«Παραδεχθείτε… το θάνατο σαν κομμάτι της καθημερινότητάς σας….» λέει και αφήνει τους πάντες με ανοιχτό το στόμα.
Ναι αν ήταν να πεθαίνανε για λίγο να δούμε πώς είναι και να ξέραμε ότι θα επιστρέψουμε… δεν θα φοβόταν κανείς τον θάνατο.
Μετά από τροχαίο με τη μοτοσικλέτα του και υπερδοσολογία παυσίπονων, ο 22χρονος Sasha Eliasson μοιράζεται την εμπειρία του για το πως είναι να είσαι κλινικά νεκρός. Είναι φοιτητής από τη Σουηδία και όπως λέει γεύτηκε τον θάνατο όχι μία αλλά δύο φορές για δύο περίπου λεπτά σε κάθε περίπτωση.Η πρώτη φορά που πέθανε ήταν το 2004 μετά από τροχαίο με τη μοτοσικλέτα του. Λίγους μήνες αργότερα «πέθανε» από υπερβολική δόση παυσίπονων μετά από χειρουργική επέμβαση.
Ειναι Άθεος …. και όπως είπε… και τις δύο φορές που πέθανε….. υπήρξε «μόνο μαύρο κενό», στερούμενος οποιεσδήποτε συνειδητές σκέψεις.
Συνέκρινε την εμπειρία του με έναν σύντομο χωρίς όνειρα ύπνο, τονίζοντας πως κατάλαβε ότι πέθανε όταν ήταν υποχρεωμένοι να του το πουν οι γιατροί.
«Οπότε ναι, ήσουν νεκρός για μερικά λεπτά, απλά για δική σου ενημέρωση», έγραψε στο Reddit, όπως διαβάσαμε σε σχετικό ειδησιογραφικό πόρταλ του εξωτερικού.
Όπως είπε λοιπόν χαρακτηριστικά «Και τις δύο φορές απλά δεν ήμουν εκεί. Ήταν όλα μαύρα. Είναι όπως όταν παίρνεις έναν σύντομο υπνάκο χωρίς όνειρα. Ξυπνάς και αισθάνεσαι σαν να έχεις κοιμηθεί για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ στην πραγματικότητα έχεις κοιμηθεί μόνο 15 λεπτά»…..ήταν σαν κάποιος να είχε γυρίσει τον διακόπτη on/off.Οι δύο εμπειρίες του ήταν περίπου ίδιες, με τη μόνη διαφορά πως στο ατύχημα με τη μηχανή θυμήθηκε μετά τα δευτερόλεπτα προτού πέσει στο μαύρο. Ο νεαρός που πρόκειται να αποφοιτήσει από τη σχολή του το 2018 σημείωσε ότι πλέον στόχος της ζωής του είναι να διασκεδάσει και να κάνει τις ζωές άλλων ανθρώπων καλύτερες.»Κανένα προσωπικό κατόρθωμα δεν θα έχει σημασία από τη στιγμή που θα πεθάνω. Το μόνο πράγμα που θα ζήσει μετά τον θάνατό μου θα είναι ο αντίκτυπός μου στους ανθρώπους που είναι ακόμα ζωντανοί».
Μετά από αυτές τις δύο δυνατές εμπειρίες…. είναι πιο εύκολο όπως ισχυρίζεται να αντιμετωπίσει τη θνησιμότητα και να αποδεχτεί ως δεδομένο το επικείμενο τέλος.»Πρέπει να αποδεχτείτε το θάνατο ως αυτό που είναι, ένα κομμάτι της ζωής. Τότε θα καταλάβετε ότι δεν υπάρχει τίποτα να φοβάστε. Από τη στιγμή που θα πεθάνετε, αυτό είναι, τελείωσε».
