– Ερωτεύτηκες ποτέ, Λαζάρου; – Μία φορά. – Και ήταν αληθινός έρωτας; – Νομίζω, ναι. – Αν νομίζεις, δεν ήταν.
Η αντίστροφη μέτρηση για τα Χριστούγεννα ξεκίνησε και τι κάνουμε εμείς που τ’ αγαπάμε πολύ; Στολίζουμε, συγκινούμαστε με το παραμικρό και βλέπουμε χριστουγεννιάτικες ταινίες.
Βλέποντας, λοιπόν, το «Ταγκό των Χριστουγέννων», του οποίο απόσπασμα είναι το παραπάνω, κατέληξα στο εξής απλό συμπέρασμα. Ο έρωτας εκτός των άλλων δε λογαριάζει ούτε την πειθαρχεία που έχουν οι άνθρωποι που φορούν στολή. Βλέπεις στρατηγούς, υποστράτηγους, λοχαγούς, αξιωματικούς και όλους τους υπόλοιπους με τη στολή, τα γαλόνια, τα σιρίτια και το μόνο που δεν περνάει εκείνη την ώρα από το μυαλό σου είναι πως αυτός ο άνθρωπος μπορεί μέσα του να πονάει για κάποιο έρωτα ή να είναι τόσο ερωτευμένος που δε βλέπει μπροστά του.
Έχουν αυτή την αυστηρότητα και τη σοβαρότητα του επαγγέλματος τους και δεν αφήνουν να ζωγραφιστεί κανένα αίσθημα στο πρόσωπό τους. Αναρωτηθήκαμε ποτέ πως μπορεί να είναι ένας ένστολος όταν βγάλει τη στολή; Όταν είναι στο σπίτι του; Όταν ανοίγει την ψυχή του χωρίς να τον κατακρίνουν ότι λυγίζει;
Επίσης, ρώτησε κανείς τις συντρόφους τους πώς ζουν μαζί; Πόσο κι αν είναι δύσκολο να τηρούν πάντα ένα πρωτόκολλο όταν είναι εκτός σπιτιού; Να μη δίνουν δικαιώματα για αρνητικά σχόλια; Και το πιο δύσκολο, να είναι πάντα σε ετοιμότητα ν’ αλλάξουν πόλη, χωριό, νησί; Κεφάλαιο αστυνομικοί. Ναι, είναι αυτοί οι μπάτσοι, τα γουρούνια, οι δολοφόνοι. Αυτή η κατηγορία ένστολων που δέχεται τη μεγαλύτερη κριτική. Άδικα ή δίκαια.
Ο καθένας έχει την άποψη του γι’ αυτό και δεν είναι της παρούσης να το θίξουμε. Της παρούσης είναι το ότι η σύντροφος του αστυνομικού πρέπει, επιβάλλεται πολλές φορές να έχει κλειστά αυτιά. Σαφώς και υπάρχουν κακοί αστυνομικοί, όπως υπάρχουν και κακοί σε όλα τα επαγγέλματα. Απλά στη συγκεκριμένοι κατηγορία έχουν όλοι μπει στο ίδιο τσουβάλι. Ενδιαφέρθηκε κανείς να μάθει πόσο καλός σύντροφος μπορεί να είναι; Ή πόσο καλός πατέρας; Ή πόσο διαβασμένος, ρομαντικός, τρυφερός;
Έρωτας, σχέση, συμβίωση, γάμος με αστυνομικό σημαίνει ζωή με βάρδιες. Σήμερα πρωί, αύριο απόγευμα, μεθαύριο βράδυ. Σημαίνει: «Δεν ξέρω τι θα κάνουμε τα Χριστούγεννα γιατί δεν ξέρω αν και τι ώρα θα δουλεύω». Το θέμα των ωραρίων, βέβαια ισχύει για όλες τις κατηγορίες ένστολων. Σημαίνει, επίσης, ότι σε μέρες μεγάλων γεγονότων, έκτακτων περιστατικών δεν υπάρχει ωράριο. Φεύγουν πρωί με άγνωστη ώρα επιστροφής και τη αγωνία του συντρόφου στο κόκκινο. Αντίστοιχες είναι και οι υπόλοιπες περιπτώσεις, ναυτικών κι αεροπόρων.
Πόσες μαρτυρικές ώρες έχει περάσει η σύντροφος του πιλότου ή του ναυάρχου; Υπάρχουν πάντα και οι γυναίκες με στολή. Μοιάζουν απόμακρες, όταν τη φορούν. Αυτό άλλωστε επιτάσσει η δουλειά τους. Στην προσωπική τους ζωή, όμως, χαίρονται τον έρωτα, αγαπούν, πονούν και δεν κάνουν τίποτα λιγότερο ή περισσότερο από κάθε άλλη γυναίκα που ασκεί κάποιο άλλο επάγγελμα. Γι’ άλλη μια φορά, εγώ προσωπικά διαπιστώνω πως το περιτύλιγμα δεν έχει καμιά σχέση με το περιεχόμενο.
Το ότι ένας άνθρωπος φοράει στολή και ασκεί ένα συγκεκριμένο επάγγελμα δε δίνει τη συνολική εικόνα του ως άνθρωπος. Ο έρωτας κι η αγάπη δε λογαριάζουν επαγγελματικά status. Έρχονται και σε βρίσκουν. Όσα αστεράκια κι αν κουβαλάει κανείς στον ώμο δεν αρκούν για να εμποδίσουν τον έρωτα να εισβάλλει και να φέρει τα πάνω κάτω.
– Ξεφτιλίστηκες ποτέ, Λαζάρου; Αυτό ζητάει ο γαμημένος ο έρωτας. Την ξεφτίλα. Δεν χόρεψες ταγκό. – Ας χορέψουμε.
pillowfights.gr/Σταυρούλα Φωτιάδου
