Η αλήθεια είναι ότι οι πρώτες στιγμές του σύμπαντος παραμένουν περιβεβλημένες από μυστήριο. Δεν έχουμε τη δυνατότητα να ταξιδέψουμε πίσω στον χρόνο, αλλά προσπαθούμε να ανακαλύψουμε την αρχαία ιστορία του σύμπαντος μέσω των απομειναριών ηχών και κυμάτων που διαδίδονται στο άπειρο.
Ως αποτέλεσμα, τα μοντέλα που αναπτύσσουμε για τις παλαιότερες εποχές του σύμπαντος συχνά τίθενται υπό αμφισβήτηση από νέες μαθηματικές ανακαλύψεις και παρατηρήσεις φυσικών φαινομένων. Μια ομάδα ερευνητών φυσικών δημοσίευσε μια μελέτη στην οποία υποστηρίζει ότι αν τα τρέχοντα μοντέλα μας είναι ορθά, τότε δεν θα έπρεπε να υπάρχουμε.
Η ανακάλυψη του σωματιδίου του Higgs το 2012 θεωρείται ως ένας από τους μεγαλύτερους θριάμβους στη σύγχρονη φυσική. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι επιβεβαίωσε την ύπαρξη του πεδίου Higgs, ενός πεδίου που μοιάζει πολύ με τον ηλεκτρισμό ή τον μαγνητισμό και κυριολεκτικά δίνει στα αντικείμενα τη μάζα τους. Πρόκειται για περίπλοκη κβαντομηχανική, αλλά όλα καταλήγουν στο εξής: αν δεν υπάρχει πεδίο Higgs, δεν υπάρχει τίποτα απολύτως.
Το πεδίο Higgs δεν είναι πιθανό να βρίσκεται στη χαμηλότερη δυνατή ενεργειακή κατάσταση στην οποία θα μπορούσε να βρίσκεται, ανέφερε ο Lucien Heurtier ένας από τους συγγραφείς της μελέτης. Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι θα μπορούσε θεωρητικά να αλλάξει την κατάστασή του, πέφτοντας σε χαμηλότερη ενεργειακή κατάσταση σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία. Αν συνέβαινε, θα μπορούσε να αλλάξει τους νόμους τους φυσικής όπως τους γνωρίζουμε δραματικά.
Αυτό που λέει ο Heurtier στην ουσία είναι ότι αν το πεδίο Higgs έπεφτε σε μια χαμηλότερη ενεργειακή κατάσταση, θα δημιουργούσε φούσκες χώρου που θα είχαν εντελώς διαφορετικούς νόμους της φυσικής, σε σχέση με το σύμπαν όπως το γνωρίζουμε. Σε μια τέτοια φούσκα, η μάζα των ηλεκτρονίων θα άλλαζε ξαφνικά όπως και οι αλληλεπιδράσεις με άλλα στοιχεία. Τα πρωτόνια και τα νετρόνια που αποτελούν τον ατομικό πυρήνα, θα μετατοπίζονταν ξαφνικά. Ουσιαστικά όποιος βίωνε μια τέτοια αλλαγή δεν θα μπορούσε να είναι σε θέση να την αναφέρει, επισημαίνει χαρακτηριστικά.
Κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί, σύντομα οπότε δεν υπάρχει λόγος πανικούς. Ωστόσο, η θεωρία αυτή παρουσιάζει ένα πρόβλημα. Σε πολλά από τα υπάρχοντα μοντέλα μας για το πρώιμο σύμπαν, αυτό θα έπρεπε να έχει ήδη συμβεί. Και οφείλεται στις αρχέγονες μαύρες τρύπες.
Οι αρχέγονες μαύρες τρύπες είναι υποθετικά αντικείμενα που μοιάζουν πολύ με τις μαύρες τρύπες που βλέπουμε σήμερα, αλλά είναι πολύ μικρότερες σε μάζα, περίπου ένα γραμμάριο. Σύμφωνα με πολλά τρέχοντα μοντέλα, σχηματίστηκαν αμέσως μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Οι περιοχές του σύμπαντος ήταν τόσο πυκνές εκείνη την εποχή που θα μπορούσαν να καταρρεύσουν και να σχηματίσουν αυτές τις μικροσκοπικές μαύρες τρύπες χωρίς τη βοήθεια ενός supernova.
Αν όντως υπήρξαν ποτέ η δράση τους θα ήταν βραχύβια. Θα καίγονταν και θα εξατμίζονταν πολύ γρήγορα. Αλλά σύμφωνα με τον Heurtier και την ομάδα του, θα υπήρχαν αρκετές για να έχουν σημαντική επίδραση στο πεδίο Higgs.
Οι φυσαλίδες λοιπόν που αναφέραμε νωρίτερα θα προκαλούνταν από τις αρχέγονες μαύρες τρύπες και θα εμφανίζονταν παντού. Η ερευνητική ομάδα ισχυρίζεται ότι αν υπήρχαν αρχέγονες μαύρες τρύπες κατά τη διάρκεια αυτής της πρώιμης περιόδου, όπως προτείνουν πολλά τρέχοντα μοντέλα, το πεδίο θα έβγαζε φυσαλίδες σαν ένα κουνημένο κουτάκι σόδας. Σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, που τίποτα δεν θα έπρεπε να είχε μπορέσει ποτέ να σχηματιστεί.
Ο Heurtier και η ομάδα του προτείνει δυο θεωρίες. Η πρώτη ότι τα μοντέλα είναι λάθος και θα πρέπει να απορρίψουμε την ιδέα των αρχέγονων μαύρων τρυπών. Ενώ η δεύτερη θεωρία, αναφέρει ότι μας λείπουν σημαντικές γνώσεις στη φυσική, ότι υπάρχει κάτι που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το πεδίο Higgs.
