ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΙΝΤΟ ΦΕΥΓΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ! ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΝΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ, Η ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ GOLDEN BOY ΤΗΣ WOKE ΑΤΖΕΝΤΑΣ

Ο κόσμος ξύπνησε χθες με την είδηση της παραίτησης του Τζάστιν Τριντό, του πρωθυπουργού του Καναδά και, για πολλούς, του απόλυτου συμβόλου του παγκόσμιου κατεστημένου.

Ο Τριντό υπήρξε για εννιά ολόκληρα χρόνια το πρόσωπο της πολιτικής ορθότητας, της κρατικής παρέμβασης στην αγορά, του κρατικοδίαιτου περιβαλλοντισμού, της υπερφορολόγησης, της προοδευτικής κοινωνικής πολιτικής και της woke κουλτούρας. Όμως, η πτώση του σηματοδοτεί κάτι μεγαλύτερο από το πολιτικό του τέλος. Αποτελεί ακόμα μία προσθήκη στην ολοένα και αυξανόμενη λίστα σημαντικών χωρών που γυρνούν την πλάτη τους στο κατεστημένο, το οποίο απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τις ανάγκες και τις ανησυχίες των απλών πολιτών.

Αλλά τι είναι το κατεστημένο και γιατί προκαλεί τέτοια αντίδραση από τους πολίτες σε όλο τον κόσμο; Το κατεστημένο δεν είναι μια συνωμοσία. Είναι ένα δίκτυο από πολιτικές ελίτ, διεθνείς οργανισμούς, πολυεθνικές εταιρείες, μέσα ενημέρωσης και ειδικούς που διαμορφώνουν τις κοινωνίες μας χωρίς να λογοδοτούν άμεσα στους πολίτες. Λειτουργεί υπέρ της συντήρησης της εξουσίας τους και της διατήρησης του status quo, ακόμη και όταν αυτό έρχεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα των πολιτών.

Ας δούμε όμως ποιες είναι οι βασικές πολιτικές που προωθεί το κατεστημένο:

Κρατικοδίαιατος περιβαλλοντισμός: Οι πολιτικές για την κλιματική αλλαγή βασίζονται κυρίως σε κρατική παρέμβαση και υπερ-ρύθμιση αντί για καινοτομία και λύσεις εντός του πλαισίου της ελεύθερης αγοράς.

Υπερφορολόγηση και εναρμόνιση φόρων: Η συμφωνία για τον παγκόσμιο ελάχιστο εταιρικό φόρο που προωθεί ο ΟΟΣΑ είναι χαρακτηριστική της φορολογικής εναρμόνισης που επιδιώκουν οι διεθνείς οργανισμοί, περιορίζοντας τη δυνατότητα των κρατών να διατηρήσουν ανταγωνιστικά φορολογικά συστήματα.

Προοδευτικές κοινωνικές αξίες: Από την ταυτότητα φύλου μέχρι τις ποσόστώσεις σε θέσεις εργασίας, οι πολιτικές του κατεστημένου προωθούν μια ατζέντα κοινωνικής μηχανικής που συχνά αποξενώνει τους πολίτες και δημιουργεί πολιτισμικές εντάσεις.

Μεγάλο και δαπανηρό κράτος πρόνοιας: Οι κυβερνήσεις που εκφράζουν το κατεστημένο παρουσιάζουν το κράτος πρόνοιας ως την απόλυτη έκφραση κοινωνικής δικαιοσύνης και ισότητας. Στην πραγματικότητα, όμως, πρόκειται για ένα αναδιανεμητικό μοντέλο που βασίζεται σε υψηλή φορολογία, επιβαρύνοντας δυσανάλογα τη μεσαία τάξη και τις παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας. Επιπλέον, η συντήρηση αυτού του κράτους απαιτεί διαρκείς αυξήσεις φόρων, δημοσιονομικά ελλείμματα και συσσώρευση χρέους, γεγονός που καθιστά το μοντέλο αυτό μακροπρόθεσμα μη βιώσιμο.

Οι πολίτες αντιλαμβάνονται πλέον ότι το κατεστημένο δεν εκπροσωπεί τα συμφέροντά τους. Οι απλοί άνθρωποι βλέπουν ότι το κράτος πρόνοιας καταρρέει, οι φόροι αυξάνονται, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις εξαφανίζονται, και η ελευθερία λόγου περιορίζεται στο όνομα της πολιτικής ορθότητας.

Αυτή η δυσαρέσκεια έχει οδηγήσει στην άνοδο κινημάτων κατά του κατεστημένου σε όλο τον κόσμο. Στην Ιταλία, η Τζόρτζια Μελόνι ανέλαβε την εξουσία με μια συντηρητική και πατριωτική ατζέντα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Ντόναλντ Τραμπ παραμένει ηγετική φιγούρα της δεξιάς. Στη Γερμανία το AfD και στην Αγγλία το Reform UK του Νάιτζελ Φάρατζ, κερδίζουν συνεχώς έδαφος, ενώ στη Γαλλία, η Μαρίν Λεπέν είναι φαβορί για τις επόμενες προεδρικές εκλογές. Αν τελικά οι δυνάμεις αυτές επικρατήσουν εκλογικά την επόμενη διετία, έξι από τις οκτώ ισχυρότερες χώρες του κόσμου (G8) θα εκπροσωπούν το μέτωπο του αντι-κατεστημένου!