Δεκαεπτά χρόνια μετά την εξαφάνιση του αδερφού της από το Διεθνές Αεροδρόμιο Quatro de Fevereiro στην Ανγκόλα, η Benita Padilla-Kirkland προσπαθεί να πείσει το FBI να ξανανοίξει τον φάκελο της υπόθεσης. Πιστεύει ότι έχει τις «νέες πληροφορίες» που της είπαν οι πράκτορες ότι χρειάζονται. Ωστόσο, υποψιάζεται ότι η υπηρεσία διαθέτει ήδη περισσότερες πληροφορίες από ό, τι παραδέχονται οι πράκτορες.
Ο αδελφός της Kirkland, Μπεν Τσαρλς Παντίλα (Ben Charles Padilla), πιστοποιημένος ιπτάμενος μηχανικός, μηχανικός αεροσκαφών και ερασιτέχνης πιλότος, εξαφανίστηκε ενώ εργαζόταν στην πρωτεύουσα της Αγκόλας, Λουάντα, για την Aerospace Sales and Leasing με έδρα τη Φλόριντα. Στις 25 Μαΐου 2003, λίγο πριν από τη δύση του ηλίου, ο Παντίλα επιβιβάστηκε στο Μπόινγκ (Boeing) 727-223 της εταιρείας, με αριθμό νηολογίου N844AA (φωτό). Μαζί του ήταν ένας βοηθός που είχε προσλάβει πρόσφατα, ο John Mikel Mutantu, από τη Δημοκρατία του Κονγκό.
Οι δυο τους συνεργάστηκαν με την Ανγκολέζους μηχανικούς για να επαναφέρουν το 727 σε κατάσταση ετοιμότητας για πτήση, ώστε να μπορούν να το ξαναπάρουν μετά από μια επιχειρηματική συμφωνία που είχε πάει στραβά, αλλά κανένας από τους δύο δεν θα μπορούσε να το πιλοτάρει. Ο Mutantu δεν ήταν πιλότος και ο Παντίλα είχε μόνο άδεια ερασιτέχνη πιλότου. Ένα 727 συνήθως απαιτεί εκπαιδευμένο πλήρωμα τριών ατόμων.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου, το αεροσκάφος άρχισε να τροχοδρομεί χωρίς να έχει υπάρξει επικοινωνία μεταξύ του πληρώματος και του πύργου ελέγχου. Έκανε ελιγμούς ακανόνιστα και μπήκε σε διάδρομο χωρίς άδεια. Με τα φώτα του σβηστά και τον πομποδέκτη (transponder) κλειστό, το 844ΑΑ απογειώθηκε με κατεύθυνση νοτιοδυτικά, προς τον Ατλαντικό Ωκεανό. Τόσο το 727, όσο και τους δύο άντρες δεν τους ξαναείδαν από τότε.
Ποιος πετούσε το 844AA; Είχε συμβεί κάτι ώστε να αναγκάσει τον Παντίλα να πραγματοποιήσει αυτή την απελπιστική κίνηση; Ή περίμενε κάποιος μέσα στο αεροπλάνο; Μισθωμένο για να παραδώσει ντίζελ σε ορυχεία διαμαντιών, το 727 περιείχε 10 δεξαμενές καυσίμου χωρητικότητας 500 γαλονιών (1.893 λίτρων) η καθεμία και μερικές θέσεις επιβατών στην καμπίνα του. Λιγότερο από δύο χρόνια μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, η τρομακτική αναχώρηση του 727 πυροδότησε μια ξέφρενη αναζήτηση από οργανισμούς ασφαλείας των ΗΠΑ, επειδή πηγές από τις μυστικές υπηρεσίες λένε ότι θα μπορούσε να είναι μια ιπτάμενη βόμβα.
Ο Αμερικανός στρατηγός των Πεζοναυτών εν αποστρατεία, Mastin Robeson, διοικητής των Αμερικανικών δυνάμεων στο Κέρας της Αφρικής την εποχή που εξαφανίστηκε το 844ΑΑ, λέει έμαθε για το 727 «μέσω του δικτύου πληροφοριών». Σύμφωνα με τον Robeson, η Κεντρική Διοίκηση των ΗΠΑ (CENTCOM -Central Command) εξέτασε το ενδεχόμενο μετακίνησης μαχητικών αεροσκαφών των ΗΠΑ στο Τζιμπουτί, στην ακτή της Ερυθράς Θάλασσας, όπου η Διακλαδική Κοινή Ομάδα Δράσης (Combined Joint Task Force) έχει κοινή βάση με τον Γαλλικό στρατό.
Ο Robeson συνεχίζει: «Ποτέ δεν ήταν [σαφές] εάν είχε κλαπεί για ασφαλιστικούς λόγους… από τους ιδιοκτήτες, ή αν εκλάπη με την πρόθεση να καταστεί διαθέσιμο σε δυσάρεστους χαρακτήρες ή αν ήταν σκόπιμη οργανωμένη τρομοκρατική απόπειρα. Υπήρχαν υποθέσεις και για τα τρία».
Η υπόθεση ότι η κλοπή του 844AA (φωτό) αποτελούσε τρομοκρατική απειλή έκλεισε, αν και δεν είναι σαφές το γιατί. Ίσως οι τεχνικοί της National Geospatial-Intelligence Agency (NGA -Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών Γεωεπισκόπησης) είδαν σημάδια συντριβής από δορυφορικές εικόνες -συντρίμμια ή πετρελαικηλίδα στον Ατλαντικό, για παράδειγμα- ή είχαν απόδειξη ότι ένα μεγάλο αεροσκάφος είχε προσγειωθεί σε έναν από τους έξι μη ασφαλτοστρωμένους διαδρόμους μήκους 8.000 ποδιών (2.438 μέτρων) στο Κονγκό, βόρεια της Ανγκόλας.
Η εκπρόσωπος της υπηρεσίας, Susan Meisner δεν δέχτηκε να κάνει κάποιο σχόλιο, λέγοντας ότι η NGA δεν ήταν η κύρια υπηρεσία που ασχολούταν με την υπόθεση. (Ένας εκπρόσωπος της CIA αρνήθηκε επίσης να κάνει σχόλιο, όπως και ένας εκπρόσωπος του Υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας. Οι πράκτορες του FBI αρνήθηκαν επίσης να σχολιάσουν, επικαλούμενοι λόγους εθνικής ασφάλειας).
Ίσως η εικασία της τρομοκρατίας σταμάτησε πιο σταδιακά, μετά από εβδομάδες χωρίς ενδείξεις ή μήνες χωρίς θεάσεις. Ο αναστατωμένος κλάδος της παγκόσμιας ασφάλειας -οι έρευνες, οι ανακοινώσεις και οι ανακρίσεις- ηρέμησαν και το 2005 το FBI έκλεισε τον φάκελο του κλεμμένου Μπόινγκ.
O Tim Wright του περιοδικού Air & Space έχει υποβάλει αιτήσεις σύμφωνα με τον Νόμο για την Ελευθερία της Πληροφόρησης προς την CIA και το FBI και έχει ακολουθήσει τουλάχιστον μερικά από τα βήματα του FBI, κάνοντας συνεντεύξεις με τους ανθρώπους που πέταξαν με το 844AA στην Αγκόλα και εργάστηκαν σ’ αυτό εκεί, προσπαθώντας να καταλάβει πώς θα μπορούσε να εξαφανιστεί ένα 727.
«Βρισκόταν πραγματικά σε ωραία κατάσταση», λέει ο Keith Irwin για το αεροσκάφος που απέκτησε στο Μαϊάμι τον Φεβρουάριο του 2002. Ο Irwin, 57 ετών, επιχειρηματίας από την Νότια Αφρική, διευθυντής μιας σειράς εταιρειών πληροφορικής και, μέχρι το 2000, μιας μικρής τουριστικής αεροπορικής εταιρείας με πτήσεις από τη Νότια Αφρική στη Μοζαμβίκη, είχε έρθει στο Μαϊάμι για να παραλάβει ένα τελείως διαφορετικό αεροσκάφος.
Εκπροσωπώντας μια κοινοπραξία με μια Νοτιοαφρικάνικη εταιρεία ονόματι Cargo Air Transport Systems, ο Irwin είχε κανονίσει να μισθώσει ένα 727 και δύο πληρώματα πτήσης -κυβερνήτη, συγκυβερνήτη και ιπτάμενο μηχανικό- για ένα χρόνο. Η εταιρεία αεροπορικών μεταφορών είχε υπογράψει σύμβαση για την προμήθεια καυσίμων σε ορυχεία διαμαντιών στην Αγκόλα, όπου ένας μακροχρόνιος εμφύλιος πόλεμος είχε καταστήσει σχεδόν αδύνατη τη μεταφορά εμπορευμάτων οδικώς.
Το 727 , επομένως, έπρεπε να παραδοθεί με εγκατεστημένες δεξαμενές καυσίμων στην καμπίνα. Η κοινοπραξία είχε την υποστήριξη ενός μόνο επενδυτή, ο οποίος είχε καταθέσει 450.000 δολάρια σε μια Αμερικανική τράπεζα. Η δουλειά του Irwin ήταν η διαχείρηση των πτήσεων, αλλά η συμφωνία για το αεροπλάνο χάλασε. Ο Irwin κατέληξε με δεξαμενές καυσίμων αλλά χωρίς αεροπλάνο.
Αυτή η αποτυχία άφησε στην μοίρα τους τα έξι μέλη του πληρώματος που είχαν συγκεντρωθεί στο Μαϊάμι. «Τα παιδιά τότε ήταν απελπισμένα για δουλειά», λέει ο Irwin. «Τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά δεν είχαν πετάξει εδώ και πολύ καιρό λόγω της ιστορίας της 11/9. Είπα: “Κοιτάξτε, μπορώ να σας πάρω αν βρούμε άλλο αεροσκάφος”».
Και ο Irwin συνάντησε τον Maury Joseph, πρόεδρο της Aerospace Sales and Leasing, Inc. Ο Joseph είχε τρία 727 που είχαν αποσυρθεί πρόσφατα από την American Airlines. «Και τα τρία αεροσκάφη ήταν σχεδόν σε άριστη κατάσταση», λέει ο Irwin. «Η American Airlines είχε πολύ καλό πρόγραμμα συντήρησης».
Η νέα συμφωνία: Ο Joseph πούλησε το 844AA στον Irwin για 1 εκατομμύριο δολάρια και κάτι ψιλά. Σύμφωνα με τα αρχεία του Joseph, έλαβε προκαταβολή ύψους 125.000 δολαρίων, και λέει ότι όρισε να πληρωθεί το υπόλοιπο εντός 30 ημερών. Συμφώνησε να αφαιρέσει τα καθίσματα επιβατών από την καμπίνα και να επιτρέψει στον Irwin να μεταφέρει το αεροσκάφος στην Αφρική. Ο Irwin λέει ότι δεν μπορεί να θυμηθεί τις λεπτομέρειες της συμφωνίας, αλλά θυμόταν ότι ήταν συμφωνία μίσθωσης. Σε κάθε περίπτωση, η κοινοπραξία πραγματοποίησε μόνο δύο πληρωμές και χρεοκόπησε.
Αν και οι δύο άνδρες διαφωνούν πλέον ως προς τους όρους της σύμβασης, συμφωνούν σε μία λεπτομέρεια: Ως προϋπόθεση της συμφωνίας, ο Irwin ήταν υποχρεωμένος να πάρει μαζί του έναν από τους υπαλλήλους του Joseph, τον Mike Gabriel, του οποίου η δουλειά ήταν να βεβαιωθεί ότι η συμφωνία είχε ολοκληρωθεί. «Έδωσα στον Mike 10.000 δολάρια και του είπα να πετάξει μαζί τους», λέει ο Joseph. «Μείνε με το αεροπλάνο μέχρι να πάρεις τα χρήματα και έπειτα γύρνα στο σπίτι, διαφορετικά φέρε πίσω το αεροπλάνο».
Στις 28 Φεβρουαρίου 2002, με τα περισσότερα από τα καθίσματα των επιβατών να έχουν αφαιρεθεί και τις 10 δεξαμενές καυσίμων φορτωμένες, το 844AA, ακόμα με τα χρώματα της American Airlines, με μια μπλε λωρίδα στο πλάι κι ένα ξεθωριασμένο λογότυπο της AA στην ουρά του, απογειώθηκε για την Αφρική .
Επειδή οι συνέταιροι του Irwin δεν είχαν εξασφαλίσει άδεια προσγείωσης, χρειάστηκαν δύο εβδομάδες για να φτάσει το πλήρωμα στο Διεθνές Αεροδρόμιο Quatro de Fevereiro, όπου έφτασαν στις 14 Μαρτίου. Ο Irwin, ο οποίος δεν είχε εργαστεί προηγουμένως στην Αγκόλα, συνειδητοποίησε αμέσως ότι η συμφωνία ήταν σε κίνδυνο.
Η εταιρεία που μίσθωσε τους συνεταίρους του για τις παραδόσεις, η Kuwachi Dundo, έπρεπε να πληρώσει 220.000 δολάρια μόλις προσγειωνόταν το αεροπλάνο (φωτό) και το πλήρωμα, αλλά αντί γι’αυτό ο εκπρόσωπος της εταιρείας έβρισκε δικαιολογίες. (Ο Irwin έχασε σχεδόν 140.000 δολάρια στην πρώτη συμφωνία και είχε ξοδέψει τα υπόλοιπα 450.000 μέχρι τον Μάρτιο).
Το πλήρωμα άντεξε την διαμονή σε ένα άθλιο διαμέρισμα χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα ή πόσιμο νερό, κοντά σ’ έναν ανοιχτό υπόνομο. (Ο Gabriel και ο Irwin δεν έμεναν με το πλήρωμα, είχαν νοικιάσει ένα διαμέρισμα στο πίσω μέρος ενός σπιτιού που ανήκε σε έναν πτέραρχο της Πολεμικής Αεροπορίας της Ανγκόλας).
Ο μόνος από τους άντρες που δεν είχε πρόβλημα με τις συνθήκες που συνάντησαν στην Αγκόλα ήταν ο Mike Gabriel. Ο Gabriel, ένας έμπορος ανταλλακτικών και κινητήρων αεροσκαφών, είχε περάσει αρκετό χρόνο στη Δυτική Αφρική και είχε συνηθίσει τα Καλάσνικοφ που έβλεπαν παντού, όπως για παράδειγμα όταν αυτά ήταν στοιβαγμένα πίσω από την μπάρα ενός club που σύχναζαν.
Το πιο ανησυχητικό για το πλήρωμα ήταν ότι έπρεπε να παραδώσουν τα διαβατήριά τους κατά την άφιξη. Ο Irwin λέει ότι η Kuwachi χρειαζόταν τα διαβατήρια για να βγάλει άδειες στην Ανγκόλα για τους πιλότους και τους ιπτάμενους μηχανικούς.
«Φοβήθηκα μέχρι θανάτου. Σκεφτόμουν πραγματικά ότι θα πεθάνω», λέει ο Art Powell, ένας από τους ιπτάμενους μηχανικούς της συμφωνίας. Ο Πάουελ είχε πάει στην Ανγκόλα προηγουμένως και είχε περάσει ένα χρόνο δουλεύοντας στο Ναϊρόμπι της Κένυας, αλλά αυτή η εμπειρία ήταν διαφορετική. Ένιωθε τρομοκρατημένος από τους ανθρώπους που είχαν προσλάβει το πλήρωμα για τη δουλειά της παράδοσης καυσίμων.
Το άγχος του αυξήθηκε εξαιτίας της παρουσίας ενός τοπικού «βοηθού» που κουβαλούσε Καλάσνικοφ. Ο βοηθός ήταν ένας φύλακας τον οποίο ο Mike Gabriel είπε ότι προσέλαβε επειδή το πλήρωμα εξέφρασε επανειλημμένα ανησυχίες για την ασφάλειά του.
Όταν η Kuwachi έμαθε για την αναστάτωση των μελών του πληρώματος (αρκετά μέλη του πληρώματος παραδέχτηκαν ότι σχεδίαζαν να κλέψουν το αεροσκάφος και να διαφύγουν στη Νότια Αφρική ή να επιστρέψουν στις ΗΠΑ), η εταιρεία αρνήθηκε να τους επιστρέψει τα διαβατήρια. Ο Irwin και τα μέλη του πληρώματος πήγαν στην Πρεσβεία των ΗΠΑ. Μόνο τότε τους επέστρεψαν τα διαβατήρια.
Σύμφωνα με τους κανονισμούς της Αγκόλας, ο Irwin λέει ότι το 844AA βρίσκεται υπό τον έλεγχο των πελατών που το μίσθωσαν. Αφού απαγορευόταν να πετάξει το αεροσκάφος εκτός της χώρας, ο Irwin έκλεισε θέσεις σε αεροπορική εταιρεία για τα μέλη του πληρώματος και πήγαν στη Νότια Αφρική. Από εκεί, δύο από τους άντρες γύρισαν αμέσως αεροπορικώς στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ένας λέει ότι του χρωστάνε ακόμα 17.000 δολάρια. Τα άλλα τέσσερα μέλη του πληρώματος, ελπίζοντας ακόμα ότι θα πάρουν τα χρήματα που τους είχαν υποσχεθεί, παρέμειναν.
Μέχρι τον Απρίλιο, ο Irwin βγήκε από τη συμφωνία που έκανε η Cargo Air Transport Systems και είχε βρει έναν νέο υποστηρικτή, έναν Ανγκολέζο που διοργάνωνε παραδόσεις για έναν διαφορετικό πελάτη. Ο Irwin και το υπόλοιπο πλήρωμα επέστρεψαν στη Λουάντα και άρχισαν να πετούν μεταφέροντας φορτία για τη νέα εταιρεία. Ο Mike Gabriel υπολογίζει τον συνολικό αριθμό πτήσεων που πραγματοποιήθηκαν σε 17.
«Είναι η πιο επικίνδυνη πτήση στον κόσμο», λέει ένα μέλος πληρώματος που ζήτησε να μην αναφερθεί το όνομά του επειδή φοβάται για την καριέρα του. Ένας βετεράνος της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, παρομοίασε τις παραδόσεις αυτές με πτήσεις σε εμπόλεμη ζώνη.
Όταν πλησίαζαν τους διαδρόμους του αεροδρομίου, το πλήρωμα προσπαθούσε να κρατήσει το αεροπλάνο σε ύψος πάνω από την εμβέλεια των πυρών των πιστολιών για όσο το δυνατόν περισσότερο, και στη συνέχεια κινούνταν κυκλικά καθοδικά για να προσγειωθούν.
«Είμαι [μέλος του πληρώματος πτήσης] για 30 χρόνια», λέει. «Για μένα, ήταν μια ευκαιρία να βγάλω λίγα λεφτά… και όταν όλα άρχισαν να καταρρέουν, πιθανότατα περίμενα δύο φορές περισσότερο απ’ ότι υπαγόρευε η κοινή λογική. Αλλά μέχρι τότε είχα επενδύσει πάρα πολλά σ’ αυτό για να φύγω».
Πολλοί από τους διαδρόμους των αεροδρομίων, λέει ο Mike Gabriel, δεν είναι ασφαλτοστρωμένοι και δεν είναι σαν αυτούς που έχουν συνηθίσει τα Αμερικανικά πληρώματα. «Σε μερικούς, προσγειώνεσαι ανηφορικά, μετά κατηφορίζεις, μετά ανηφορίζεις ξανά», λέει.
Σε ένα διάδρομο προσγείωσης/απογείωσης, ένα ανώνυμο μέλος του πληρώματος λέει, λίγο πριν φτάσει το 844AA, ένα 727 που πετούσε για μια ανταγωνιστική εταιρεία έπεσε κατά την προσγείωση και γλίστρησε έξω από τον διάδρομο. Αν και το πλήρωμα επέζησε, λέει ότι μερικοί κάτοικοι σκοτώθηκαν. «Μεταφέραμε [το άλλο πλήρωμα πτήσης] από εκεί, αλλά όχι πριν πάμε στο αεροπλάνο τους και κλέψουμε μερικά μέρη που χρειαζόμασταν. Τότε αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα να γυρίσω σπίτι».
Πριν φύγει, λέει, «ένας μεγαλόσωμος Αφρικανός εμφανίστηκε με έναν χαρτοφύλακα γεμάτο χαρτονομίσματα των 100 δολαρίων. Ήταν μέρα πληρωμών». Εκτός από την πληρωμή του πληρώματος, με τα χρήματα αυτά έπρεπε να εξοφλήσουν τα συσσωρευμένα τέλη αεροδρομίου και τα έξοδα καυσίμων.
«Μετά από αυτό», λέει το μέλος του πληρώματος, «εφυήρα ένα επείγον οικογενειακό πρόβλημα… Είπα: “Η μητέρα μου είναι άρρωστη”». Υποσχέθηκε ότι θα επέστρεφε σε δύο εβδομάδες και έφυγε.
«Φυσικά, δεν είχα καμία πρόθεση να γυρίσω. Δεν κατάφερα να εξοφληθώ πλήρως, αλλά πήρα αρκετά ώστε να μπορώ να πληρώσω τους λογαριασμούς μου και έτσι δεν ήταν τελείως ανούσιο». Μέχρι τα τέλη Απριλίου, όλοι οι Αμερικανοί εκτός από τον Mike Gabriel είχαν φύγει.
Ο Irwin προσέλαβε ντόπιο πλήρωμα και συνέχισε να παραδίδει καύσιμα στα ορυχεία, αλλά ήταν κι αυτός έτοιμος να φύγει. Ο εμφύλιος πόλεμος στην Αγκόλα είχε τελειώσει. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των μεταφορέων καυσίμων, λέει ο Irwin, είχε ενταθεί και αισθανόταν όλο και πιο άβολα με τις συμφωνίες παράδοσης.
Οι συνεταίροι του διεκδικούσαν τμηματική ιδιοκτησία του αεροσκάφους, αλλά ο Maury Joseph δεν είχε πληρωθεί. Ο Joseph, εν τω μεταξύ, έστειλε ένα πλήρωμα για να αλλάξει έναν κινητήρα από το 727. Τελικά, λέει ο Irwin, τον παρακολουθούσαν -ένας ντόπιος ονόματι Antonio- ο οποίος, όπως πιστεύει ο Irwin, δούλευε για έναν από τους συνεταίρους του. «Γύριζα», λέει ο Irwin, «και βλέπω τον Antonio να με παρακολουθεί από ένα αυτοκίνητο».
Ο Irwin άρχισε να σφηνώνει μια καρέκλα κάτω από το πόμολο της πόρτας στο δωμάτιο του ξενοδοχείου «όπως ακριβώς βλέπετε στις ταινίες». Ένα βράδυ, άκουσε μια κάρτα πρόσβασης να μπαίνει στην σχισμή της πόρτας. Η κλειδαριά απασφάλισε. «Άρχισα να φωνάζω και όποιος κι αν ήταν, έτρεξε», λέει. Οι φρουροί ασφαλείας του ξενοδοχείου ρώτησαν τον νυχτερινό υπάλληλο και έμαθαν ότι είχε δωροδοκηθεί για να δώσει σε κάποιον την κάρτα πρόσβασης. Ο Irwin έφυγε από τη χώρα την επομένη και δεν επέστρεψε.
Ο Maury Joseph απέλυσε τον Mike Gabriel κάποια στιγμή την άνοιξη. «Συνέχιζε να με πείθει ότι την επόμενη εβδομάδα, τον επόμενο μήνα…», λέει ο Joseph, αναφερόμενος στο τεράστιο ποσό που του χρωστούσαν για το αεροπλάνο.
Τον Μάιο του 2002, το μόνο πράγμα από την αρχική συμφωνία για το 844AA που παρέμενε στο αεροδρόμιο της Λουάντα ήταν το ίδιο το 844AA.
Ο Παντίλα
Ο Μπεν Τσαρλς Παντίλα Τζούνιορ (Ben Charles Padilla Jr. -φωτό), γιος ενός κατασκευαστή μύλων από την Florida, ήταν ανέκαθεν μηχανικά προικισμένος, λέει η αδερφή του, Benita Padilla-Kirkland, και από μικρός αγαπούσε τα αεροπλάνα. Γύρω στα 25, έμαθε να πετάει και πήρε την πιστοποίηση μηχανικού ατράκτου και ηλεκτροπαραγωγής.
Ζούσε στη νότια Φλόριντα με δύο παιδιά -το ένα δικό του- και μια αρραβωνιαστικιά με την οποία ήταν μαζί για 15 χρόνια. (Οι προσπάθειες να επικοινωνήσει μαζί της ο Tim Wright από το περιοδικό Air & Space ήταν ανεπιτυχείς). Αν και οι δυο τους δεν ήταν παντρεμένοι, ο Παντίλα της έκανε πληρεξούσιο κατά την απουσία του και την έκανε εκτελέστρια της περιουσίας του, σύμφωνα με την αδερφή του, και στην διαθήκη του της άφησε σχεδόν τα πάντα.
«Σίγουρα ήξερε το αεροπλάνο», λέει ο Maury Joseph. Ο Παντίλα ήταν ελεύθερος επαγγελματίας, ο οποίος είχε εργαστεί με τον Joseph σε δύο δουλειές, πριν ταξιδέψει στην Αγκόλα για να ξαναπάρει το 844AA. Ο Παντίλα είχε εργαστεί εκτενώς στην Αφρική. Βοήθησε τον Joseph να μεταφέρει ένα 727 στη Νιγηρία για να το πουλήσει και κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων παρέμεινε για να εξηγήσει στους νέους ιδιοκτήτες τα συστήματα του αεροπλάνου.
«Αν του έλεγες: “Πήγαινε στην Καμπότζη και κάνε αυτό” ή “πήγαινε στην Ινδονησία και κάνε αυτό” ή “πήγαινε στην Νότια Αμερική και κάνε αυτό”, θα το έκανε. [Στη Νιγηρία] ήμουν με τον Μπεν κάθε μέρα για ένα μήνα ή περισσότερο », λέει ο Joseph. «Έρχεσαι αρκετά κοντά με κάποιον όταν είσαι μαζί του μέρα-νύχτα». Ο Joseph τον εμπιστευόταν.
Αλλά ένας άλλος εργοδότης είχε διαφορετική άποψη. Ο Jeff Swain, ο οποίος εργάζεται κοντά στο Μαϊάμι σε διεθνείς πωλήσεις και leasing αεροσκαφών, είχε προσλάβει τον Παντίλα στα τέλη της δεκαετίας του 1990 για μια αεροπορική εταιρεία που διηύθυνε στην Ινδονησία -και τον απέλυσε.
«Είχαμε ορισμένα στάνταρ συμπεριφοράς που περιμέναμε από τους ιπτάμενους μηχανικούς», λέει ο Swain, προσθέτοντας, όταν πιέστηκε, ότι «ασχολούταν πολύ με το κυνήγι ντόπιων κοριτσιών. Ήταν ένα μη δομημένο περιβάλλον και απλώς τα πήγε άσχημα».
Ο Swain λέει ότι μετά την απόλυση του Παντίλα, εκείνος έμεινε στην Ινδονησία για δύο μήνες και έφτασε το λογαριασμό του ξενοδοχείου στα 10.000 δολάρια, λέγοντας ότι θα τα πλήρωνε η αεροπορική εταιρεία. «Τελικά αναγκαστήκαμε να τον απελάσουμε», λέει ο Swain.
Η Benita Padilla-Kirkland λέει ότι έχει ακούσει αυτές τις ιστορίες, αλλά πιστεύει ότι ο αδερφός της θα της έλεγε αν είχε άλλη οικογένεια. Δεν αμφιβάλλει για τις σχέσεις, αλλά είναι πεπεισμένη ότι ο Παντίλα βοηθούσε και υποστήριζε τ’ άτομα με τα οποία ήταν φίλος. «Μπορεί να υπήρχαν περισσότερες τέτοιου είδους καταστάσεις», λέει.
Αυτό που τον Φεβρουάριο του 2002 ήταν ένα αποσυρμένο επιβατικό αεροσκάφος σε άριστη κατάσταση μέχρι το φθινόπωρο είχε γίνει μια σακαράκα που άξιζε μόνο την τιμή των κινητήρων του. Και ο Maury Joseph βρήκε έναν αγοραστή για αυτούς: τον Jeff Swain.
Ο Swain λέει ότι ο Irwin και τα πληρώματα είχαν καταστρέψει το αεροπλάνο. «Δεν θα αποκτούσε ποτέ ξανά κάποια αξία», λέει. «Δεν γίνεται να βάλεις δεξαμενές νερού γεμάτες καύσιμα σε ένα αεροπλάνο και να περιμένεις να είναι καλό. Τελείως ανόητο. Αλλά είχε πολύ καλούς κινητήρες -ίσως 1.000 κύκλους μετά την αναβάθμιση».
Τον Νοέμβριο του 2002, ο Joseph και ο Μπεν Παντίλα (φωτό) πέταξαν στη Νιγηρία για να παραδώσουν ένα 727, και ο Joseph προσέλαβε τον Παντίλα για να πετάξει στην Αγκόλα τον επόμενο Απρίλιο, για να πληρώσει τα τεράστια πρόστιμα και να προσλάβει μηχανικούς για να επιστρέψει το 727 σε λειτουργική κατάσταση.
«Εάν [η εταιρεία που υπέγραψε την σύμβαση για την παράδοση καυσίμων] δεν πλήρωνε τον κ. Irwin, μπορείς να υποθέσεις ότι δεν πλήρωνε κανέναν», λέει ο Joseph. «Πιθανώς δεν είχε πληρώσει το λογαριασμό των καυσίμων. Δεν πλήρωνε τα τέλη πλοήγησης, τα τέλη προσγείωσης και σίγουρα δεν πλήρωνε τα τέλη στάθμευσης στο αεροδρόμιο. Έτσι όλα αυτά ήταν πράγματα που έπρεπε να τα επιλύσουμε και έπρεπε να πληρώσω για όλα αυτά».
Ο Παντίλα συνεργάστηκε με την Air Gemini, μια αεροπορική εταιρεία που εδρεύει στη Λουάντα και λειτουργούσε ένα σταθμό επισκευής. Η διαδικασία επιστροφής στην λειτουργία προχωρούσε σταθερά, σύμφωνα με τον Joseph, και τον Μάιο του 2003, ενεργώντας ως εκπρόσωπος του Joeph, ο Παντίλα προσέλαβε πιλότο και συγκυβερνήτη από την Air Gemini για να τον βοηθήσουν να παραδώσει το αεροσκάφος στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής, όπου ο Joseph περίμενε με τον νέο του πελάτη.
Η κλοπή του αεροπλάνου
Μια ή δύο μέρες πριν φύγει το αεροσκάφος από τη Λουάντα, ο Παντίλα έκανε σχέδια με την Air Gemini να μεταφέρει το αεροσκάφος από το υπόστεγο της εταιρείας στον κεντρικό διάδρομο προσγείωσης/απογείωσης, όπου σκόπευε να θέσει τους τρεις κινητήρες σε πλήρη ισχύ, για να ελέγξει τα συστήματα.
Αργά το πρωί στις 26 Μαΐου, όταν ο Joseph και ο Swain περίμεναν το 844AA να προσγειωθεί, ο Joseph δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από έναν υπάλληλο της Air Gemini, ο οποίος ζήτησε να μάθει γιατί ένα άλλο πλήρωμα είχε πετάξει το αεροπλάνο εκτός της Λουάντα.
«Ήταν αρκετά σκληρός μαζί μου», λέει ο Joseph. Αφού ξεπέρασε το σοκ, τηλεφώνησε στην Πρεσβεία των ΗΠΑ στη Νότια Αφρική για να αναφέρει την εξαφάνιση και στη συνέχεια κάλεσε τη σύζυγό του πίσω στη Φλόριντα και της είπε να καλέσει το FBI.
Από την Ουάσινγκτον το Υπουργείο Εξωτερικών, που ειδοποιήθηκε από την Αμερικανική πρεσβεία στην Ανγκόλα, έστειλε μήνυμα σε κάθε Αμερικανική πρεσβεία στην Αφρική: Ειδοποιήστε τους αξιωματούχους της αεροπορίας ότι ένα αεροσκάφος έχει κλαπεί και καλέστε κάθε αεροδρόμιο με διάδρομο αρκετά μεγάλο για να τον χρησιμοποιήσει ένα 727.
Για την κυβέρνηση των ΗΠΑ, η απάτη ήταν μια θεωρία που θα μπορούσε να εξηγεί την εξαφάνιση του αεροσκάφους. «Μέρος των πληροφοριών ανέφερε ότι το αεροπλάνο ήταν σε κακή κατάσταση επισκευής», λέει ο στρατηγός Robeson. «Αυτή ήταν μια από τις εικασίες, ότι ήταν μια κατάσταση ασφάλισης απάτης.
Ξέρεις, “Ω, το αεροπλάνο μου έπεσε θύμα αεροπειρατείας/ έχει κλαπεί από τρομοκράτες και τώρα μπορώ να ζητήσω αποζημίωση από την ασφαλιστική γι’ αυτό”. Έτσι, αυτό πιθανότατα ισχύει ως μια εξήγηση αφού όλα έχουν ειπώθει, ως συνήθως. Αλλά το αφήσαμε ως άγνωστο».
Μεταξύ αξιωματούχων των μυστικών υπηρεσιών, οι υποψίες για απάτη μπορεί να προέρχονται από τη γνώση ενός περιστατικού από το παρελθόν του Maury Joseph. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, ο Joseph ήταν Διευθύνων Σύμβουλος μιας αεροπορικής εταιρείας cargo (φορτίου, όχι επιβατική) ονόματι Florida West (η οποία αργότερα χρεοκόπησε).
Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς τον κατηγόρησε σε αστική υπόθεση για πλαστογράφηση οικονομικών καταστάσεων και εξαπάτηση επενδυτών. Το δικαστήριο επέβαλε πρόστιμο και απαγόρευσε στον Joseph να διευθύνει εισηγμένη εταιρεία.
Αλλά ο Joseph, όταν επικοινώνησε με το FBI, προσφέρθηκε να περάσει από ανιχνευτή ψεύδους και ο Swain, ο οποίος ήταν εκεί όταν ο Joseph δέχτηκε το τηλεφώνημα από την Air Gemini, είναι σίγουρος ότι ο Joseph δεν είχε καμία σχέση με την εξαφάνιση του αεροπλάνου.
«Κοίτα, κανείς δεν ήταν πιο ξαφνιασμένος μ’ αυτήν την κατάσταση από τον Maury», λέει ο Swain. Περιγράφει τον Joseph ως εντελώς συγχυσμένο από την πληροφορία ότι το αεροπλάνο είχε χαθεί.
Η υποψία ότι ο Μπεν Παντίλα θα μπορούσε να είχε παίξει κάποιο ρόλο σε ασφαλιστική απάτη θυμώνει τον μικρότερο αδερφό του. «Αν κάποιος μου έλεγε ότι ο αδερφός μου είναι μπλεγμένος σ’ αυτό», λέει ο Joe Padilla, η φωνή του σφίγγει, «εκείνος είναι μπλεγμένος. Επειδή ξέρω τον αδερφό μου. Δεν θα έκανε τίποτα παράνομο. Το ξέρω σίγουρα αυτό». Είναι πεπεισμένος ότι περισσότερα από ένα άτομα βρίσκονταν ήδη στο αεροσκάφος, παραμονεύοντας, και ότι πήραν το αεροσκάφος βίαια, και σκότωσαν τον Μπεν και τον John Mutantu.
«Συνεχίζω να ελπίζω στο αδύνατο, ότι ίσως είναι κρυμμένος κάπου μακριά», λέει η Benita Padilla-Kirkland. Οι νέες πληροφορίες που παρέδωσε στο FBI ήταν μια πιθανή θέαση του αεροσκάφους, μία από τα πολλές που αναφέρθηκαν όλα αυτά τα χρόνια.
Ο Mike Gabriel πιστεύει ότι το αεροπλάνο συνετρίβη στον Ατλαντικό Ωκεανό αμέσως μετά την απογείωση. Ένα μέλος του πληρώματος από την επιχείρηση παράδοσης καυσίμων πιστεύει ότι η αεροπορία της Ανγκόλας το κατέρριψε με πύραυλο. Ένας πιλότος από την Λουάντα λέει ότι εκεί φημολογείται ότι το αεροσκάφος πήγε βόρεια και εξαφανίστηκε κοντά στην Κινσάσα του Κονγκό. Ένας από τους φίλους του Μπεν Παντίλα λέει ότι το αεροπλάνο αποσυναρμολογήθηκε για ανταλλακτικά στο Bujumbura, στο Μπουρούντι, στα δυτικά σύνορα της Τανζανίας.
Τι λένε τα απόρρητα έγγραφα που δημοσίευσε το Wikileaks;
Αναφορές από την διαρροή των διπλωματικών εγγράφων των Ηνωμένων Πολιτειών που δημοσίευσε το Wikipeals, δείχνουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έψαξαν το αεροσκάφος σε πολλές χώρες μετά το συμβάν.
Ένας περιφερειακός αξιωματικός ασφαλείας (Regional Security Officer -πράκτορες που προστατεύουν τις Αμερικανικές διπλωματικές αποστολές) έψαξε γι’αυτό στη Σρι Λάνκα χωρίς αποτέλεσμα. Διεξήχθη επίσης επίγεια έρευνα από διπλωμάτες που υπηρετούν στη Νιγηρία σε πολλά αεροδρόμια χωρίς να το βρουν. Το τηλεγράφημα από τη Νιγηρία ανέφερε επίσης ότι οι διπλωμάτες δεν θεωρούσαν πιθανή την προσγείωση του 727 σε μεγάλο αεροδρόμιο, μιας και το αεροσκάφος θα μπορούσε εύκολα να αναγνωριστεί.
Ψάχνοντας τα θραύσματα της ιστορίας του 844AA, ανακάλυψα μια ιστορία χαλασμένων συμφωνιών, απογοητεύσεων και προδοσιών, αλλά καμία πραγματική ένδειξη για τον προορισμό του αεροσκάφους εκείνη την ημέρα του 2003. Μπορεί να μην μάθουμε ποτέ με βεβαιότητα πού πήγε. Είναι το μεγαλύτερο αεροσκάφος στην ιστορία που έχει εξαφανιστεί χωρίς ίχνος.
Πηγή: thetruth.gr
