Το τελευταίο που μας χρειάζεται αυτήν την ώρα είναι εκφυλιστικά φαινόμενα.
Δύο λέξεις στροβιλίζουν το μυαλό μου. Η λέξη αφέλεια και η λέξη βεβαιότητα.
Μέγιστη αφέλεια η υποτίμηση των συσχετισμών και των δυσκολιών. Και πρέπει να σταθούμε αυτοκριτικά, γιατί το προηγούμενο διάστημα τα είχαμε υποτιμήσει.
Το άλλο που έχει καταρρεύσει είναι οι βεβαιότητες. Διαψευστήκαμε ότι με στάση πληρωμών θα ανεβοκατέβαιναν τα χρηματιστήρια. Ότι θα λειτουργούσε η δημοκρατική παράδοση της Ευρώπης.
Υπάρχουν αντιφάσεις. Υπάρχει ένας κόσμος που μας λέει προχωρείστε. Υπάρχει ένα σχέδιο που δεν μπορούμε να υιοθετήσουμε. Με αντιφάσεις και διλλήματα θα προχωρήσουμε.
Για την ώρα αποτρέψαμε το ενδεχόμενο ιδιωτικοποίησης του ΑΔΜΗΕ. Αν έκανε τη διαπραγμάτευση ο Χατζηδάκης θα είχαμε το ίδιο αποτέλεσμα;
Απέναντι στη διεθνοποίηση των παραγωγικών σχέσεων που έχει πετύχει ο νεοφιλελευθερισμός, διεθνοποιημένη πρέπει να είναι και η απάντηση της Αριστεράς. Έχω τη βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει λύση στα πλαίσια της εθνικής αναδίπλωσης.
