Το συγκινητικό απόσπασμα που διαβάσετε παρακάτω είναι από το ημερολόγιο μιας γυναίκας που πάλεψε όπως μπορούσε να τα βγάλει πέρα με τη φτώχεια, με την κοινωνική κατακραυγή , με τη ζωή που της φέρθηκε σκληρά από τη πρώτη στιγμή που γεννήθηκε. Οι πόρνες δεν είναι τέρατα με κέρατα… είναι γυναίκες σκληρά εργαζόμενες με όλη τη σημασία της λέξεως…. Ένα συγκινητικό απόσπασμα απίστευτης ειλικρίνειας από το «καρνέ μίας εταίρας» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τοποβόρος, με 4 ευρώ, στην περιοχή των Εξαρχείων. Το κείμενο αυτό είναι ένα είδος διαθήκης, ένας αποχαιρετισμός σε νεκρούς και ζωντανούς.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ…..
«Η ζωή, δηλαδή το έσχατο όριό της, μού την είχε στημένη με μια ύστατη πρόκληση, ίσως γιατί έζησα υπερβολικά. εδώ και τρία χρόνια είμαι παγιδευμένη στα δίχτυα του καρκίνου. Μέχρι στιγμής του ξεφεύγω πληρώνοντας με μεγάλους πόνους το τίμημα ενός ανένδοτου αγώνα. Σε σχέση με τις δυστυχίες του πλανήτη, δεν είναι τίποτα. Σε σχέση με τις μεγάλες χαρές της ζωής, τις οποίες γεύτηκα χωρίς καμία περιστολή, είναι πολύ σκληρό.
Από το Δεκέμβριο του 1995 κι ύστερα δεν έχω πάει με πελάτη. Τον τελευταίο, έναν κοντό ισπανό εργάτη, που μ’ επισκεπτόταν καιρό, τον αποκαλούσα κρυφά «το γαριδάκι», μπορείτε να μαντέψετε για ποιο λόγο. Έπρεπε να συμπιεστώ σηκώνοντας τα πόδια στο ταβάνι για να τον αισθανθώ να μπαίνει μέσα, και στη συνέχεια να εκσπερματώσει, προσέχοντας κιόλας να μη μου γλιστρήσει. Έδινε τότε, όπως όλοι οι μετανάστες της εργατιάς, πενήντα ελβετικά φράγκα. δεν ήταν κουραστικό, ήταν απλά συγκινητικό, κι έφευγε μες στην καλή χαρά, μ’ ένα χαμόγελο ταπεινό και γεμάτο ευγνωμοσύνη, περπατώντας λίγο στραβά, όπως τόσοι άλλοι μετά τον οργασμό, για να πάει να πιει ένα ποτηράκι.
Ήμουν εξήντα έξι ετών όταν σταμάτησα. Σήμερα είμαι εβδομήντα πέντε. Έχω τριάντα χρόνια πορνείας στην πλάτη μου, μαζί με τα διαλείμματα. Η πορνεία είναι τέχνη, φιλανθρωπία, επιστήμη. Το ‘χω πει και επαναλάβει και θα το λέω και θα το γράφω μέχρι την τελευταία μου πνοή, στα γαλλικά, στα αγγλικά, στα γερμανικά, ακόμη και στα γερμανικά, ακόμη και στα ιταλικά και στα ισπανικά αν χρειαστεί.
Σήμερα, κοιτώντας πίσω, αναλογίζομαι τα τριάντα αυτά χρόνια στο επάγγελμα της πόρνης, που λογοτεχνικά αποκαλούμε «εταίρα» ή «παλλακίδα», με άπειρη νοσταλγία και ευγνωμοσύνη. Τα παιδιά μου κι εγώ ζήσαμε με γεμάτο στομάχι.
Το ανθρώπινο σώμα, όπου κατοικεί η ψυχή, είναι ένα μουσικό όργανο και η σεξουαλικότητα το δοξάρι του. Με τις αρετές της λεπτότητας και της βιαιότητας πάλλεται και αγγίζει το ζενίθ της ηδονής και της έκστασης. Η μόνη αυθεντική πορνεία είναι εκείνη των μεγάλων καλλιτέχνιδων, οι οποίες, τελειομανείς και τεχνικά καταρτισμένες, εξασκούν αυτή την ιδιαίτερη τέχνη με ευφυΐα, σεβασμό, φαντασία, φιλότιμο, εμπειρία, και επιδίδονται οικειοθελώς σ’ αυτή, χάρη σε μια κατά κάποιον τρόπο έμφυτη κλίση: πρόκειται για αληθινές επαγγελματίες οι οποίες συνειδητοποιούν τη δύναμή τους και τα όριά της, ξέρουν να μπαίνουν στη θέση του άλλου, ν’ ανακαλύπτουν τις προσδοκίες του, τα άγχη του, τις επιθυμίες του και να τον απελευθερώνουν χωρίς ζημία ούτε για τις ίδιες ούτε για εκείνον.
Καμία πόρνη άξια του ονόματός της δεν θα μπορέσει ποτέ ν’ απαρνηθεί το παρελθόν της, είναι χαραγμένο στο δέρμα της και στην καρδιά της. Όπως έλεγε και μία φίλη μου του επαγγέλματος στο τηλέφωνο: «εμείς πάντα θα καταπραΰνουμε τους πόνους της ανθρωπότητας».
Ό,τι και να λένε οι επικριτές μας, οι ακραίοι οπαδοί της ηθικής και της «αρετής», εκείνης ακριβώς που τους καταπνίγει, εμείς κατέχουμε τα σκήπτρα στο παλάτι μας, το βασίλειο της συμπόνιας, της κομψότητας, και της –τόσο δύσκολα αποκτημένης- γνώσης της ανθρώπινης ψυχής και του ανθρώπινου σώματος.
Γνώρισα εδώ στη Γενεύη, αργότερα στο Παρίσι και στα διεθνή συνέδριά μας, μεγάλες κυρίες των ελεύθερων ηθών: περήφανες για το ταλέντο τους, λαμπερές, απαστράπτουσες από γοητεία, χιούμορ και ηρωική ανθρωπιά, όλων των ηλικιών, όλων των φυλών, όλων των φύλων, από τις πιο ταπεινές μέχρι τις πιο αριστοκράτισσες, λόγιες, καλλιεργημένες, ή φορώντας απλώς στο πέτο την καρδιά τους, το κουράγιο τους και το κουράγιο τους για τη ζωή.
Μονάχα η βία και η απάνθρωπη σκληρότητα που αναγκάζουν τους ανθρώπους, ενήλικες και ανήλικους, να εκπορνεύονται παρά τη θέλησή τους πρέπει να πατάσσονται. Εμείς θα καταδικάζουμε αυτή την αδικία με όλες μας τις δυνάμεις, πάντοτε και παντού: διότι δεν ανήκουμε και δεν θ’ ανήκουμε ποτέ στην κατηγορία των σκλάβων ή των βασανιστών, ούτε θα υποταχτούμε ποτέ στους νόμους που μας αντιτάσσονται ή στις καταχρήσεις της ηθικής.
Είμαστε ελεύθερες και θα παραμείνουμε Ελεύθερες να κάνουμε ό,τι θέλουμε με το σώμα μας, με το πνεύμα μας και το χρήμα που κερδίσαμε με τον ιδρώτα του μουνιού και του μυαλού μας. Ελεύθερες, και σαν αποδημητικά πουλιά με αστραφτερά χρώματα πετούμε πολύ ψηλά πάνω απ’ τον απαίσιο βούρκο όπου θα ήθελαν να μας χαντακώσουν.
Γενεύη, 16 ιανουαρίου 2005
Griselidis Real
Βρε καρντάσιανς μήπως το εξωραΐζετε σε βαθμό αηδίας το πράγμα; Τι λέτε;
Μία πόρνη πηγαίνει με 30-40 πελάτες τη μέρα. Είναι πολλά αυτά που κάνει. Επειδή γίνεται ένα δοχείο για το σπέρμα του καθένα που έχει κάψες, θα ονομάσουμε τη δουλειά της φιλανθρωπία; Σίγουρα για να υπαρχει ως επάγγελμα, σημαίνει πως χρειάζεται.
Όμως πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος μας αν οι περισσότεροι άνθρωποι ήξεραν να ερωτεύονται. Κι ο έρωτας δεν είναι κυρίως τεχνική αλλά άλλα πράγματα.
(Ναι, γυναίκα είμαι, σωστά καταλάβατε).
Αυτό είναι αναμφισβήτητη πραγματικότητα. Και τότε η Χρυσή Αυγή το κόμμα των ανώμαλων, θα ήταν δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση (να θυμίσουμε ότι σε συνομιλία ο Λαγός μιλάει για βιασμό στη γιάφκα της συμμορίας στην Σπάρτη!Λίγες μέρες μετά τα γραφεία έκλεισαν).
Anonymos..15XRONO ΜΠΑΣΤΑΡΔΗ.
Αψογος!
μπουρδες
Εάν ήταν τόσο “φιλάνθρωπη” και “πονόψυχη” για τους άνδρες -όπως η ίδια παρουσιάζει ψεύτικα τον εαυτό της- δεν θα έπαιρνε 50 φράγκα για ένα πεντάλεπτο γαμ…σι από ένα κακομοίρη εργάτη (το “γαριδάκι” που λέει) που και όταν του σηκώνεται παραμένει στο σχήμα αυτό και, που για να χύσει μέσα, πρέπει η πουτάνα να σηκώνει σώμα και πόδια της μέχρι το ταβάνι…. Και μόνο από τα τόσα λεφτά που έτρωγε ΤΑΚΤΙΚΑ από τον κακομοίρη αυτόν -αντί να τον διώξει λέγοντάς του απλά “δεν μπορείς ρε ταλαίπωρε, αποδέξου το και ζήσε κανονικά με την οικογένειά συνηθίζοντάς το”- φαίνεται από το πως κατάφερνε η ίδια, όπως ομολογεί, να ζουν ΠΑΝΤΑ με γεμάτο στομάχι αυτή και τα παιδιά της 50 χρόνια…
Αν ήθελε να λέγεται “φιλάνθρωπος” , όπως αυτάρεσκα αυτοβιογραφείται, και αν το επάγγελμά της ήταν μια “κοινωνική υπηρεσία” προς τους ανθρώπους, όπως παρουσιάζει τη γυναικεία ξεφτίλα της πουτανιάς, από το “γαριδάκι” τουλάχιστον και από κάθε… ξεπεσμένο “γαριδάκι” δεν θα έπαιρνε 50 ευρώ κάθε φορά, απλά θα του τόκανε δωρεάν… Αρα η τύπισσα λέει προφάσεις εν (ιδίαις) αμαρτίαις…. Ουδέποτε ένιωσε αληθινή αγάπη για άνθρωπο, γιατί μια τέτοια αληθινή αγάπη υπερβαίνει την συναλλακτικότητα και το χρήμα!
κατά τα άλλα, αυτό το κείμενο που είναι μια ελεγεία-ύμνος προς την “συνειδητοποιημένη”, όπως παρουσιάζεται, πουτανιά, προς την οποία εμμέσως προτείνονται να κατευθυνθούν οι “συνειδητοποιημένες” και “απελευθερωμένες” νεαρές κοπέλλες απανταχού της γης, είναι γραμμένο προφανώς από άλλους και εμφανίζεται εντέχνως να απορρέει δήθεν από τα χείλη μιας χρόνιας πουτανάρας αλλά και είναι εκ του πονηρού: όλοι γνωρίζουμε από που εκπορεύεται η χρηματοδότηση τέτοιων προπαγανδιστικών κειμένων (εβραιομασσωνία) και ποιος λαός ιδιαίτερα διακρίνεται και επιδίδεται στην προώθηση της πορνείας. Που δεν είναι άλλος από το λαό εκείνο που έχει για ηρωίδες της πολιτικής του ιστορίας πόρνες και που τις προωθούσε συστηματικά στις αυλές ξένων βασιλέων κλπ για να καυχιέται μετά για τις κατασκοπίες ή και τις δολοφονίες που διέπρατταν με ύπουλο τρόπο (οι πόρνες του αυτές) σε βάρος των ξένων αρχόντων, ξένων στρατηγών κλπ. Ο νοών, νοείτω, σε ποιον λαό αναφέρομαι…βλέπετε και όνομα της υπογράφουσας δήθεν το κείμενο.
Ο ελληνικός λαός, καλλιεργημένος πνευματικά με το φως του ανέσπερου ελληνοχριστιανισμού, αντιστέκεται παγερά αδιάφορος στα προπαγανδιστικά αυτά κείμενα, που προωθούν την εμπορευματοποίηση του γυναικείου σώματος για το κέρδος των προαγωγών (και των διεθνών πατρώνων τους!) και στον εκχυδαϊσμό της ιερής γυναικείας, ατομικής, σεξουαλικότητας με το καθαρά συναλλακτικό-καταναλωτικό επίπεδο, του τύπου “αγοράζω-πουλώ” που προωθεί η προπαγάνδα των νεοταξιτών του σιωνιστικού ιερατείου.
Αίσχος και στο “μακελειό” που διαδίδει παραπέρα τέτοια κείμενα, θεωρώντας τα σαν κάτι δήθεν καλό προς μίμηση της νέας γενιάς… Αλίμονο αν οι πτωχές μανάδες μας ακολουθούσαν τέτοιους δρόμους σαν την λεγάμενη της Γενεύης, για να μας μεγαλώσουν “με γεμάτα στομάχια”….
Μπράβο Νίκο,εύγε σου!!!
τι βλακειες γραφεις ρε κακομοιρη Νικο… πρεπει να εχεις πολλα απωθημενα
Nαι ρε….. ό,τι πεις, όντως έχω πολλά “απωθημένα” βλέπεις: με μεγάλωσε με φτώχεια μια μάνα που δούλευε σε δυο δουλειές για να βγάλει ένα πενιχρό μεροκάματο με το οποίο μεγάλωσε σχεδόν μόνη της δυο παιδιά (εμένα και την αδερφή μου) αλλά δεν καταδέχτηκε ποτέ να κάνει αυτό που έκανε η λεγάμενη για μεγαλώσει “με γεμάτα στομάχια” επί 50 χρόνια τα δικά της μπάσταρδα….
Αυτή είναι η διαφορά μανάδων και ατά είναι τα όπως εσύ τα αποκαλείς….. “απωθημένα μου”. Είδες πόσο… “αναχρονιστικός” (!!) είμαι έναντι νέων -σαν και εσένα- που δεν θα τους πείραζε οι μανάδες τους να γίνονται και πουτάνες ακόμη , αν είναι να τους μεγαλώνουν μέσα στα λεφτά;;;
ποιος εισαι συ ρε γελοιε που θα μιλησεις για τη μανα σου? ΟΥΣΤΤΤΤ μ@λακοπιτουρα, πουλας και μουρη
Mια θέση στο Δαφνί ρωτάει για σένα, anonymous, και σε περιμένει: “ποιος είμαι εγώ για να μιλήσω για τη μάνα MOY;” (sic!!!1)
O,τι νάναι, από ένα γραφικό Αυνάν, που από την πολλή μαλ…. που βαράει καθημερινά, μπορεί και γράφει τέτοιες MONAΔΙΚΕΣ ηλιθιότητες.
Φιλε Νικο για να λες τοσο μεγαλες παπαριες ή ντιπ ηλιθιος εισαι ή χρισαβγιτης.
Πολύ σωστός Νικο,με κάλυψες απόλυτα.
Για την απαντηση του Νικου προοριζοταν!
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΠΩ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΠΕΡΙ ΗΘΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΥΤΗ ΕΧΕΙ ΔΟΥΛΕΨΕΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΒΓΑΛΕΙ ΤΟ ΨΩΜΙ ΤΗΣ ΜΕ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΕΝΤΙΜΟ ΤΡΟΠΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΟΠΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ …ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ….ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΓΟΛΓΟΘΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΗΣ.