Ο ΘΑΝΑΤΟΣ του περίπτερου–ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ μετά από 118 χρόνια ζωής στην Ελλάδα- Η άγνωστη ιστορία τους που η Αριστερά προφανώς αγνοεί

Πάνε και αυτοί. Τους «τρώει» το μνημόνιο της Αριστέρας και καθόλου προόδου!

Τέλος λοιπόν και ο θεσμός των περίπτερων στην Ελλάδα. Κάθε περιπτερούχος που βγαίνει στην σύνταξη θα κλείνει και την επιχείρηση.

Σε ανεργία υποχρεώνει η κυβέρνηση δώδεκα χιλιάδες περιπτερούχους μαζί με τις οικογένειές τους, αφού με την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, τα περίπτερα καταργούνται.

Σύμφωνα με την πρόταση που κατέθεσε το υπουργείο ανάπτυξης για τις διατάξεις των περιπτέρων που αφορούν τις μισθώσεις, η οποία είναι πλέον νόμος (μέσω της ψήφισης του πολυνομοσχεδίου), η άδεια δεν θα μπορεί να μεταβιβαστεί μετά τον θάνατό του κατόχου, με αποτέλεσμα η επιχείρηση να κλείνει οριστικά!

Η άγνωστη ιστορία του περίπτερου

Τα περίπτερα αποτελούν ιστορικό χαρακτηριστικό της αστικής ζωής στην Ελλάδα και είναι άμεσα συνδεδεμένα με την ανάπτυξη της Αθήνας.

Όπως διαβάσαμε στο briefing news τα πρώτα περίπτερα έκαναν την εμφάνιση τους στις αρχές του 20ου αιώνα, ως ελάχιστη μορφή οικονομικής βοήθειας προς τους τραυματίες και τους ανάπηρους των συνεχιζόμενων πολέμων στους οποίους συμμετείχε, η Ελλάδα.

Πιο συγκεκριμένα, τα πρώτα περίπτερα εμφανίστηκαν, μετά την ήττα της Ελλάδας στον πόλεμο του 1897 με την Τουρκία, σε αστικά κέντρα της περιφέρειας. Στην Αθήνα το πρώτο περίπτερο έκανε την εμφάνισή του στην οδό Πανεπιστημίου το φθινόπωρο του 1911.

Ένα μικρό πρόχειρα κατασκευασμένο ξύλινο κουβούκλιο με ελάχιστα προϊόντα, προσπαθούσε να καλύψει τις ελάχιστες οικονομικές ανάγκες της εποχής και να δώσει μια ανάσα σε ανθρώπους που είχαν δώσει σημαντικό κομμάτι της ζωής τους για την Ελλάδα.

Ο γνωστός χρονογράφος και ποιητής των αρχών του 20ου αιώνα Σωτήρης Σκίπης σε άρθρο του στην εφημερίδα ΣΚΡΙΠΤ στις 20 Οκτωβρίου 1919 γράφει για τα πρώτα περίπτερα που έκανα την εμφάνισή τους στην Αθήνα: «Άξιος συγχαρητηρίων έγινε ο κ. Δήμαρχος ο οποίος αποφάσισε την ανέγερσιν πολλών περιπτέρων εις τας Αθήνας, τα οποία θα εκχωρήσει εις τους τραυματίας του πολέμου, η εις μέλη οικογενειών φονευθέντων πολεμιστών».

«Δεν φαντάζεται κανείς πόσα καλά θα προκύψουν αμέσως-αμέσως, εκ της ανεγέρσεως των περιπτέρων. Τα περίπτερα θα είναι ένας στολισμός της πόλεως, θα εξυπηρετηθούν δι’ αυτών και θα εύρουν πόρον ζωής πλειστοί ανάπηροι των δύο πολέμων. Θα εξαπλωθή δια του μέσου τούτου το ελληνικόν έντυπον, είτε εφημερίς, είτε περιοδικόν, είτε φυλλάδιον, είτε βιβλίο. Και θα γίνουν αίτια όπως οι μεγάλαι επαρχιακαί μας πόλεις θα κουνηθούν λιγάκι και θα μιμηθούν λιγάκι των πρωτεύουσαν».