Πολιτικοί κουτσαβακισμοί Σαμαρά: «Ξεχάστε τις εκλογές» – Έρμαιο η χώρα στα νεοφιλελεύθερα τζάνκια της εξουσίας

Αντιμετωπίζοντας για μια ακόμη φορά τη χώρα ως προσωπική του ιδιοκτησία, ο Αντώνης Σαμαράς, με το γνωστό ύφος «κουτσαβάκη» το οποίο έχει …υιοθετήσει τους τελευταίους μήνες, (προφανώς κάποιοι σύμβουλοί του τού είπαν ότι… «πουλάει»), μας καλεί να «ξεχάσουμε τις εκλογές»,  επιδεικνύοντας τη μέγιστη περιφρόνηση στη λαϊκή βούληση αλλά και τη νοσηρή αρχομανία που διακατέχει τόσο τον ίδιο όσο και τον έτερο τζάνκι της εξουσίας, τον Βαγγέλη Βενιζέλο

«Ξεχάστε τις εκλογές» λέει λοιπόν ο Αντώνης Σαμαράς στην πρώτη του συνέντευξη, αμέσως μετά τις ευρωεκλογές και τον πρόσφατο ανασχηματισμό, στην εφημερίδα «Το Βήμα».

Την ίδια στιγμή, με αναλόγου βάθους θράσος μας υποχρεώνει να δεχθούμε τη σωτηρία που μας προτείνει, η ίδια ταξική και κομματική φάρα που μας κατέστρεψε, κάτι ανάλογο δηλαδή με το να θέλει να σου αφαιρέσει τη σφαίρα από το κεφάλι ο ίδιος ο άνθρωπος που σε πυροβόλησε.

Τέτοια πράγματα μόνο στη σφαίρα της ακραίας αντιστροφής κάθε λογικής μπορούν να υπάρξουν ή στη φάρμα των ζώων του Τζώρτζ Όργουελ, ενώ και στον Κυνόδοντα του Λάνθιμου γίνεται μια εξ ίσου θαυμάσια ανάλογη «προσπάθεια».

Συνεχίζοντας ο πρωθυπουργός, με μια «επιχειρηματολογία» που δεν αντέχει ούτε κατ’ ελάχιστο σε οποιαδήποτε λογική επεξεργασία, μιλά για «ανακούφιση των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων» και για «αποκατάσταση αδικιών».

Με δεδομένο ωστόσο πως οι κοινωνικές ομάδες δεν κατάντησαν «ευαίσθητες» από μόνες τους αλλά κάποιοι τις έφεραν εκεί, και με επίσης δεδομένο πως όταν μιλούμε για «αδικίες» «αυτομάτως» μιλούμε και για αδικήματα όπως και για δράστες των αδικημάτων αυτών, ανακύπτουν κάποια ερωτηματικά:

– Ποιος είχε την πολιτική ευθύνη της διακυβέρνησης όταν διαπράττονταν αυτές οι «κοινωνικές αδικίες»;
– Ποιοι οι ηθικοί αυτουργοί; Ποιοι οι εντολείς και ποιοι τα ενεργούμενα;
– Θα λογοδοτήσουν πολιτικά και ποινικά όσοι αδίκησαν;
– Θα αποκατασταθούν οικονομικά αλλά και ηθικά όσοι αδικήθηκαν;

Φυσικά, σε κανένα από τα παραπάνω ερωτήματα δεν απάντησε ο Πρωθυπουργός, και ίσως και με το δίκιο του αφού ούτε καν… ερωτήθη.

Αντ’ αυτών μας καλεί για άλλη μια φορά «να κάνουμε υπομονή μέχρι το 2020, οπότε και το βιοτικό μας επίπεδο θα φτάσει σε εκείνο του 2008…»

Ο λόγος του Αντώνη Σαμαρά απευθύνεται σε δυο κατηγορίες συμπολιτών μας:

Στους κλινικώς ηλιθίους και στους κλινικώς νεοφιλελεύθερους, που αποτελούν άλλωστε και τον άρρωστο κορμό της εναπομείνασας ακροδεξιάς του παράταξης. Όλοι οι υπόλοιποι όμως, έχουμε καθήκον να βάλουμε φρένο σε αυτή την παράνοια που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ως «σοβαρή κι υπεύθυνη» πρόταση και μάλιστα και… «τη μόνη». (…)

Ο καθένας με τον δικό του «τρόπο», ο καθένας με τον δικό του «λόγο».