“Αγνωστος πόλεμος»
Στην τηλεόραση μπήκε δυναμικά τη δεκαετία του ‘70 με τη δραματική σειρά «Αγνωστος πόλεμος», η οποία σημείωνε το απίστευτο ρεκόρ τηλεθέασης 92%. Με πρωταγωνιστές τον Αγγελο Αντωνόπουλο (υποδυόταν τον συνταγματάρχη Βαρτάνη) και την Γκέλυ Μαυροπούλου η σειρά συγκίνησε όλους τους Ελληνες. Μάλιστα κυκλοφορούσε έντονα η φήμη πως κάτοικοι πολλών χωριών που δεν είχαν καλό σήμα έπαιρναν το ΚΤΕΛ και «μετακόμιζαν» σε γειτονικά χωριά την ώρα προβολής του σίριαλ. Στις αρχές της επόμενης δεκαετίας συνέχισε το εμπορικό τηλεοπτικό έργο του με τα ιστορικά και κοινωνικά δράματα «Εν τούτω νίκα», «Ρωμανός Διογένης», «Κραυγή των λύκων» κ.ά. Στην τελευταία σειρά πρωταγωνιστούσε η Μαρία Αλιφέρη, που τότε ήταν το πιο λαμπρό αστέρι της ασπρόμαυρης τηλεόρασης.
Βιογραφικό
Ο Νίκος Φώσκολος στα χρόνια της πρώτης νιότης του εργάστηκε ως δημοσιογράφος στις εφημερίδες «Εμπρός» και «Ανεξάρτητος Τύπος». Για τις ανάγκες των θρυλικών τηλεοπτικών σειρών του και των ταινιών του στη χρυσή εποχή του ελληνικού σινεμά ασχολήθηκε και με τη σκηνοθεσία. Το μυθιστόρημα με αστυνομική πλοκή τον συνεπαίρνει. Την εποχή που κυριαρχούσε το ραδιόφωνο στη χώρα μας έγραψε το ραδιοφωνικό σίριαλ «Αστυνομικές ιστορίες του Νίκου Φώσκολου».
Στον κινηματογράφο συνεργάστηκε κυρίως με τη Φίνος Φιλμ, δημιουργώντας περισσότερες από εβδομήντα θρυλικές ταινίες, όπως τις «Κονσέρτο για πολυβόλα», «Οι σφαίρες δεν γυρίζουν πίσω», «Λεωφόρος του μίσους», «Αγάπη και αίμα», «Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα», «Ορατότης μηδέν», «Κοινωνία ώρα μηδέν», «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο», «Εν ονόματι του νόμου», «Οι αδίστακτοι». Για τη δουλειά του στη Φίνος Φιλμ ο αείμνηστος Παντελής Παλιεράκης έχει πει στο βιβλίο του υπογράφοντος με τίτλο «30 χρόνια πίσω από την κάμερα της Φίνος Φιλμ»: «Ο Νίκος Φώσκολος, αν δεν έβαζε δεκαπέντε πτώματα και δεκαπέντε… φέρετρα στην ταινία του, δεν μπορούσε να τη γυρίσει. Ασε πια το αίμα! Ερρεε σαν νερό… Γι’ αυτό και τον αποκαλούσαμε χιουμοριστικά “μακάβριο σκηνοθέτη”». Το συνολικό έργο του Νίκου Φώσκολου έχει τιμηθεί με κρατικά βραβεία αλλά και από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (2007) και την Ιερά Σύνοδο. Αξίζει να πούμε ότι η ταινία του «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» προτάθηκε από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου το 1965 για Οσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας.
Δηλώσεις
«Είναι από τις λίγες στιγμές που έχω δεχτεί τέτοιο βάθος πόνου. Ούτε όταν έχασα τον πατέρα μου, 10 χρονών, δεν ένιωσα έτσι» δήλωσε συντετριμμένος ο Γιώργος Βασιλείου για τον θάνατο του Νίκου Φώσκολου, που ενσάρκωσε τον αστυνόμο Θεοχάρη στη «Λάμψη», ενώ ο Δημήτρης Αρώνης τόνισε ότι «ήταν ένας ευαίσθητος άνθρωπος με αρχές, που δεν έκανε συμβιβασμούς σε αυτές».
«Ο Νίκος Φώσκολος στήριξε την τηλεόραση από τότε που ήταν ασπρόμαυρη, έδωσε φοβερά lead in στα δελτία του ΑΝΤ1 και οι σειρές του έχουν παιχτεί στα πέρατα του κόσμου» είπε η καλή του φίλη και συνεργάτιδά του Λόλα Νταϊφά.
Η «Λάμψη» που έσπασε όλα τα ρεκόρ με 3.457 επεισόδια
Ηταν 16 Σεπτεμβρίου 1991 όταν η ιδιωτική τηλεόραση άνοιγε νέα σελίδα στις ελληνικές τηλεοπτικές σειρές. Εκείνη την ημέρα εκατομμύρια τηλεθεατές παρακολούθησαν το πρώτο επεισόδιο της «Λάμψης», το μακροβιότερο καθημερινό σίριαλ της ελληνικής τηλεόρασης σε σενάριο Νίκου Φώσκολου, που ολοκληρώθηκε ύστερα από 14 χρόνια (1991-2005) και συνολικά 3.457 επεισόδια, έχοντας προηγουμένως κατακτήσει μία θέση στο ελληνικό βιβλίο Γκίνες.
Το κοντέρ της τηλεθέασης «χτύπησε» κόκκινο στην πρεμιέρα, αφού έπιασε ποσοστό 62%. Οι τραγικές ιστορίες της οικογένειας του μεγιστάνα Γιάγκου Δράκου συναγωνίστηκαν επάξια εκείνων των Κάρινγκτον της «Δυναστείας», αλλά και των ηρώων της «Σάντα Μπάρμπαρα» και της «Τόλμης και Γοητείας».
Συνολικά γράφτηκαν 150.000 σελίδες διαλόγων για περίπου 190 ιστορίες, συμμετείχαν 1.500 ηθοποιοί, ενώ εργάστηκαν επτά σκηνοθέτες και αμέτρητοι τεχνικοί. Το τελευταίο επεισόδιο προβλήθηκε στις 29 Ιουλίου 2005 και σημείωσε τηλεθέαση 41,4%.
Δύο χρόνια μετά την έναρξη της «Λάμψης» ο ΑΝΤ1 έριξε στη μάχη άλλη μια καθημερινή σειρά με την υπογραφή του σεναριογράφου με τη «μαγική πένα». Το «Καλημέρα Ζωή» μπήκε στα σπίτια των Ελλήνων στις 24 Νοεμβρίου 1993 και για 13 ολόκληρα χρόνια παρακολουθούσαν την οικογένεια Θεοχάρη, η οποία επιβλήθηκε σεναριακά εκείνης του Λεωνίδα Αρχου. Η πλοκή της σειράς ήταν περισσότερο αστυνομική, σε αντίθεση με εκείνη της «Λάμψης». Το δεύτερο τηλεοπτικό «παιδί» του Νίκου Φώσκολου στα 90s έριξε οριστικά τίτλους τέλους στις 31 Μαρτίου 2006.
Από τον Αλκίνοο Μπουνιά, που συνέγραψε το δημοσιογραφικό θέμα από το βιογραφικό του
