Και στη μέση η Ελλάδα…
Ακόμη και αν το θέμα της τραπεζικής ανακεφαλαίωσης έχει «θεσμικά» και τυπικά κλείσει, μένουν ζητήματα ύψιστης εθνικής σημασίας που δεν έχουν βρει λύση. Ένα από αυτά, σίγουρα το σημαντικότερο, αλλά με την μεγαλύτερη εμπλοκή πολλών και διαφορετικών πλευρών είναι το ζήτημα του χρέους!
Ακόμα μεγαλύτερη πίεση στην πλευρά των Ευρωπαίων δανειστών ασκεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, καθιστώντας σαφές ότι συνιστά επιτακτική ανάγκη να καταστεί βιώσιμο. Την ίδια ώρα ωστόσο, το Βερολίνο φαίνεται πως επιχειρεί μέσα από τη διαρροή απόρρητης έκθεσης της Deutsche Bank, να επαναφέρει το εφιαλτικό σενάριο που απεργαζόταν και παρουσίασε στο Eurogroup του Ιουλίου ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για προσωρινό Grexit, το οποίο θα συνοδεύει μία γενναία αναδιάρθρωση του χρέους. Από την άλλη πλευρά, ο Αλέξης Τσίπρας σε μια προσπάθεια άσκησης πίεσης προς το ΔΝΤ, ψάχνει τόσο μια θετική ανταπόκριση στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, όσο και νέους συμμάχους έναντι των Ευρωπαίων για το θέμα της αναδιάρθρωσης του χρέους, που η συζήτηση του θα ξεκινήσει αμέσως μετά την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης.
Οι ελληνικές προσδοκίες για το χρέος περιλαμβάνουν εκτός από την επέκταση των ωριμάνσεων των δανείων και μια συμφωνία ανταλλαγής επιτοκίων, έτσι ώστε τα δάνεια με κυμαινόμενο επιτόκιο να μετατραπούν σε σταθερού επιτοκίου. Ωστόσο, αν μια τέτοια ανταλλαγή επιτοκίου γίνει σε τιμές της αγοράς, η καθαρή παρούσα αξία του χρέους θα μειωθεί οδηγώντας την ζώνη του ευρώ σε απώλειες.
Στο ελληνικό κυβερνητικό επιτελείο παρατηρούν προσεκτικά όλες τις κινήσεις στη σκακιέρα των διεθνών πιστωτών της χώρας, τονίζοντας πως δεν πρέπει να αφεθούν τα περιθώρια στη Γερμανία να ξαναβάλει στο τραπέζι το σενάριο το οποίο αποφεύχθηκε με τη συμφωνία του καλοκαιριού, πίσω από τις κλειστές πόρτες της Συνόδου Κορυφής της 12ης Ιουλίου.
