«Έιμαι πρόεδρος, έχω καρκίνο, είμαι πλούσιος, δεν πρόκειται να κάνω πίσω. Στ’ αρχ… μου». 5 χρόνια μετά το «φευγιό» του Τάσσου Παπαδόπουλου που σήκωσε ανάστημα με το μεγάλο ΟΧΙ

Ο πολιτικός που δεν υπέκυψε σε Αμερικανούς και Βρετανούς και που ενέταξε την Κυπριακή Δημοκρατία σε ΕΕ και ΟΝΕ, καθορίζοντας πλαίσιο λύσης του Κυπριακού επί των αρχών της Ευρώπης.

Ο Τάσσος Παπαδόπουλος, δημοκρατικός πολιτικός του κεντρώου χώρου, εξελέγη Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας στις 16 Φεβρουαρίου 2003. Ήταν ο πέμπτος Πρόεδρος της Κύπρου, αφότου το νησί απέκτησε την ανεξαρτησία του το 1960 και διαδέχθηκε τον κ. Γλαύκο Κληρίδη, με τον οποίο άρχισαν μαζί την πολιτική τους σταδιοδρομία, υπηρετώντας σε διάφορα πολιτειακά αξιώματα.

Γεννημένος τον Ιανουάριο του 1934, ο Τάσσος Παπαδόπουλος, φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο, φημισμένο δημόσιο σχολείο της Κύπρου και σπούδασε νομικά στο Λονδίνο στην σχολή Gray΄s Inn Barrister-at-law. Επιστρέφει στην Κύπρο και σε ηλικία 20 ετών, ασκεί με επιτυχία το δικηγορικό επάγγελμα, σε μια εποχή που ετοιμαζόταν ο αγώνας για την Ανεξαρτησία από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, αργότερα πρώτο Πρόεδρο της Κύπρου. Συμμετέχει ενεργά σε αυτό τον αγώνα, από υπεύθυνες θέσεις, με πιο σημαντική την ανάληψη της ευθύνης, για την πολιτική καθοδήγηση του απελευθερωτικού αγώνα.

Όταν τον Φεβρουάριο του 1959 συνεκλήθη στο Λονδίνο η διάσκεψη για την υπογραφή των Συμφωνιών της Ζυρίχης για την ανεξαρτησία της Κύπρου, ο κ. Τάσσος Παπαδόπουλος ήταν μεταξύ των αντιπροσώπων, που είχε καλέσει ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, στη βρετανική πρωτεύουσα για να το συμβουλεύσουν.

Στη μεταβατική Κυβέρνηση που σχηματίστηκε μετά την υπογραφή των Συμφωνιών ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, του αναθέτει το Υπουργείο Εσωτερικών, που ήταν αρμόδιο μεταξύ άλλων για το δύσκολο έργο της εσωτερικής ασφάλειας και της οργανωτικής διάρθρωσης του νέου κράτους. Η θητεία του εκεί υπήρξε απόλυτα επιτυχής και η Κύπρος αναίμακτα οδηγήθηκε από την αποικιοκρατία στην ανεξαρτησία που ανακηρύχθηκε επίσημα στις 16 Αυγούστου 1960. Έτσι ο κ. Τάσσος Παπαδόπουλος μεταπηδά στο Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, όπου αποδεικνύει την προσήλωσή του στις αρχές του κράτους πρόνοιας. Εφαρμόζει σύστημα κοινωνικών ασφαλίσεων, που ανελίσσεται και εκσυγχρονίζεται ως σήμερα και οι Κύπριοι πολίτες για πρώτη φορά γνωρίζουν τα αγαθά της σύνταξης. Καθιερώνει θεσμούς που υπηρετούν το κοινωνικό σύνολο, ιδρύοντας δικαστήρια εργατικών διαφορών και ταμεία πλεονάζοντος προσωπικού, καθορίζοντας κατώτερο όριο απολαβών και χαράσσοντας κώδικα βιομηχανικών σχέσεων, που αναγνωρίζει και αναδεικνύει την τριμερή συνεργασία κράτους, εργοδοτών και εργαζομένων.

Παράλληλα, ιδρύει κέντρο παραγωγικότητας για μετεκπαίδευση και επιμόρφωση στη βιομηχανία και τον τομέα των υπηρεσιών, αλλά και τις πρώτες σχολές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, όπως είναι το Ανώτερο Τεχνολογικό Ινστιτούτο και η Ξενοδοχειακή Σχολή, που τώρα θα αναβαθμιστούν περαιτέρω και θα αποτελέσουν τον πυρήνα ενός δεύτερου Πανεπιστημίου.

Κατά τη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου για την ανεξαρτησία είναι μέλος της τετραμελούς επιτροπής της ελληνικής κυπριακής πλευράς, που συζήτησε και ετοίμασε το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Όταν η τουρκοκυπριακή πλευρά, το Δεκέμβριο του 1963 αρνείται να προσέλθει σε διάλογο για βελτίωση του Συντάγματος με την απάλειψη διαιρετικών στοιχείων του και καταφεύγοντας στην ένοπλη αντίδραση αποχωρεί από τη διακυβέρνηση του νησιού, ανατίθενται στον Τάσσο Παπαδόπουλο και άλλα καθήκοντα. Υπηρετεί διαδοχικά και ως Υπουργός Υγείας, Γεωργίας και Οικονομικών.

Τον Ιούλιο του 1970 εγκαταλείπει το υπουργικό αξίωμα και κατέρχεται στις βουλευτικές εκλογές, ως συνιδρυτής με τον κ. Γλαύκο Κληρίδη του Ενιαίου Κόμματος, που ήταν πλουραλιστικός κεντροδεξιός πολιτικός χώρος. Εκεί ο κ. Τάσσος Παπαδόπουλος εφαρμόζει για πρώτη φορά το σύστημα της ανάδειξης των υποψηφίων του κόμματος από εκλογικές συνελεύσεις. Εκλέγεται ο ίδιος μεταξύ των πρώτων βουλευτών σε σταυρούς προτίμησης και αναλαμβάνει κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Ενιαίου Κόμματος. Από τη θέση αυτή, κατά την συζήτηση στη Βουλή του κρατικού Προϋπολογισμού, υποβάλλει υπόμνημα από Επτά Σημεία που κρίνει απαραίτητα για την προοδευτική ανάπτυξη του τόπου. Ένα από αυτά τα σημεία ήταν η απαίτηση για παραχώρηση από το κράτος δωρεάν παιδείας και Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών, κάτι που επετεύχθη έκτοτε και ισχύει ακόμη.

Στο πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου τον Ιούλιο του 1974, που οδήγησε στην στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας, συνελήφθη και φυλακίστηκε από τους κινηματίες για την αντιδικτατορική δραστηριότητά του και την προσήλωσή του στις δημοκρατικές διαδικασίες. Όταν μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα, αναγκάστηκε σε παραίτηση ο «Πρόεδρος» που είχαν διορίσει οι πραξικοπηματίες (μετά από θητεία οκτώ μόνον ημερών), ο τότε Πρόεδρος της Βουλής κ. Γλαύκος Κληρίδης ανέλαβε καθήκοντα Προεδρεύοντος της Δημοκρατίας και κάλεσε τον Τάσσο Παπαδόπουλο να τον συνοδεύσει στη Γενεύη, στη Διάσκεψη της Γενεύης, των αντιπροσωπειών της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Βρετανίας. Ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση μόνο όταν έλαβε διαβεβαίωση που τηρήθηκε ότι ο Προεδρεύων θα αντικαθιστούσε τους «Υπουργούς» του πραξικοπήματος.

Στις συνομιλίες που είχαν αρχίσει τον Ιούνιο του 1968, υπό την προεδρία του, τότε, Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ κ. Κουρτ Βάλντχαϊμ για την επίλυση του συνταγματικού προβλήματος ήταν ο σύμβουλος του συνομιλητή κ. Γλαύκου Κληρίδη, Προέδρου τότε της Βουλής. Διαδέχθηκε τον κ. Γλαύκο Κληρίδη στη θέση του συνομιλητή, το 1976, και παρέμεινε σε αυτή τη θέση ως τον Ιούλιο του 1978.

Το 1976 επανεκλέγεται βουλευτής και το 1981 ιδρύει το κόμμα της Ένωσης Κέντρου, το οποίο ενώνεται το 1988 με το επίσης κεντρώο Δημοκρατικό Κόμμα, του οποίου επανεκλέγεται πρώτος βουλευτής το 1991 και το 1996. Τον Οκτώβριο του 2000 εκλέγεται Πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος τρίτου σε εκλογική δύναμη στη Βουλή.

Αντιπροσώπευσε την Κύπρο σε γενικές συνελεύσεις και στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, στην Πολιτική Επιτροπή της Γενικής Συνέλευσης, στο Συμβούλιο της Ευρώπης και σε άλλους διεθνείς οργανισμούς και συνέδρια.

Η εκλογή του στην Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας τον αποσπά από τη Βουλή, όπου ως Πρόεδρος της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων πέτυχε σε σύντομο χρονικό διάστημα την ψήφιση 600 νομοθετημάτων (όλα πλην μερικών ομόφωνα από την Ολομέλεια της Βουλής) που αφορούν την εναρμόνιση της κυπριακής νομοθεσίας και των θεσμών με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο ώστε να καθίσταται περισσότερο ασφαλής η ολοκλήρωση της ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ο Τάσσος Παπαδόπουλος θεωρείτο κλασικός κοινοβουλευτικός πολιτικός άντρας που πιστεύει στο διάλογο, την πειθώ και την συναίνεση. Αυτό φανερώνει και το γεγονός ότι κατόρθωσε να συνενώσει τόσες πολιτικές δυνάμεις γύρω από την υποψηφιότητά του, στη βάση ενός κοινού Εκλογικού Προγράμματος. Η ανάδειξή του στην προεδρία της Κύπρου σηματοδότησε την πλήρη ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πεπεισμένος ότι ήλθε η ώρα για επίλυση του πολιτικού προβλήματος της Κύπρου, ήταν έτοιμος για διαπραγματεύσεις για λύση που να εξυπηρετεί τα συμφέροντα όλων των κατοίκων του νησιού, ανεξάρτητα από εθνική καταγωγή και θρήσκευμα.

Με την σθεναρή του στάση και το γνωστό διάγγελμα κάλεσε τον Κυπριακό Λαό να απορρίψει το σχέδιο Ανάν 5 στο δημοψήφισμα της 24 Απρίλη 2004.

Στον Τάσσο Παπαδόπουλο οφείλεται το νοικοκύρεμα της οικονομίας και η εισδοχή στην ευρωζώνη την 1 Ιανουαρίου 2008.

Ο Τάσσος Παπαδόπουλος ήταν νυμφευμένος με τη Φωτεινή Μιχαηλίδη, το γένος Αναστασίου Λεβέντη και έχουν τέσσερα παιδιά, τον Κωνσταντίνο, τη Μαρία, τον Νικόλα και την Αναστασία.
Ο Πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος απεβίωσε στις 12 Δεκεμβρίου 2008.