O Αμερικανός κυνηγός τρομοκρατών που έστησε ένα ιδιωτικό Γκουντάναμο στην Καμπούλ και βασάνιζε όποιον θεωρούσε ταλιμπάν… Αναλόγως ποιον θα ρωτήσεις, ο «τιμωρός-βασανιστής», όπως έμεινε γνωστός, ήταν από πατριώτης, ήρωας και πολεμιστής της ελευθερίας μέχρι κοινός απατεώνας και ψυχοπαθής. Άλλοι τον έλεγαν κυνηγό κεφαλών και άλλοι εξπέρ στον πόλεμο, ενώ υπήρχαν κι αυτοί που τον αποκαλούσαν έμπορο ναρκωτικών και λαθρέμπορα. Τέλος, για άλλους ό,τι έκανε το έκανε κάτω από τις ευλογίες της αμερικανικής κυβέρνησης και την αμέριστη υποστήριξη του ΝΑΤΟ, ενώ για τους ίδιους ακριβώς οργανισμούς δεν ήταν παρά ένας τρελός που ενήργησε αποκλειστικά μόνος.
Το μόνο σίγουρο είναι πως ο Τζακ Αϊντέμα είχε μια σκοτεινότατη ιστορία να διηγηθεί, μια ιστορία που κρυβόταν πίσω από τους ισχυρισμούς του πως αντίκριζε καθαρά τον ίδιο τον μπιν Λάντεν και περίμενε σήμα να τον «φάει». Αυτός έλεγε πως είχε σώσει τις ζωές πολλών Αφγανών, αλλά για τα τόσα θύματά του δεν ήταν παρά ένας ψυχοπαθής εκδικητής που βασάνιζε αδιακρίτως όποιον θεωρούσε ταλιμπάν. Κυνηγός τρομοκρατών αυτοτιτλοφορούνταν, ήταν ωστόσο πολλά περισσότερα. Όταν πέθανε στο Μεξικό το 2012, είχε μια εντυπωσιακότατη ιστορία ξοπίσω του, μια ιστορία από αυτές που δύσκολα θα γίνονταν πιστευτές αν δεν ζούσαμε στην εποχή της πληροφόρησης και των καταγεγραμμένων αποδείξεων. Όταν πέθανε μόνος, χτυπημένος από AIDS, κανείς δεν πήγε να παραλάβει τον υπερπατριώτη Αμερικανό από το Μεξικό και η ευθύνη έπεσε στην αμερικανική κυβέρνηση για το τι θα κάνει με τη σορό του. Ο Αϊντέμα λοιπόν, βίος και πολιτεία μέχρι τότε και με τον πράσινο μπερέ φορεμένο άλλοτε στο κεφάλι του, εμφανίζεται μαγικά στην Καμπούλ στα τέλη του 2001, όταν η Βορειοατλαντική Συμμαχία σημείωνε ολοένα και πιο αποφασιστικά χτυπήματα κατά των ταλιμπάν στο Αφγανιστάν. Αυτός ισχυριζόταν ότι ήταν εκεί ως μέλος του ΝΑΤΟ, ή στο πλαίσιο κάποιας ανθρωπιστικής αποστολής αργότερα, μόνο που κανένας νατοϊκός διοικητής δεν είχε ακούσει γι’ αυτόν. Κι ενώ ήταν πράγματι πρώην πρασινοσκούφης, μέχρι να φτάσει στο Αφγανιστάν είχε ήδη μερικές παράξενες και εντελώς εγκληματικές ιστορίες να διηγείται. Ασυρματιστής στους καταδρομείς ήταν, κι αυτό μέχρι το 1978, όταν έστησε ένα πάρκο για paintball στη Βόρεια Καρολίνα, το οποίο φαλίρισε κάποια στιγμή κι αυτός πέρασε τρία χρόνια στη φυλακή για απάτες. Όταν βγήκε, χάθηκαν για λίγο τα ίχνη του, πριν μηνύσει τουλάχιστον τον ίδιο τον Στίβεν Σπίλμπεργκ λέγοντας πως του είχε κλέψει την ιστορία της ζωής του για να κάνει το φιλμ «Ο ειρηνοποιός» (1997) με τον Κλούνεϊ! Η υπόθεση απορρίφθηκε φυσικά και τέσσερα χρόνια αργότερα ο Αϊντέμα αναδύθηκε στην Καμπούλ ισχυριζόμενος ότι είχε προσεγγίσει το μυστικό κατάλυμα του Οσάμα μπιν Λάντεν και ήταν έτοιμος να τον καθαρίσει, φτάνει να του πουν το «ναι». Τώρα σύχναζε στα μπαρ της πόλης διηγούμενος τα κατορθώματά του και οι αμερικανοί φαντάροι τον ήξεραν ως «Τόρα Μπόρα Τζακ». Ακόμα και κοκτέιλ κυκλοφορούσε στην Καμπούλ με το όνομά του! Με δυο τρία ποτηράκια, εκμυστηρευόταν εύκολα την ιστορία του, ότι ήταν αρχηγός μιας ελίτ στρατιωτικής ομάδας (Task Force Sabre 7), που λογοδοτούσε κατευθείαν στον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, θέλοντας να βάλει τάξη στην αναρχία που είχαν αφήσει πίσω τους οι ταλιμπάν στο Αφγανιστάν. Βιβλίο είχε γράψει πράγματι με τα «κατορθώματά» του («Task Force Dagger»), αν και πίσω από τους κομπασμούς κρυβόταν μια σκοτεινότερη και βάρβαρη ιστορία. Όταν το 2004 η αφγανική αστυνομία έκανε έφοδο στο κατάλυμά του θα έβρισκε εκεί οχτώ φυλακισμένους και οι περισσότεροι κρέμονταν με αλυσίδες από το ταβάνι. Στη δίκη που πέρασε στην Καμπούλ, οι αναρίθμητοι έγκλειστοι του Αϊντέμα περιέγραψαν τα ανατριχιαστικά βασανιστήρια στα οποία τους υπέβαλλε ο εθελοντής αυτός παραστρατιωτικός και αυτοαποκαλούμενος τιμωρός. Παρά τους ισχυρισμούς του ότι συνεργαζόταν τόσο με την αμερικανική κυβέρνηση όσο και τις αφγανικές αρχές έφαγε κάθειρξη 10 χρόνων σε μια διαβόητη φυλακή του Αφγανιστάν, ο πρόεδρος Χαμίντ Καρζάι του έδωσε ωστόσο μαγικά χάρη το 2007, έπειτα από μόλις τρία χρόνια. Ο Αϊντέμα πήγε κατόπιν στο Μεξικό όπου επανεφηύρε τον εαυτό του, ως καπετάνιος πια τουριστικού σκάφους. Όταν πέθανε, ελάχιστοι πήγαν να τον κλάψουν, αν και αυτά δεν είναι κατά κανέναν τρόπο όλα. Ακόμα και η σύντροφός του τον αποχαιρέτισε στον επικήδειό της ως εξής: «Είχε χάρισμα. Ήταν αστείος. Ήταν έξυπνος και πολύ διαβασμένος, αλλά τοξικός. Ειλικρινά, ήταν ψυχοπαθής»… Πρώτα χρόνια Ο Τζόναθαν Κιθ «Τζακ» Αϊντέμα γεννιέται στις 30 Μαρτίου 1956 σε προάστιο της Νέας Υόρκης. Για τα παιδικά του χρόνια δεν είναι τίποτα γνωστό και τον ξαναβρίσκουμε τον Φεβρουάριο του 1975 να έχει μόλις καταταχθεί στον αμερικανικό στρατό. Έχοντας μόλις τελειώσει το σχολείο (καλοκαίρι του 1974), ήθελε να ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα του, πρώην πεζοναύτη και βετεράνου του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, ο οποίος πίστευε ακράδαντα πως ο γιος του ήταν «πατριώτης Αμερικάνος». Παρά το γεγονός ότι στις τόσες συνεντεύξεις του σε περιοδικά και τηλεόραση ο Τζακ έλεγε πως είχε στις πλάτες του 12 χρόνια εκπαίδευση στους πρασινοσκούφηδες και άλλα 22 στα πεδία της μάχης, τα πραγματικά στρατιωτικά του μητρώα μάς λένε πως η καριέρα του ήταν σαφώς μικρότερη και λιγότερο ηρωική. Πέρασε δυο χρόνια λοιπόν στον στρατό και άλλα δύο στις ειδικές δυνάμεις, χωρίς να δει ποτέ πόλεμο! Οι επιδόσεις του ήταν μάλιστα κάκιστες και οι πειθαρχικές ποινές έρχονταν με τη σέσουλα, γι’ αυτό και τον έδιωξαν κακήν κακώς από τους πρασινοσκούφηδες. Τον έβαλαν σε μια παροπλισμένη μονάδα των ΗΠΑ το 1980 να παρέχει βοηθητικές υπηρεσίες, όπου έμεινε μέχρι το 1984. Κι αυτό ήταν όλο… Οι παρθενικές μπαγαποντιές 
Τώρα λειτουργούσε έναν χώρο paintball στη Βόρεια Καρολίνα και λίγο αργότερα ίδρυσε και μια εταιρία ασφαλείας που εκπαίδευε τους πελάτες σε καταδρομικές επιθέσεις. Το καθεστώς λειτουργίας της επιχείρησης κρίθηκε ωστόσο τουλάχιστον αμφιλεγόμενο και το αμερικανικό Δημόσιο της έβαλε σύντομα λουκέτο. Μέχρι το 1994 είχε φαλιρίσει και το paintball, αν και μέχρι τότε ο ασίγαστος Αμερικανός είχε στο ενεργητικό του πάμπολλες επιχειρηματικές δράσεις με εξοπλιστικά προγράμματα, παραστρατιωτική εκπαίδευση και άλλα τέτοια σκοτεινά. Ακόμα και μη κυβερνητική οργάνωση για το Αφγανιστάν υποτίθεται πως λειτουργούσε, η οποία στη δική του αποδείχτηκε ότι δεν ήταν τίποτα άλλο παρά κυνοτροφείο! Αυτές οι περίεργες επιχειρηματικές του κινήσεις και μερικά μικρότερα και μεγαλύτερα αδικήματα θα τον φέρουν κάποια στιγμή στο στόχαστρο των αρχών. Τον κατηγορούσαν για παράβαση καθήκοντος, απάτη με πλαστές επιταγές, επίθεση, κλεπταποδοχή και άλλα πολλά. Το 1994 έφαγε έξι χρόνια φυλακή, εξέτισε τα τρία και βγήκε, όταν θα ξεκινούσε μια νέα επαγγελματική δραστηριότητα, τις μηνύσεις και τις αγωγές με σκοπό το κέρδος. Τώρα μήνυε δημοσιογράφους, στρατιωτικούς, την αμερικανική κυβέρνηση, ακόμα και τον ίδιο του τον πατέρα! Η πιο προβεβλημένη ήταν η αγωγή του κατά του Στίβεν Σπίλμπεργκ, όταν ισχυρίστηκε πως το δικό του στρατιωτικό μητρώο (το ανύπαρκτο) είχε δανειστεί ο σκηνοθέτης για να στήσει έναν από τους χαρακτήρες του «Ειρηνοποιού» (1997). Όχι μόνο έχασε, αλλά αναγκάστηκε να πληρώσει και 260.000 δολάρια σε αποζημιώσεις και δικαστικά έξοδα. Μέσα σε όλα αυτά, ένα δικαστήριο του επιδίκασε τον Αύγουστο του 2001 αποζημίωση 1,8 εκατομμυρίων δολαρίων, όταν πουλήθηκε ένα κτίριο που στέγαζε τον εξοπλισμό μιας από τις εταιρίες του και ο ίδιος υπέστη ανεπανόρθωτη οικονομική καταστροφή. Εισέπραξε τελικά 650.000 δολάρια στον εξωδικαστικό συμβιβασμό, τα οποία του επέτρεψαν να ανοίξει τα πανιά του για το εξωτερικό. Βλέπετε ήδη από το 1993 είχε ένα συμβόλαιο στα χέρια του σύμφωνα με το οποίο εκπαίδευε τις αστυνομικές δυνάμεις της Λιθουανίας! Επιστρέφοντας από ένα ταξίδι του στη χώρα, επικοινώνησε με το Πεντάγωνο λέγοντας πως είχε αποκαλύψει μια πλεκτάνη της ρωσικής μαφίας να βγάλει κάτι πυρηνικά από τη Λιθουανία. Τη φυλακή που έφαγε αμέσως μετά για τις απάτες του την απέδιδε διαχρονικά σε συνωμοσία του FBI εναντίον του… Τα βρόμικα χρόνια του Αφγανιστάν 
Η παράνομη είσοδος στο Αφγανιστάν θα ήταν αργότερα ένα μόνο από τα αδικήματα για τα οποία θα καταδικαζόταν ο ανηλεής Αμερικανός. Τον Νοέμβριο του 2001 λοιπόν αυτός και οι δυο πιστοί του υπάλληλοι, ένας πρώην στρατιώτης και ένας τηλεοπτικός ρεπόρτερ, μπήκαν στη δοκιμαζόμενη χώρα για να παρέχουν «ανθρωπιστική βοήθεια», περνώντας παράνομα στα εδάφη της από το Ουζμπεκιστάν. Η πλάκα είναι πως εντάχθηκε πράγματι στο δυναμικό δύο φιλανθρωπικών οργανώσεων, οι οποίες κατάλαβαν βέβαια σύντομα τους σκοπούς τους και έγραψαν στον αμερικανό διοικητή του Αφγανιστάν για το κελεπούρι που δρούσε ανεξέλεγκτο στην κατεχόμενη χώρα. Τα ίχνη του χάθηκαν επισήμως, αν και αυτός σύχναζε στα μπαρ που πήγαιναν οι αμερικανοί στρατιώτες περιγράφοντάς τους τι έκανε η παραστρατιωτική του οργάνωση «Task Force Saber 7», στην οποία μέλη ήταν τα δυο τσιράκια του από τις ΗΠΑ και αρκετοί Αφγανοί. Με τα 650 χιλιάρικα στην τσέπη εξάλλου, μπορούσε να κάνει ό,τι θέλει χωρίς ανάγκη για έξωθεν χρηματοδότηση. Ακόμα και σε αξιοσέβαστα αμερικανικά δίκτυα βγήκε ο Τζακ, πείθοντας τους πολεμικούς ανταποκριτές ότι κάτι σημαντικό έκανε στη χώρα, παραθέτοντας τις σχέσεις του με τη CIA, τον αμερικανικό στρατό και το ΝΑΤΟ. Που ήταν όλα τους ψέματα φυσικά και πολλά μεγάλα αμερικανικά δίκτυα εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα που τον έπαιζαν συνεχώς στις ανταποκρίσεις τους από το Αφγανιστάν.
