Στην απώλεια του πατέρα της, Αίαντα Μανθόπουλου, σε σχέση με την παρουσία της στους Παραολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι όπου κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στα 100μ. αλλά και για το πώς διαχειρίστηκε την ασθένειά της μίλησε στο MEGA η Λήδα Μανθοπούλου.
Αφού εξομολογήθηκε για τον πατέρα της ότι «ναι,μου έλειψε πολύ» για όσα συνέβησαν στο Παρίσι, στη συνέχεια είπε ότι «είδα μια παράσταση θεάτρου μια μέρα αφού έφυγε ο μπαμπάς και ήταν δύσκολο. Δεν ξαναπάτησα από τότε στο θέατρο, θα ξαναμπώ στο θέατρο όταν ανέβει ξανά η μαμά και αν μου φύγει το άγχος μπορεί να πάω και στη σκηνή».
Με εμφανή τη συγκίνησή της η νεαρή αθλήτρια συνέχισε λέγοντας «στενοχωρήθηκα γιατί έφυγε πριν μάθω ότι μπορώ να προκριθώ στους Παραολυμπιακούς Αγώνες και αυτό με “σκότωσε” λίγο μέσα μου, αλλά λέω ότι κάπου είναι και από κάπου το βλέπει».
Ερωτηθείσα πώς αντιμετώπισε τη διάγνωση με σκλήρυνση κατά πλάκας είπε ότι «ήταν δύσκολο όταν ήρθει η διάγνωση γιατί ήμουν στην κορυφή, πήγαινα καλά και ξαφνικά μια μέρα ξυπνάω και είχε μουδιάσει όλο μου το χέρι. Δεν μπορούσα να πίασω το κινητό, δεν μπορούσα να κάνω χούφτα το πρόσωπό μου. Και πώς να τρέξεις αν δεν νιώθεις το χέρι σου;»
«Στην αρχή δεν ξέραμε τι είναι, την είχα ακούσει σαν όρο, μου εξήγησαν πώς ήταν πιο παλιά και πώς είναι τώρα. δεν παύει και τώρα να υπάρχει η βαρία κατάστσαη και να είσαι σαν φυτό» πρόσθεσε και αποκάλυψε ότι «υπήρχαν γιατροί που μου είπαν σταμάτα τελείως τον στίβο αλλά μπήκε και βγήκε».
«Τελικά ένας γιατρός μου είπε ό,τι νιώθεις εσύ, ό,τι σε αφήνει το σώμα σου και αυτό κάνω» συμπλήρωσε.
Μιλώντας για τον στίβο είπε ότι «με ξεκουράζει, Όταν έχω κάτι ψυχολογικό πάω και σκέφτομαι στον καθαρό αέρα, βλέπω φίλους συναθλητές με εμψυχώνουν και τους εμψυχώνω. Μετά τη διάγνωση χρειάστηκα 6 μήνες για να επιστρέψω στο γήπεδο. Από τη μια ηρέμησα ψυχολογικά κατάλαβα τι γίνεται με την σκλήρυνση και μετά μου έλειπε και είπα “εντάξει ας το ξαναπάρω από την αρχή”».
