγραψα και προχθές.
Οι δοκιμασίες είναι για τους δυνατούς.
Τους δυνατούς οι δοκιμασίες όχι απλά δεν τους ρίχνουν, τους απογειώνουν.
ΕΙΔΙΚΑ αυτούς που …όπως και να το κάνουμε, έχουν μία αποστολή…
Και ξέρω ότι κάποιοι εδώ θα μιλήσουν για έλλειψη μετριοφροσύνης.
Όχι, λοιπόν.
Η μετριοφροσύνη είναι για τους μέτριους…
Θα σας πω λοιπόν ότι τις ώρες αυτές που η οικογένεια Αντωνιάδη δοκιμάζεται, με το καλοκαίρι αυτό να την βρίσκει στην Αθήνα και πουθενά αλλού, το ντόμινο έχει ήδη αρχίσει.
Σύντομα θα καταλάβετε τι εννοώ με αυτό.
Ελάχιστη υπομονή…
