Κύρια των νησίδων «Τεύτλουσα ή Σεσκλί», «Κουλουνδρός», «Τρούμπεττο», «Ανώνυμη Νήσος ή Κουτσουμπός» και «Αρτικονήσι», αναγνωρίζεται με απόφαση του αρμοδίου Δικαστηρίου, σε δεύτερο βαθμό, η Ιερά Μονή Ταξιάρχου Μιχαήλ του Πανορμίτου. Με την ίδια απόφαση εξαφανίζεται η απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου, σύμφωνα με την οποία είχε απορριφθεί η αίτηση χρησικτησίας κατά του Ελληνικού Δημοσίου.
Κατά τα όσα φέρονται να περιγράφονται στη σχετική απόφαση, η οποία δεν έχει ακόμη καθαρογραφεί, το Δικαστήριο (Τριμελές Εφετείο) δέχεται τυπικά και ουσιαστικά την έφεση, εξαφανίζει την απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου, συνεκδικάζει τις δύο αγωγές και δέχεται αυτές. Αναγνωρίζει ότι η ενάγουσα είναι κύρια των κατωτέρων νησίδων, όπως αυτά έχουν εγγραφεί στα κτηματολογικά βιβλία του Κτηματολογίου Σύμης. Η απόφαση αφορά 1) Στη νήσο «Σεσκλί», η οποία συγκροτείται από εννέα αντίστοιχα τμήματα, 2) Ολόκληρο το νησί «Κουλουνδρός», 3) Ολόκληρο το νησί «Τρουμπέττο», 4) Ολόκληρο το νησί «Ανώνυμη Νήσος» ή ορθά «Κουτσομπός» και 5) Ολόκληρο το νησί «Αρτικονήσι».
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Πρόοδος» με την παραπάνω απόφαση διατάσσεται ακόμη, η διόρθωση των ανακριβειών των πρώτων εγγράφων στα κτηματολογικά βιβλία του Κτηματολογικού Γραφείου Σύμης, για όλα τα ανωτέρω νησιά και φέρονται κατοχυρωμένα στο όνομα του εναγόμενου, έτσι ώστε να φαίνονται ότι ανήκουν κατά αποκλειστική κυριότητα στην ενάγουσα.
Η ουσία
Η ενάγουσα και τώρα (σε δεύτερο βαθμό) εγκαλούσα με τις από 16/6/2010 και 1/2/2011 αγωγές της, που έχουν την ίδια ιστορική και νομική αιτία, ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου, εκθέτει ότι από το έτος 1721 η Δημογεροντία Σύμης, μεταβίβασε σε αυτήν, δυνάμει συμβολαίου αγοραπωλησίας που φέρει την επίσημη σφραγίδα της κοινότητας Σύμης, τη νήσο «Τεύτλουσα ή Σεσκλί» και τις παρακείμενες νησίδες «Κουλουνδρός», «Τρούμπεττο», «Ανώνυμη Νήσος ή Κουτσουμπός» και «Αρτικονήσι».
Η ανωτέρα μεταβίβαση βεβαιώνεται από την από 24 Αυγούστου έτους 1869, πράξης δωρεάς του τότε Ηγουμένου της ενάγουσας Ιεράς Μονής Νικάνδρου του Φιλαδέλφου.
Κατά τη διαδικασία της κτηματογράφησης στη Σύμη, καταχωρίστηκαν στην κυριότητα του εναγομένου Ελληνικού Δημοσίου, τα εννέα αναφερόμενα τμήματα και ότι το εναγόμενο αμφισβητεί την κυριότητα της εναγούσας στα ανωτέρα νησιά. Με βάση το ιστορικό αυτό ζητεί με το κύριο αίτημά της, να διορθωθούν οι καταχωρήσεις στο Κτηματολόγιο Σύμης του δικαιούχου της κυριότητας των ανωτέρω νήσων, προκειμένου να καταχωριστεί ως δικαιούχος αυτής για το λόγο ότι έγινε κυρία αυτού με τακτική χρησικτησία, λόγω νομίμου κτλ.
Η συγκεκριμένη υπόθεση είχε γίνει γνωστή, ανά την Ελλάδα, ως το Βατοπέδι της Δωδεκανήσου.
Την έφεση είχε καταθέσει ο δικηγόρος Θεόδωρος Παπαγεωργίου.
