Είμαι νευρωτική. Δεν ήμουνα. Τα τελευταία χρόνια το έχω πάθει. Θα σου γράψω τα συμπτώματα και αν τα έχεις είσαι φίλος και φίλη μου.

Γράφει η Νανά Παλαιτσάκη

Τώρα που σου γράφω είναι 11 και μισή την νύχτα. Γύρισα σπίτι μου μετά από μια μέρα που συναντήθηκα, με διαδηλωτές, με μούντζες οδηγών, με «αρπαγμένους» ανθρώπους που πήγαν να «πιαστούν» στα χέρια γιατί ο ένας, προσπερνώντας τον άλλον, του ακούμπησε τον αγκώνα, με έναν που είχε πάρκινσον και παρακαλούσε να του δώσουν προτεραιότητα στην «ουρά» για να πληρώσει έναν λογαριασμό κινητής τηλεφωνίας και μ’ έναν οδηγό ταξί που, ( βρήκε άνθρωπο) για να λύσει την απορία του για το « που πάμε».

« Παπάγου από Παναγιώτη Κανελλόπουλου» του είπα και έπιασα να διαβάζω τα μηνύματα στο κινητό μου για να μην τολμήσει να με ρωτήσει τίποτα για κανάλια, ειδήσεις, πολιτικά, κοινωνικά …τίποτα! Κάτι πήγε ο άνθρωπος να ξεκινήσει να λέει ότι με «αυτά και με τ’ άλλα» δεν βλέπει τηλεόραση, τον επιβράβευσα και έκανα την πολυάσχολη.

Κλείστηκα σπίτι, τάισα γάτο και σκυλιά και έπιασα την ηλεκτρική. Ξεσπάω στα πλακάκια πια ! Που να ξεσπάσω; Για πες; Χοντρικά έχω καταλάβει ότι όλες οι συντάξεις πρέπει να πάνε στα 350 Ευρώ. Χοντρικά έχω καταλάβει ότι όποιος πληρώνεται για 15 ώρες δουλειάς 600, πληρώνει φόρο. Χοντρικά έχω καταλάβει ότι ΟΛΑ τα σκάνδαλα, «οπλικά», «Novartis», «siemens», άνοιξαν και έκλεισαν με συνοπτικές διαδικασίες σαν να ήταν πόρτα ψυγείου σε κρεοπωλείο. Άνοιξε ο χασάπης, πήρες «μάτι» από τα κρεμασμένα σφαχτά, σ’ «έπιασε» το κρύο, κατάλαβες ότι εκεί μέσα κρέμονται κουφάρια από τσιγκέλια, έκλεισε η πόρτα, πήρες το πακέτο σου έφυγες. Κανονικότατα επίσης έχω καταλάβει ότι η χώρα είναι υπό κατοχή. Απλώς υπάρχουν υπάλληλοι που εκτελούν εντολές.

Και επειδή δεν είμαι εντελώς χαϊβάνι πιστεύω ότι θα υπήρξε ίσως και μια ανακούφιση αν μ’ έναν «μαγικό» τρόπο ο μη «παραγωγικός πληθυσμός» ( συνταξιούχοι, άνθρωποι με ειδικές ανάγκες, οι με χρόνια νοσήματα), τελείωναν την περιήγησή τους στην τωρινή διάσταση δια της μεθόδου της ευθανασίας.

Κάποια υπουργός στην Λιθουανία το πρότεινε νομίζω τις προάλλες. Και επειδή νομίζω ότι αντιμετωπιζόμαστε σαν υλικά που ούτε καν στον κάδο ανακύκλωσης θα έχουμε την πολυτέλεια να πεταχτούμε, πρέπει με κάποιο τρόπο να ξεπαστρευτούν μερικά εκατομμύρια για να ικανοποιηθεί το σύστημα.

Περιφέρεται κανένας με κοινή λογική που νομίζει ότι ένας νέος άνθρωπος μπορεί να επιβιώσει με μισθό 450 Ευρώ τον μήνα; Γιατί και οι νέοι παραγωγικοί περίπου τόσο θα διεκδικήσουν, που σημαίνει ότι για τον «ελεύθερο χρόνο τους» 1 ευρώ μπορεί να το διαθέσουν σε διασκέδαση. Να σκεφτώ μήπως πότε θα πάρω ΕΓΩ σύνταξη; Να σου πω αναγνώστη ότι πρέπει να δουλεύω ασταμάτητα τουλάχιστον 13 χρόνια ακόμη για να διεκδικήσω δυο παξιμάδια και δέκα σουβλάκια το μήνα, γιατί κατά πως φαίνεται σε 13 χρόνια, αν πάμε με τους ρυθμούς αυτούς, η σύνταξη θα είναι σε είδος. Χαρτοπετσέτες, χαρτιά υγείας, καφέ, ζάχαρη, γάλα και ψωμί πολύσπορο για εκείνους που ήταν στα «βαριά ανθυγιεινά».

Λοιπόν. Όταν τα ξανασκέφτομαι όλα αυτά, πιάνω την ηλεκτρική αδιαφορώντας προκλητικά για την ώρα. Μπορεί να το κάνω τα μεσάνυχτα. Κέφι μου και καμάρι μου. Αρχίζω με όλα τα εξαρτήματα και καθαρίζω τα πλακάκια, αλλάζω τα εξαρτήματα και κάνω κουρτίνες, καναπέδες, καρέκλες. Στην συνέχεια βγάζω την ηλεκτρική στο μπροστινό μέρος του σπιτιού που «βλέπει» κήπο. Συνεχίζω στην μεγάλη ένταση για να μου ρουφήξει όλα τα φύλλα, τα έντομα, τις αράχνες, την σκόνη, το χώμα, τα λουλούδια που έχουν πέσει από τα δένδρα. Τελειώνω με την ηλεκτρική. Σκέφτομαι ότι περιμένω να έρθει η «νέα ΔΕΗ». Πιάνω μια λεκάνη με νερό και ρίχνω μέσα ξύδι. Με την βούρτσα που είναι για να πλένεται καλά η πλάτη ανθρώπων στο μπάνιο, αρχίζω και περνάω όλες τις ταπετσαρίες. Εκεί κάπου «φλασάρω» στην «κοινωνική εκπομπή του Αντένα» , όπου αν φιλήσει μία έναν θα πάρει 500 Ευρώ… Ίσως αν του τσιμπήσει τον ποπό του να πάρει και 700. Όταν θυμηθώ αυτή την αθλιότητα που όσο και να μην την βλέπω, κάποιος, κάπου κάτι θα μου πει, παίρνω μια παλιά οδοντόβουρτσα και ρίχνω πάνω χλωρίνη διαλυμένη σε νερό. Γονατίζω και αρχίζω να καθαρίζω τα σοβατεπιά με δύναμη έτσι ώστε να εξαφανιστεί κάθε υποψία σκόνης.

Και εκεί που τρίβω τα τσιμέντα, σκέφτομαι ότι ζω στην εποχή όπου επισήμως εκπαιδεύονται άνθρωποι για εκπόρνευση με τον πιο χυδαίο τρόπο. Τιμώ τις ιερόδουλες. Οι γυναίκες αυτές είναι άξιες, κάνουν λειτούργημα και

φορολογούνται. Εκείνοι που με την όποια επίφαση, ετοιμάζουν τις π@@@ς με περιτύλιγμα στραφταλιζέ και τους π@@@ς με την επίφαση συμμετοχής σε show ; Με όσα γίνονται θα τρίζουν τα κόκκαλα και της Γαβριέλας και της Κυρά της Ρω ταυτόχρονα ( για διαφορετικό λόγο της κάθε μίας φυσικά)

Αυτό που αναρωτιέμαι, βάζοντας το τρίτο νυκτερινό πλυντήριο, όπου θα ξαναπλυθούν τα πλυμένα, είναι αν ξεσπάω μόνο εγώ στις χλωρίνες ή είμαστε πολλές και πολλοί και δεν έχουμε ανταλλάξει εμπειρίες. Αν ψάχνετε πάντως να σας πω πως καθαρίζουν καλά τα τζάμια, νομίζω ότι με εφημερίδα και ξυδόνερο. Πάω να ολοκληρώσω την νύχτα, περνώντας όλα τα έπιπλα μ’ ένα σούιφερ.