Ένα περιστατικό από τη ζωή του Αγίου Νεκταρίου που μας διδάσκει, μέσα από την ταπείνωσή του, την αξία της εργασίας. Τον καιρό που είχε τη διεύθυνση της Ριζαρείου Σχολής ο άγιος Νεκτάριος, για κάποιο διάστημα ο επιστάτης της Σχολής αρρώστησε. Όταν βγήκε από το Νοσοκομείο, οι γιατροί του είπαν να μην εργαστεί, τουλάχιστον για τρεις μήνες γιατί διαφορετικά θα βάλει σε κίνδυνο τη ζωή του. Οι εργαζόμενοι όμως τότε δεν ήταν μόνιμοι και δεν είχαν ασφάλεια, οπότε υπήρχε το ενδεχόμενο να χάσουν τη δουλειά τους. Αυτό φοβήθηκε και ο επιστάτης της Ριζαρείου.
Μια μέρα λοιπόν, μετά από κάποια μικρή ανάρρωση πήγε στη Σχολή και είδε τα πάντα να είναι πεντακάθαρα. Τον έκοψε κρύος ιδρώτας. Θα πήραν άλλον, υπέθεσε. Πήγε και την άλλη μέρα στη Σχολή και διαπίστωσε πάλι το ίδιο. Βέβαιος πια ότι τον απέλυσαν, πήγε να βρει το διευθυντή της Σχολής. Ο Άγιος τον δέχθηκε με πολλή καλοσύνη και του είπε
– Μην ανησυχείς, παιδί μου, δεν πρόκειται να σε απολύσουν. Να κάνεις ό,τι σου είπαν οι γιατροί.
– Μα ποιος θα καθαρίζει Σεβασμιώτατε τόσον καιρό; Του αποκρίθηκε εκείνος.
– Μην σε απασχολεί παιδί μου, αυτό. Όλα θα είναι καθαρά, σαν να ήσουν εδώ εσύ.
Έφυγε ο επιστάτης γεμάτος χαρά, αλλά και περιέργεια για το ποιος θα καθάριζε τους χώρους της Σχολής τόσους μήνες που θα έλειπε.
Όταν πήγε σπίτι του, του ήλθε η σκέψη να πάει πρωί-πρωί την άλλη μέρα για να δει τι συμβαίνει. Πήγε, αλλά βρήκε πάλι τη Σχολή πεντακάθαρη.
– Αύριο θα πάω πιο πρωί για να δω επιτέλους τι γίνεται, σκέφθηκε.
Πράγματι, μόλις χάραξε, έφθασε στη Σχολή. Και τι να δει! Ο Διευθυντής της Σχολής είχε μαζεμένα τα ράσα του και με μια σκούπα και έναν κουβά στο χέρι καθάριζε τους χώρους και τα αποχωρητήρια! Δεν κρατήθηκε, έτρεξε κοντά του και του είπε
– Σεβασμιώτατε, εσείς κάνετε αυτή την ταπεινωτική εργασία; Σας παρακαλώ, να μην το ξανακάνετε αυτό. Από αύριο θα έρχομαι εγώ. Αισθάνομαι τώρα καλύτερα αλλά και δεν θέλω να κάνετε εσείς αυτή τη δουλειά που πρέπει να την κάνω εγώ.
Ο Άγιος Νεκτάριος τον πήρε τότε από το χέρι, τον οδήγησε στο Γραφείο και του είπε :
– Παιδί μου, καμιά εργασία δεν είναι ταπεινωτική. Ο Θεός ευλόγησε την εργασία και ευλογεί και αυτούς που εργάζονται. Αυτό που είδες δεν θα το πεις σε κανέναν, αν θέλεις να μη σε απολύσει η επιτροπή της Σχολής!
Αδερφέ Γρήγοριε η χάρις του ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ να είναι μαζί σου και να πρεσβεύει για όλους μας,αλό ξημέρωμα.
«Επεφάνη γάρ η Χάρις Τού Θεού η σωτήριος πάσιν ανθρώποις, παιδεύουσα ημάς ίνα αρνησάμενοι τήν ασέβειαν καί τάς κοσμικάς (αμαρτωλάς καί ψυχοφθόρους) επιθυμίας, σωφρόνως (ως πρός τόν εαυτόν ημών) καί δικαίως (ως πρός τόν πλησίον) καί ευσεβώς (ως πρός Τόν Θεόν) ζήσωμεν εν τώ νύν αιώνι, προσδεχόμενοι τήν μακαρίαν ελπίδα καί Επιφάνεια τής Δόξης Τού Μεγάλου Θεού καί Σωτήρος ημών Ιησού Χριστόν……»(Τίτο Β’11….). Ας ζούμε λοιπόν Θεαρέστως, ευσεβώς καί ευλαβώς, ώστε νά δίδουμε κίνητρα εις τόν Άγιον Νεκτάριον καί πάντας τούς Αγίους, Αγίους Αγγέλους καί εις τήν Παμμακάριστον Κυρία Θεοτόκον ίνα πρεσβεύουν υπέρ ημών καί τής εν τώ κόσμω στρατευομένης,αγωνιζομένης καί διωκομένης Ορθοδόξου εκκλησίας, τής οποίας μέλη εσμέν ουχί μόνον εάν αυτοαποκαλούμεθα Ορθόδοξοι (αλλά ο βίος ανορθόδοξος καί βυθισμένος εις πλάνη, σαρκολατρεία καί αμετανοησία) αλλά εάν διαβιούμε Ορθοδόξως καί ως παράδειγμα πρός μίμηση.
«Επεφάνη γάρ η Χάρις Τού Θεού η σωτήριος πάσιν ανθρώποις, παιδεύουσα ημάς ίνα αρνησάμενοι τήν ασέβειαν καί τάς κοσμικάς (αμαρτωλάς καί ψυχοφθόρους) επιθυμίας, σωφρόνως (ως πρός τόν εαυτόν ημών) καί δικαίως (ως πρός τόν πλησίον) καί ευσεβώς (ως πρός Τόν Θεόν) ζήσωμεν εν τώ νύν αιώνι, προσδεχόμενοι τήν μακαρίαν ελπίδα καί Επιφάνεια τής Δόξης Τού Μεγάλου Θεού καί Σωτήρος ημών Ιησού Χριστόν……»(Τίτο Β’11….). Ας ζούμε λοιπόν Θεαρέστως, ευσεβώς καί ευλαβώς, ώστε νά δίδουμε κίνητρα εις τόν Άγιον Νεκτάριον καί πάντας τούς Αγίους, Αγίους Αγγέλους καί εις τήν Παμμακάριστον Κυρία Θεοτόκον ίνα πρεσβεύουν υπέρ ημών καί τής εν τώ κόσμω στρατευομένης,αγωνιζομένης καί διωκομένης Ορθοδόξου εκκλησίας.