Πρώτη Ενημέρωση 17:03
11 Δεκεμβρίου… “Παγκόσμια ημέρα παιδιού” και η σκέψη κάποιων πηγαίνει αμέσως στα “παιδιά του Συντάγματος” αλλά και στα χιλιάδες ελληνόπουλα που «γονατίζουν» από την πείνα και τις στερήσεις.
Στα παιδιά που αντιμετωπίζονται σαν να είναι ενός κατώτερου θεού, που ζουν την πιο σκληρή πραγματικότητα, που οι μόνες τους εικονες είναι φουρτουνιασμένες θάλασσες και καράβια στη Μεσόγειο.
Το μυαλό μας πηγαίνει στα παιδιά των Σύρων μεταναστών πολέμου που επί 22 ημέρες βρίσκονται απέναντι από τη Βουλή.
Στα παιδιά που από εχτές βλέπουν στολισμένη τη πλατεία Συντάγματος λόγω Χριστουγέννων και ρωτούν τους μεγαλύτερους γιατί έχουν τα δέντρα πολύχρωμα φωτάκια.
Στα παιδιά που δεν μπορούν να ζωγραφίσουν το μέλλον τους και ζωγραφίζουν το παρελθόν, το σκληρό παρελθόν που έζησαν στη πατρίδα τους και στο μεγάλο ταξίδι αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο που όμως έγινε εφιάλτης.
Μα το μυαλό μας αυτές τις μέρες πηγαίνει και στους υπεύθυνους-ανεύθυνους ετούτου του κράτους.
Σε αυτούς δεν έχουμε να πούμε τίποτα, ξέρουμε ότι η μόνη τους έγνοια είναι να προλάβουν να δηλώσουν αναρμόδιοι, να πετάξουν το μπαλάκι από το χέρι τους, και να στηθούν καμαρωτοί μπροστά από τις κάμερες.
Φωτορεπορτάζ : Βαγγέλης Καλαποθάκης
τα χιλιάδες ελληνόπουλα που “γονατίζουν” από την πείνα……..μονο που για τα χιλιαδες Ελληνοπουλα,δεν εγινε κατι,ουτε διαμαρτυριες,ουτε φωνες και ξεσπασματα,μονο για τον αναρχικο ληστη με το καλαζνικωφ ξεσηκωθηκαν ολοι
Ξέρω είναι ημέρες αγάπης. Αλλά πως να το κάνουμε? Λυπάμαι πρώτα τα δικά μας παιδιά. Είναι αμαρτία? Ανέβασε λοιπόν το σχόλιο μου, γιατί το κρύβεις?