«Είδα λοιπόν, πλήθος ανθρώπων, ΜΜΕ και συναδέλφων, να κάνουν αφιερώματα για την πρόσφατη 111η επέτειο της ίδρυσης του Παναθηναϊκού.
Ανάμεσά τους είδα με έκπληξη αρχικά και με οργή στη συνέχεια, να εκδηλώνουν με βαριά και φανφαρόδικα λόγια την τιμή και υπερηφάνεια τους για τα γενέθλια του Παναθηναϊκού και κάποιοι, που όχι απλά δεν σεβάσθηκαν την ιστορία του συλλόγου, αλλά πρωτοστάτησαν κιόλας στη διάλυση και την απαξίωσή του.
Συγκεκριμένα οι άνθρωποι που στην 100η επέτειο της ίδρυσης του Παναθηναϊκού, όχι απλά βεβήλωναν σε καθημερινή βάση το όνομά του ασελγώντας πάνω του και κάνοντας καθημερινά κόλαση τη ζωή του συλλόγου, των ανθρώπων, των παικτών και των προπονητών του, οι άνθρωποι που στα 100 χρόνια αυτού του συλλόγου διαδήλωναν και δήλωναν… ότι νιώθουν ντροπή που είναι Παναθηναϊκοί, θυμήθηκαν έντεκα χρόνια αργότερα, να νιώσουν… τιμή και περηφάνια για αυτόν τον σύλλογο.
Προφανώς τα όσα έζησαν -και στα όσα… πρωταγωνίστησαν- αυτά τα έντεκα χρόνια και ιδιαίτερα η κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα ο Παναθηναϊκός, τους έκαναν να… ανακτήσουν τη χαμένη τους… τιμή και περηφάνια.
Αν και μεταξύ μας, κάποιοι απ’ αυτούς την «τιμή τους» ποτέ δεν την έχασαν.
Απλά τότε ήταν λίγο πιο… αλμυρούτσικη, τώρα»βολεύεται» και με τα… απομεινάρια εκείνης της «χρυσής για όσους πρωταγωνιστούσαν στη διάλυση του Παναθηναϊκού» εποχής.
Το λιγότερο που θα μπορούσαν να κάνουν όλοι αυτοί, θα ήταν τουλάχιστον να μη μιλάνε και από πάνω και το «καλύτερο» να φύγουν όσο πιο μακριά γίνεται από τον Παναθηναϊκό και την καθημερινότητά του μπας και δει άσπρη μέρα ο σύλλογος.
Αλλά δεν ποντάρω και πολλά σε τίποτε από τα δύο.»
πηγή:sportdog-Κώστας Γκόντζου
Γεια σου Γκοντζο δυναμη