Την άποψη ότι είναι πιθανό να υπάρξει κάποια μεθόδευση, αναφορικά με το θέμα της σίτισης του απεργού πείνας Νίκου Ρωμανού έχει εκφράσει ο συνήγορος του Φρ. Ραγκούσης υπογραμμίζοντας οτι ο νεαρός δεν έχει λάβει καμία υγρή τροφή. Ο συνήγορος του 21χρονου έχει δηλώσει πως ο διοικητής του νοσοκομείου τους διαβεβαίωσε ότι κανείς δεν θα επέμβει.
Άλλωστε ο κ. Ραγκούσης έχει καταγγείλει ως «ξεκάθαρο βασανιστήριο» την αναγκαστική σίτιση με ορό παρά τη θέληση του απεργού πείνας.
Το ερώτημα όμως είναι αν σε αυτές τις περιπτώσεις οι γιατροί μπορούν να παρέμβουν χωρίς τη συνέναιση του ασθενή.
Τόσο ο κώδικας της ιατρικής δεοντολογίας όσο και ο νομοθέτης έχουν προβλέψει με σαφήνεια πως οι γιατροί είναι υποχρεωμένοι να προχωρήσουν σε ιατρικές πράξεις για να διασφαλίσουν τη ζωή ενός ασθενή ακόμη στην περίπτωση απεργίας πείνας. Όταν ο απεργός πείνας φτάνει σε οριακό σημείο για την ίδια του τη ζωή, τότε ουσιαστικά ισοδυναμεί με απόπειρα αυτοκτονίας , όπως ορίζει το άρθρο 12 του κώδικα ιατρικής δεοντολογίας το οποίο αναφέρει ότι πρόκειται για τη μοναδική εξαίρεση όπου δεν απαιτείται η συναίνεση του προς τους γιατρούς για να προχωρήσουν σε ιατρικές πράξεις.
Επίσης, σύμφωνα με το νόμο 3418/2005 αλλά και το άρθρο 306 του Ποινικού Κώδικα, οι γιατροί οφείλουν να σώσουν τη ζωή ενός ασθενή, διαφορετικά θα διωχθούν για έκθεση σε κίνδυνο ασθενούς. Επιπλέον, το άρθρο 31 του σωφρονιστικού κώδικα προβλέπει ακριβώς την ίδια αντιμετώπιση και στις περιπτώσεις απεργίας πείνας κρατουμένων.
