Δεν είναι η πρώτη φορά που αναφέρομαι στον Στέλιο. Αύριο θα θυμηθείτε όλοι όσοι με παρακολουθείτε από την αρχή, πότε είχα επέμβει στο Λαϊκό ξανά για τον νεφροπαθή αυτό συνάνθρωπό μας. Και τότε είχαν ζητήσει ξαφνικά την απομάκρυνση της συνοδού του, η παρουσία και βοήθεια της οποίας είναι υπερπολύτιμη για τον Στέλιο. Με ένα πολύ …ευγενικό “εσύ φεύγεις”, είχαν διώξει τότε τον άνθρωπό του από το νοσοκομείο, ώστε χρειάστηκε να επέμβω εγώ πριν τα πράγματα γίνουν …χειρότερα. Μετά την επέμβασή μου τότε, ο Στέλιος πήγε σπίτι του, ενώ το νοσοκομείο επέμενε να τον κρατήσει διότι δήθεν έπρεπε να κάνει κάποιες “κατεπείγουσες” εξετάσεις. Φυσικά, όταν επέστρεψε στο σπίτι του και κάλεσε στο νοσοκομείο να κανονίσει τις “κατεπείγουσες” εξετάσεις, αυτές αίφνης έπαψαν να είναι κατεπείγουσες…
Και τώρα τα ίδια. Με “απόφαση της διοίκησης”, απαγορεύτηκε αιφνιδιαστικά στον άνθρωπό του να παραμείνει μαζί του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη φροντίδα του και τη ψυχολογία του.
Και όχι μόνο, σκέφτομαι εγώ.
Αν αύριο δεν αλλάξουν τα πράγματα, θα λάβουμε νομικά μέτρα. Αρχής γενομένης από το αίτημα να λάβουμε αντίγραφο της “απόφασης της διοίκησης”.
Μπορεί να είναι νόμιμη και ορθή.
Να μη τη δούμε και εμείς…;
