Δημοφιλής ελληνίδα ηθοποιός, από τις πιο όμορφες και ξεχωριστές παρουσίες της εγχώριας σόουζ-μπιζ. Διακρίθηκε, κυρίως, για τους κινηματογραφικούς ρόλους της.
Η Έλενα Ναθαναήλ γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 1947 στη Νέα Φιλαδέλφεια Αττικής από πλούσια οικογένεια. Ο πατέρας της, με καταγωγή από τη Μικρά Ασία, έφερε το επώνυμο Δεληβασίλης και ήταν υφαντουργός, ενώ το επίθετο της μητέρας της, που καταγόταν από τη Μάνη, ήταν Ναθαναήλ.
Τελείωσε το Ιταλικό Γυμνάσιο και το Λύκειο Τεχνών της Ρώμης, όπου σπούδασε ζωγραφική και διακόσμηση. Την τέχνη της ηθοποιίας τη διδάχθηκε στη δραματική σχολή του Πέλου Κατσέλη. Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1964 στην κωμωδία του Γιάννη Δαλιανίδη «Κάτι να καίει». Εντυπωσίασε με τη μελαχρινή εύθραυστη ομορφιά της, τα χαρακτηριστικά μάτια της και το αριστοκρατικό ύφος της, που την ανέδειξαν αμέσως σε σταρ. Το πρώτο της εξώφυλλο στο περιοδικό «Πρώτο» γοήτευσε τον Γερμανό σκηνοθέτη Ρoλφ Τίλε, που την κάλεσε να πρωταγωνιστήσει στο γερμανικό δράμα του 1965 «Το Αίμα των Βελσούγκεν» («Wälsungenblut»), το οποίο βασιζόταν στην ομώνυμη νουβέλα του σπουδαίου γερμανού συγγραφέα Τόμας Μαν. Η ταινία συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα του 15ου Φεστιβάλ του Βερολίνου.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα παίζει στην ταινία «Ντάμα Σπαθί» του Γιώργου Σκαλενάκη, η οποία διαγωνίσθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης (1966) και στο κινηματογραφικό φεστιβάλ Σικάγου ένα χρόνο αργότερα. Το 1967 πρωταγωνιστεί στο κοινωνικό δράμα του Ντίμη Δαδήρα «Ο 13ος», που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το σενάριο του Παύλου Κοντέλη.
Το 1968 ήταν η σειρά της ίδιας να τιμηθεί στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, για την ερμηνεία της στο κοινωνικό δράμα του Βασίλη Γεωργιάδη «Ραντεβού με μία άγνωστη». Την ίδια χρονιά γύρισε και την ταινία «Επιχείρησις Απόλλων» του Γιώργου Σκαλενάκη, όπου υποδυόταν μία όμορφη ελληνίδα ξεναγό. Η ταινία γνώρισε μεγάλη επιτυχία και στο εξωτερικό, καθώς πρόβαλλε τις ελληνικές ομορφιές.
Το 1971 πρωταγωνίστησε μαζί με τον Λάκη Κομνηνό στο ερωτικό δράμα του Βασίλη Γεωργιάδη «Εκείνο το καλοκαίρι». Ήταν μία ελληνική εκδοχή του «Love Story», που ταυτίστηκε με τη μουσική του Γιάννη Σπανού.
Η παρακμή του ελληνικού κινηματογράφου τη δεκαετία του ‘70 είχε επιπτώσεις και στην καριέρα της, όπως και άλλων σταρ εκείνης της εποχής. Τη δεκαετία του ‘80 επανεμφανίστηκε μετά από επτά χρόνια απουσίας κι έπαιξε σε ελαφρές κωμωδίες και βιντεοταινίες, αλλά και σε σοβαρές παραγωγές, όπως στις ταινίες του Γιώργου Κατακουζηνού «Απουσίες» (1987) και του Μενέλαου Καραμαγγιώλη «Black out» (1998).
Από τις τηλεοπτικές της εμφανίσεις ξεχώρισε ο ρόλος της Τζούλιας στη δημοφιλή σαπουνόπερα της δεκαετίας του ‘90 «Άγγιγμα Ψυχής» (ΑΝΤ1). Τελευταία της εμφάνιση στη σόου-μπιζ, η συμμετοχή της στο σήριαλ του Mega «Γοργόνες» το 2007.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής της απείχε από τα καλλιτεχνικά δρώμενα και ζούσε αποτραβηγμένη στο κτήμα της στην Εύβοια, μαζί με τον σύντροφό της, τον παλαίμαχο διεθνή ποδοσφαιριστή Τάσο Μητρόπουλο. Από τη σχέση της με τον επιχειρηματία Γιώργο Τσαγκάρη είχε αποκτήσει μία κόρη, την ηθοποιό και δημοσιογράφο Ίνκα Τσαγκάρη (1973)
Η Έλενα Ναθαναήλ πέθανε στην Αθήνα στις 4 Μαρτίου 2008, σε ηλικία 61 ετών, χτυπημένη από καρκίνο στους πνεύμονες.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr
Σπάνια συνέντευξη: Η μοναδική φορά που η όμορφη Έλενα Ναθαναήλ είχε μιλήσει για τον έρωτα της με τον ηθοποιό Γιώργο Κωνσταντίνου
Η Έλενα Ναθαναήλ γνωρίστηκε με τον Γιώργο Κωνσταντίνου στο θέατρο που εκείνος δούλευε. Εκείνη είχε βρεθεί όταν είχε πάει να συναντήσει τον Φώτη Μεταξόπουλο για μια δουλειά. Κρατούσε κάποιες φωτογραφίες μαζί της και εκείνος της ζήτησε μια. Έτσι άρχισε μια φιλία που εξελίχθηκε σε ένα πραγματικά δυνατό αίσθημα. Πολύ γρήγορα βρεθήκαν να συζούν στο τέταρτο όροφο μιας μοντέρνας πολυκατοικίας στην οδό Ασκληπιού.
Το 1969,η εικοσιδυάχρονη ηθοποιός θα δώσει, στην Κική Σεγδίτσα, την μοναδική συνέντευξη για τον έρωτα της με τον Γιώργο Κωνσταντίνου:
-Ο Γιώργος είναι ένας θαυμάσιος ηθοποιός και ένας μορφωμένος άνθρωπος. Έχει αυτοπεποίθηση. Τον θαυμάζω γιατί είναι πολύπλευρος.
-Μαλώνουμε, όπως μαλώνουν χιλιάδες ζευγάρια. Θεωρώ αληθινά κουτό και ψυχρό άνθρωποι που ζουν μαζί, και οι οποίοι δεν έχουν βασικές αντιρρήσεις, ο ένας για τον άλλο, να μην μαλώνουν. Δεν βρίσκω φυσιολογικό, άνθρωποι που συνδέονται στενά να μην τσακώνονται. Δεν θα ήταν άνθρωποι, θα ήταν από μάρμαρο. Τώρα επειδή είμαστε περισσότερο εγωιστές από ότι πρέπει και οι δυο, για αυτό τσακωνόμαστε περισσότερο από όσο πρέπει.
Δημοσιογράφος: -Πολλοί ισχυρίζονται ότι ο Γιώργος σε καταπιέζει. Δεν σε κυκλοφορεί και επιμένει να μένεις στο σπίτι κλεισμένη.
-Ξέρω τις κακοήθειες του κόσμου…
Δημοσιογράφος: -Ώστε κακοήθειες;
-Για όνομα του θεού! Σε ποια εποχή ζούμε… Γιατί επιμένουν να μας κάνουν ήρωες παραμυθιών που σήμερα ούτε στα παιδιά δεν λέγονται. Τι θέλουν λοιπόν να πουν ότι ο Γιώργος είναι ο δράκος που έκλεψε την πεντάμορφη και την έκρυψε σε μια σπηλιά;
Δημοσιογράφος: -Δεν σε ζηλεύει;
-Και βέβαια με ζηλεύει όσο ζηλεύω και εγώ. Τι πιο φυσικό για δυο ερωτευμένους ανθρώπους…
-Ο Γιώργος είναι η πρώτη μου αγάπη. Είχα κάποια φλερτ με άλλους ανθρώπους που ήταν στην ζωή μου. Δεν θυμάμαι να έκανα συγκρίσεις αυτών των ανθρώπων με τον Γιώργο. Ίσως γιατί δεν αποτέλεσαν μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Ίσως γιατί δεν τους ένοιωσα, δεν τους έζησα και δεν τους πόνεσα, όσο τον Γιώργο. Ήταν ασήμαντα φλερτ. Αλλά νομίζω και έτσι να μην ήταν τα πράγματα, ποτέ δεν θα έφτανα στο σημείο των συγκρίσεων. Πιστεύω ότι είναι υποτιμητικό αληθινά όταν έχω δεθεί τόσο στενά με έναν άνθρωπο, να κάθομαι και να τον συγκρίνω με άλλους.
-Στον Γιώργο Κωνσταντίνου με τράβηξε ότι είναι ένας άνθρωπος με μεγάλη προσωπικότητα, με πολλά και καλά αισθήματα.
Δημοσιογράφος: -Σε απασχολεί πάντα η κοινή γνώμη;
-Ανάλογα με τις κακοήθειες…
Δημοσιογράφος: -Από ότι ξέρουμε τον τελευταίο καιρό εσύ και ο Γιώργος Κωνσταντίνου φέρεστε να λέτε, ότι πολλοί άνθρωποι είναι εναντίον σας. Ή απλώς πρόκειται για υποθέσεις σας;
-Δεν νομίζω να είναι υποθέσεις..
Δημοσιογράφος: -Και που αποδίδεις αυτήν την κακοήθεια;
-Πιθανόν σε επαγγελματική ζήλεια ή σε προσωπική αντιπάθεια.
Δημοσιογράφος: -Οι φιλοδοξίες σου σαν γυναίκα που σταματούν;
-Θα ήθελα να κάνω πολλά παιδιά
Δημοσιογράφος: -Με τον Γιώργο Κωνσταντίνου;
-Με τον άνθρωπο που θα παντρευτώ, ασφαλώς!
Πηγή: www.queen.gr
Ορκισμένη εχθρός του γάμου, δεν θέλησε να δεσμευτεί με τα «ιερά» δεσμά του, ούτε καν με τον μεγάλο και παθιασμένο έρωτα της ζωής της, τον σούπερ σταρ του Ολυμπιακού Τάσο Μητρόπουλο.
ΜΙΑ ΖΩΗ
Έλενα Ναθαναήλ
Ήταν δεν ήταν δεκάξι χρονών όταν βρέθηκε, συνοδευόμενη από τον δημοσιογράφο Δημήτρη Λυμπερόπουλο, στα γυρίσματα της Ψεύτρας του Γιάννη Δαλιανίδη με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Ο σκηνοθέτης, απόλυτος άρχοντας των στούντιο του Φίνου, με το που την είδε, έμεινε άναυδος με την ομορφιά του έφηβου κοριτσιού, όπως άλλωστε οι πάντες εκείνη την εποχή. Η αντίδρασή του ήταν ακαριαία: «Δεν έχεις δουλειά πίσω από τις κάμερες, αλλά μπροστά από αυτές, σε περιμένει από αύριο συμβόλαιο με το όνομά σου στα γραφεία της Φίνος Φιλμ, Χίου 53. Ποιο είναι, αλήθεια, το όνομα σου;». «Δεληβασίλη» απάντησε εκείνη.
«Της μητέρας σου;». «Ναθαναήλ». «Ε, μ’ αυτό, σε περιμένει ένας ρόλος στην επόμενή μου ταινία». Η μητέρα της Λίνα εξέφρασε από την πρώτη στιγμή την αντίθεσή της, όχι για ηθικούς λόγους, ήταν μια sui generis γυναίκα, από τις ωραιότερες της κοσμικής Αθήνας, κόρη βιομηχάνου, χωρισμένη με δύο κόρες. Αλλά πάλι, δεν ήθελε να σταθεί εμπόδιο στο μέλλον της Έλενας και προς στιγμήν συμφώνησε. Ο πατέρας, υπέροχος μποέμ, φευγάτος στη Σαντορίνη, δεν είχε λόγο ν’ ανησυχεί για την κόρη του.
Από κείνον είχε το ελεύθερο να κάνει ό,τι ήθελε. Έτσι, εν έτει 1963, πρωταγωνιστούσε δίπλα στον Ηλιόπουλο, τη Βλαχοπούλου, τον Βουτσά, την Καραγιάννη, στο πρώτο έγχρωμο σινεμασκόπ του ελληνικού κινηματογράφου, το μιούζικαλ Κάτι να Καίει. Το αλαβάστρινο σχεδόν πρόσωπό της, η ευγένειά της και βέβαια τα μεγάλα, εκφραστικά και μελαγχολικά μάτια της τους κατακτούσαν όλους, άντρες-γυναίκες. Όπως κατέκτησαν, χάρη στο πρώτο της εξώφυλλο στις «Εικόνες», και τον σημαντικό Γερμανό σκηνοθέτη Ραλφ Τίλερ, που την κάλεσε να πρωταγωνιστήσει στο Αίμα των Βελσβούγκεν, βασισμένο σε μια «σκοτεινή» αιμομικτική νουβέλα του Τόμας Μαν!
Πίσω στην Ελλάδα, ο άρτι αφιχθείς από την Πράγα Γιώργος Σκαλενάκης την επέλεξε για το ασπρόμαυρο, καλλιτεχνικών προδιαγραφών Ντάμα Σπαθί. Γυρισμένο στο εκτυφλωτικό Ναύπλιο, με τον Σπύρο Φωκά και τη Δέσπω Διαμαντίδου, ταξίδεψε σε πολλά διεθνή φεστιβάλ και έπεισε Σουηδούς παραγωγούς να εμπιστευτούν στο σκηνοθέτη τη ρομαντική κομεντί και τουριστικών προθέσεων Επιχείρηση Απόλλων, με πρωταγωνίστρια πάλι την Έλενα, που ήδη φωτογραφιζόταν για μερικά από τα μεγαλύτερα περιοδικά μόδας της Ευρώπης.
To απίστευτο πρόσωπο που της χάρισε την επιτυχία
Σε μια από τις συγκλονιστικότερες ελληνικές ταινίες, στο Φόβο, δίπλα σε «ιερά τέρατα» όπως ο Αλέξης Δαμιανός και η Μαίρη Χρονοπούλου, ο σκηνοθέτης Κώστας Μανουσάκης εκμεταλλεύεται μοναδικά το πρόσωπό της και σκηνές όπως εκείνη ανάμεσα στα στάχια και η άλλη με τη συνωμοτική σιωπή στο τραπέζι έχουν καταγραφεί στην ανθολογία του ελληνικού σινεμά.
Ακριβώς την ίδια χρονιά γύρισε και τον ιδιαίτερα τολμηρό Δραπέτη, αψηφώντας τα ήθη της εποχής. Με τον Βασίλη Γεωργιάδη έκανε το Ραντεβού με μια άγνωστη, με το οποίο πήρε και βραβείο καλύτερης ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1968 και την πιο «προσωπική» της ταινία και τεράστια επιτυχία, το Εκείνο το καλοκαίρι, την ελληνική βερσιόν του Love Story με συμπρωταγωνιστή τον Λάκη Κομνηνό και την αξέχαστη μουσική του Γιάννη Σπανού, που στοίχειωσε όλα τα εφηβικά πάρτι της δεκαετίας του ’70.
Με τον Δαλιανίδη ξανασυναντήθηκαν στην κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού έργου του Δημήτρη Ψαθά Ξύπνα, Βασίλη, το οποίο είχε ήδη παίξει σε περιοδεία με τον Γιώργο Κωσταντίνου, με τον οποίο διατηρούσε δεσμό για ένα διάστημα. Καθώς ο εμπορικός κινηματογράφος με την έλευση της τηλεόρασης έφθινε, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά, η Ναθαναήλ στράφηκε στο θέατρο. Με πτυχίο από τη σχολή του Πέλου Κατσέλη και την πείρα των ταινιών, έπαιξε σε παραστάσεις ελάσσονος σημασίας, επιθεωρήσεις με τον Βουτσά και άλλα τρανταχτά ονόματα, αντιμετωπίζοντας το επάγγελμά της σαν όλα τα άλλα.
Αντιστάρ με απίστευτο χιούμορ
Αυτοσαρκαζόταν, είχε άλλωστε αστείρευτο χιούμορ, δεν έπαιρνε καθόλου σοβαρά το σταριλίκι, το οποίο σχεδόν απέρριπτε, όπως και την ομορφιά της! Έκανε σαν να μην την αφορούσαν, αλλά πετύχαινε χάρη στον Αλέξη Σολομό και το Προσκήνιό του μερικές αξιομνημόνευτες ερμηνείες: Στη διασκευή του Ο Γύρος του κόσμου σε ογδόντα ημέρες και σε δύο έργα του Μαγιακόφσκι, τον Κοριό και το Λουτρό, την περίοδο 1978-79. Δέκα χρόνια μετά θα έχανε την ευκαιρία για μια ακόμα αξιοζήλευτη παράσταση, καθώς, ενώ είχε ξεκινήσει πρόβες με τον Γιάννη Τσαρούχη για την Ηλέκτρα του, ο ζωγράφος, σκηνογράφος και σκηνοθέτης πέθανε προτού ολοκληρώσει το εγχείρημά του. Η Έλενα Ναθαναήλ υπήρξε ένας άνθρωπος σοβαρός, συνεπής στις αρχές του, ανεξάρτητος.
Δεν προκάλεσε ποτέ σκάνδαλα, επιλέγοντας να μείνει στην αθέατη πλευρά της show business, όπως όταν γέννησε το 1973 την κόρη της Ίνκα, καρπό του σύντομου δεσμού της με τον εκπάγλου καλλονής Γιώργο Τσαγκάρη, χωρίς να τον παντρευτεί.
«Ως άνθρωποι, έχουμε δικαίωμα στην αρρώστια και στο θάνατο»
Ορκισμένη εχθρός του γάμου, δεν θέλησε να δεσμευτεί με τα «ιερά» δεσμά του, ούτε καν με τον μεγάλο και παθιασμένο έρωτα της ζωής της -έναν έρωτα που κράτησε εικοσιεννέα χρόνια κι έγινε μέχρι και στίχος σε τραγούδι του Σαββόπουλου-, τον σούπερ σταρ του Ολυμπιακού Τάσο Μητρόπουλο. Το 1979, αφού περνάει κάποιο καιρό κάνοντας παρέα και διαβάζοντας βιβλία σε τυφλά παιδιά ενός ιδρύματος, γράφει και εκδίδει το εξομολογητικό και καταγγελτικό για την αναλγησία και εκμετάλλευση των υπευθύνων βιβλίο «Πώς έμαθα να βλέπω».
Εκείνη την περίοδο αρχίζει να συνδέεται όλο και πιο στενά με ανθρώπους των γραμμάτων, διανοούμενους, συγγραφείς, ποιητές, εικαστικούς. Η όλο και μεγαλύτερη απόσταση που παίρνει από τα δρώμενα της καλλιτεχνικής ζωής τα χρόνια που ακολουθούν, η θρυλούμενη στάση ζωής της, ο διαχρονικός ερωτισμός της, της προσδίδουν διαστάσεις μύθου οι οποίες μεγαλώνουν όταν τη δεκαετία του ’90 αποτραβιέται σε ένα κτήμα στη βόρεια Εύβοια, μια αχανή έκταση που αγοράζει για να καταπιαστεί με τις αγροτικές δουλειές. Σώζει από θανάτωση άλογα του ιππόδρομου, οραματίζεται μια μονάδα βιολογικών προϊόντων, φτιάχνει το δικό της κρασί, το οποίο κυκλοφορεί με το όνομα της! Στην Αθήνα κατεβαίνει αραιά, στο επάγγελμα επιστρέφει μόνο όταν θέλει να κερδίσει κάποια χρήματα για να χρηματοδοτήσει τις εργασίες της στο κτήμα. Έτσι τη μαθαίνουν οι νεότεροι από την τηλεόραση, σε σαπουνόπερες όπως το Γαλάζιο Διαμάντι, για το οποίο παραχωρεί ένα από τα σπίτια του και τη Roles Royce του ο στενός της φίλος Δημήτρης Πιερίδης. Ακολούθησαν το Άγγιγμα Ψυχής του Μανούσου Μανουσάκη και το πλέον πρόσφατο Γοργόνες. Οι σινεφίλ θα τη θυμούνται από ταινίες όπως οι Απουσίες του Κατακουζηνού, η Παταγονία του Γιαννακάκη, το Στη σκιά του Lemmy Caution του Ζερβού, δίπλα σε παλιούς συμπρωταγωνιστές της όπως ο Λάκης Κομνηνός και ο Σπύρος Φωκάς, αλλά και από το σύντομο cameo role ως μητέρα του Άλκι Κούρκουλου, στο Black Out του Μενέλαου Καραμαγκιώλη.
Η σκηνή της κηδείας του γιου της δίπλα σε ένα ποτάμι είναι από τις λυρικότερες σεκάνς του έργου. Ο ξαφνικός θάνατός της από καρκίνο στις 4 Μαρτίου συγκλόνισε τόσο τους παλιούς συνεργάτες και τους φίλους της όσο και τους θαυμαστές της. Είχε φροντίσει για μια ακόμα φορά να μην απασχολήσει τον Τύπο και να αντιμετωπίσει το προσωπικό της δράμα μόνη, με τον αφοσιωμένο σύντροφο της και τη λατρεμένη της κόρη. «Ως άνθρωποι, έχουμε δικαίωμα στην αρρώστια και στο θάνατο» είχε πει σε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις της…
Πηγή: www.lifo.gr
